Wołogda

Pierwsza historyczna wzmianka o mieście pochodzi z 1236 r., ale w „Żywocie św. Gerazyma” znajduje się data wcześniejsza: 1147 r. W średniowieczu Wołogda leżała na dwóch szlakach handlowych. Jeden prowadził na północ, skąd płynęła cenna sól warzona w klasztorach, a drugi na Syberię, skąd kupcy przywozili drogocenne futra. Wraz z założeniem Sankt Petersburga Wołogda straciła na znaczeniu i stała się miastem prowincjonalnym, co uchroniło jej zabytki od zniszczenia w czasach sowieckiej walki z religią i burzenia cerkwi w XX w.

Wołogda słynie z produktów regionalnych: wołogdzkiego masła o lekko orzechowym smaku, którego unikalna receptura została opracowana w latach 70. XIX w. oraz wołogdzkich koronek.

W mieście rozwinął się przemysł elektromaszynowy, spożywczy, lniarski oraz drzewny^[2].

Główny dworzec kolejowy to Wołogda-1. Miasto posiada również port lotniczy.

•  
  Monaster Chrystusa Zbawiciela
•  
  Stacja kolejowa
•  
  Dom korpusu dyplomatycznego
•  
  Sztab miejski
•  
  Sobór Sofijski
•  
  Cerkiew Objawienia Pańskiego

• Dinamo Wołogda – klub piłkarski

Miasto jest siedzibą dowództwa i sztabu 38 Samodzielnej Brygady Kolejowej^[3].

• Rosyjska Północ

•   Zwolle, Holandia
•   Miszkolc, Węgry
•   Kouvola, Finlandia
•   Londonderry, Stany Zjednoczone

 

• Przewodnik po Wołogdzie w języku polskim. Historia miasta, opis zabytków i muzeów.
• Wołogda, dyskretna piękność; opubl. ww.kresy.pl. 22 lipca 2010' Źródło: „Le Figaro”, tłum. i oprac. Marcin Schabowski
• Zdjęcia z Wołogdy (ros.)
• Wołogda, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 888 .