Stynka

Stynka (Osmerus eperlanus) - anadromiczna ryba z rodziny stynkowatych.

Wody przybrzeżne Europy od północnej Hiszpanii po Morze Bałtyckie i rzekę Peczorę. Żyje także w Morzu Białym. W Wielkiej Brytanii i Irlandii spotykana w rzekach. Populacje jeziorowe lub wędrowne, odbywające w ędrówki między jeziorem a rzeką spotylane są w Norwegii, Danii, państwach nadbałtyckich i w Rosji. W Polsce spotykana w Zalewie Szczecińskim, Zatoce Gdańskiej i Zalewie Wiślanym. Jest wrażliwa na eutrofizację i zanieczyszczenia. Jej liczebność spada.

Ciało wydłużone, wrzecionowate, o długości do 30 cm, pokryte dużymi, przezroczystymi łuskami. Dolna szczęka lekko wysunięta do przodu, zęby stosunkowo duże. Płetwa tłuszczowa obecna. Ubarwienie zmienne, zależne od koloru wody, grzbiet ciemniejszy, boki srebrzyste.

Jest niemal wszystkożerna. Młode osobniki zjadają okrzemki, oczliki i wrotki, starsze zjadają głównie zooplankton oraz larwy ochotkowatych. W 2 roku życia staje się drapieżnikiem. Duże sztuki zjadają głównie małę osobniki własnego gatunku oraz niewielkie jazgarze. Wiosną żywi się głównie wylęgiem. W czasie tarła nie pobiera pokarmu.

Dojrzałość płciową uzyskuje w 2 roku życia. Tarło od II do V w zależności od temperatury. Trze się stadnie płytkich wodach (do 1 m) rzek lub jezior, na dnie piaszczystym lub kamienistym. W rzekach wędruje do 30 km. Po złożeniu i napęcznieniu ikry zewnętrzna błona jajowa pęka i tworzy rodzaj podstawki przytwierdzającej ją do podłoża. Inkubacja, przy temperaturze 6 stopni Celsjusza trwa ponad miesiąc. Larwy po wykluciu mają 5-6 mm długości. W woreczkach żółciowych znajduje się oleista kuleczka która ułatwia pływanie. W 1. roku życia osiąga 8 cm długości. Zazwyczaj żyje 2-3 lata choć może dożywać nawet 7. lat.

Stynka ma duże znaczenie gospodarcze. Mięso o charakterystycznym zapachu świeżego ogórka jest przetwarzane na konserwy rybne oraz wykorzystywane w produkcji pasz dla zwierząt i tranu.