-a
-a (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
przyrostek
- (1.1) …dodawany do imienia męskiego, tworzy jego żeńską formę
- (1.2) …używany do tworzenia żeńskich form przymiotnika
końcówka fleksyjna
- (2.1) …wskazująca na gramatyczny rodzaj żeński mianownikowej formy rzeczownika[1]
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (2.1) Rodzaj gramatyczny nie musi się zgadzać z rodzajem naturalnym rzeczownika, np. wyraz sierota może odnosić się zarówno do osoby płci męskiej, jak i żeńskiej. Podobnie np. nazwisko Góra mogą nosić i mężczyzna, i kobieta[2].
- zobacz słowa kończące się na „-a”
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 119.
- ↑ Ignacy Stein, O rodzaju, liczbie i przypadku rzeczowników, „Poradnik Językowy” nr 5/1907, s. 66.
-a (język wilamowski)
edytuj- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
przyrostek
- (1.1) czas. (częściowo) -ć; końcówka bezokolicznika
- (1.2) rzecz. (częściowo) przyrostek słowotwórczy tworzący liczbę mnogą
- (1.3) rzecz. (częściowo) przyrostek słowotwórczy tworzący rzeczowniki odczasownikowe
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz słowa kończące się na „-a”
- źródła: