WrestleMania VII

WrestleMania VII oryginalnie miała się odbyć w Los Angeles Memorial Coliseum, lecz WWF ostatecznie zdecydowało, by galę przesunąć do sąsiadującego Los Angeles Memorial Sports Arena. WWF oznajmiło, że ta druga arena posiadała lepsze środki ochronne z obawy niebezpieczeństwa wobec gimmicku Sgt. Slaughtera jako sympatyka Iraku^[1]. Słaba sprzedaż biletów spowodowała niemały problem dla WWF, które przygotowało ponad 100 000 miejsc dla fanów^[2]. Na gali ostatecznie pojawiło się 16 158 fanów^[3].

Mottem gali było "Superstars and Stripes Forever", co odnosiło się do Amerykańskiego patriotyzmu podczas Wojny w Zatoce Perskiej. Na arenie wywieszono Amerykańskie flagi, zaś ring i jego liny były przyozdobione czerwonymi, białymi i niebieskimi kolorami, co było podstawą do walki wieczoru pomiędzy Hulkiem Hoganem i Sgt. Slaughterem o WWF World Heavyweight Championship. Plakat promocyjny galę ilustrował Joe Jusko^[4][5]. Motywem muzycznym gali było "Worldwide Spectacle", który został wykonany przez kompozytora WWF, Jima Johnsona.

Była to pierwsza WrestleMania, której nie komentował Jesse Ventura. Gorilla Monsoon był gospodarzem gali i komentował ją z Bobbym "The Brain" Heenanem. Kiedy Heenan poszedł towarzyszyć wokół ringu Mr. Perfectowi podczas jego obrony Intercontinental Championship, do Monsoona dołączyli Jim Duggan i "Lord" Alfred Hayes. Dodatkowo, Regis Philbin pomógł w komentowaniu walki wieczoru, zaś Alex Trebek serwował jako gościnny konferansjer.

Willie Nelson zaśpiewał "America the Beautiful" przed rozpoczęciem gali. W publiczności pojawili się również Philbin, Trebek, Marla Maples (przeprowadzająca wywiad na backstage'u), George Steinbrenner, Paul Maguire, Macaulay Culkin, Donald Trump, Lou Ferrigno, Chuck Norris i Henry Winkler.

Dwoma głównymi feudami zmierzającymi na WrestleManię były Hulk Hogan kontra WWF World Heavyweight Champion Sgt. Slaughter oraz The Ultimate Warrior i "Macho King" Randy Savage.

Warrior pokonał Hogana o WWF World Heavyweight Championship rok wstecz na WrestleManii VI i otworzył 1991 wciąż jako mistrz. W międzyczasie, Sgt. Slaughter powrócił do WWF pod koniec 1990 po pobycie pięć lat w federacji American Wrestling Assiociation. Kiedy powrócił, Slaughter ogłosił, że odwraca się od swojego narodu i stał się sympatykiem Iraku i jego dyktatora Saddama Husseina. Postanowił zacząć współpracować z "liderem żołnierzy Iraku" Generalem Andanem, który stał się jego doradcą prawnym (Adnan, tak jak Slaughter, również dołączył do WWF z AWA). Storyline zbiegł się z aktualnymi wydarzeniami na świecie, gdy Stany Zjednoczone dołączyły się do konfliktu biorąc udział w Operacji "Piaskowa Burza". Slaughter wszedł w rywalizację z Warriorem, gdzie obaj zgodzili się na walkę ze sobą na Royal Rumble w styczniu 1991.

W międzyczasie, Savage próbował odzyskać WWF World Heavyweight Championship, który stracił na WrestleManii V na rzecz Hogana, i wyzwał go do walki o tytuł. Warrior wciąż się na to nie zgadzał, więc Savage zdecydował się na zemstę i podczas walki Warriora ze Slaughterem, Savage i jego menadżerka Queen Sherri przyszli na okolice ringu i zainteweniowali w pojedynku. Warrior złapał Sherri i wykonał nią Slam na Savage'a. Slaughter wykorzystał chwilę nieuwagi i popchnął na środkową linę, gdzie Savage uderzył Warriora swoim królewskim berłem, podczas gdy Slaughter zajmował sędziego. Po chwili, pretendent dodał od siebie elbow drop i przypiął mistrza, stając się nowym mistrzem. Kiedy Warrior się ocknął, natychmiastowo wstał i ruszył w pogoni za Savage'em. Niedługo potem wyzwał go do retirement matchu na WrestleManii, co Savage zaakceptował.

Hogan, nie mając do tej pory nic wspólnego z głównym storylinem, wziął udział w Royal Rumble matchu i wygrał go po raz drugi z rzędu, eliminując starego rywala Earthquake'a jako ostatniego, po czym poszedł na backstage i odbył wywiad z Genem Okerlundem. Podczas niego, Okerlund powiedział, że Slaughter i Adnan celebrowali swoje zwycięstwo niszcząc Amerykańską flagę. Hogan wtedy obiecał, że zemści się za ten czyn i odbierze tytuł od Slaughtera jak najszybciej, stając się 1. pretendentem do WWF World Heavyweight Championship, o którego nie walczył od czasu utracenia go na WrestleManii VI.

Na gali odbyła się pierwsza walka The Undertakera w historii WrestleManii, gdzie pokonał Jimmy'ego Snukę, zdobywając pierwsze zwycięstwo.

Podczas walki pomiędzy Savage'em i Warriorem, w publice pojawiła się Miss Elizabeth, na którą co chwilę spoglądały kamery. Pomimo wymierzenia pięciu Savage Elbow Dropów, Warrior wygrał walkę po wykonaniu trzech jumping shoulder blocków i zmusił Savage'a do przejścia na emeryturę. Po walce, Sherri weszła do ringu i zaatakowała Savage'a, lecz do kwadratowego pierścienia wkroczyła Elizabeth i obroniła Savage'a przed byłą królową WWF. Zaszokowany tym, co Elizabeth zrobiła, Savage ponownie zjednoczył się z byłą menadżerką, przechodząc faceturn i stając się ponownie bohaterem w oczach fanów.

Kiedy Hogan miał przeprowadzany wywiad po zwycięstwie nad Sgt. Slaughterem, ten zaś zaatakował nowego mistrza rzucając kulę ognia w jego twarz. Hogan szybko wyzdrowiał i bronił tytułu przeciwko Slaughterowi, głównie w "Desert Storm" (no-disqualification) matchach, jak i również przeciwko wracającemu Iron Sheikowi, który tym razem występował pod pseudonimem Colonel Mustafa. Hogan i Ultimate Warrior pokonali Slaughtera, Mustafę i ich menadżera Generala Adnana w two-on-three handicap matchu na SummerSlam 1991.

Savage powrócił do programów WWF w roli komentatora na głównej tygodniówce WWF, Superstars. Pomimo bycia ulubieńcem publiczności, Savage czasem faworyzował heelów podczas ich walk. W międzyczasie, storyline pomiędzy nim i Miss Elizabeth był kontynuowany, kulminując w ich ślub na SummerSlam określiny The Match Made in Heaven (wesele było nieprawdzine, gdyż Savage i Elizabeth byli już wcześniej poślubieni).

Virgin i Ted DiBiase rywalizowali ze sobą do listopada 1991, w tym spotykając się ze sobą w walce na SummerSlam, podczas której DiBiase stracił swój Million Dollar Championship na rzecz Virgila. Po tym jak DiBiase odzyskał tytuł w listopadzie z pomocą The Repo Mana (znanego wcześniej jako Smash z Demolition), ich rywalizacja zakończyła się na This Tuesday in Texas, gdzie DiBiase i Repo Man pokonali Virgila i Tito Santanę w tag team matchu.

Po WrestleManii VII, The Hart Foundation zostało rozwiązane. Bret Hart i Jim Neidhart skupili się na solowych karierach. Bret odniósł większe sukcesy, wpierw pokonując Mr. Perfecta i zdobywając Intercontinental Championship na SummerSlam, a później w 1992 zdobywając WWF World Heavyweight Championship po pokonaniu Rica Flaira w domu ojca w Saskatoon w Kanadzie. Pod koniec 1991, Neidhart utworzył tag team nazwany "The New Foundation" z młodszym bratem Breta, Owenem.

• Oficjalna strona WrestleManii VII. wwe.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-11)].
• Statystyki i fakty z WrestleManii VII. wwe.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-25)].