brunch

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. posiłek będący połączeniem śniadania i obiadu, jadany późnym rankiem lub wczesnym przedpołudniem, pierwotnie w niedzielę; zob. też brunch w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brunch	brunche
dopełniacz	brunchu	brunchów
celownik	brunchowi	brunchom
biernik	brunch	brunche
narzędnik	brunchem	brunchami
miejscownik	brunchu	brunchach
wołacz	brunchu	brunche

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) ang. brunch < ang. breakfast + lunch

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) brunch
• włoski: (1.1) brunch m

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kulin. brunch

czasownik

(2.1) jeść brunch

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) ang. breakfast + lunch

uwagi:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kulin. brunch

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) ang. brunch < ang. breakfast + lunch

uwagi:

źródła: