Oskar II
Oskar II (szw. Oscar Fredrik; ur. 21 stycznia 1829 w Sztokholmie, zm. 8 grudnia 1907 tamże) – król Szwecji od 1872 roku do swojej śmierci oraz król Norwegii od 1872 roku do 1905 roku. Był ostatnim norweskim władcą z dynastii Bernadotte.
| |
| |
| |
| Brödrafolkens väl Dobro bratnich ludów (do 1905) Sveriges väl Dobro Szwecji (od 1905) | |
| Król Szwecji | |
| Okres |
od 18 września 1872 |
|---|---|
| Koronacja |
12 maja 1873[1] |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Król Norwegii | |
| Okres | |
| Koronacja |
18 lipca 1873[2] |
| Poprzednik |
Karol XV |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo | |
| Żona | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
              
| |
Zarys biografii
edytujSyn króla Szwecji i Norwegii Oskara I i Józefiny de Beauharnais. Brat króla Szwecji i Norwegii Karola XV. Ojciec króla Szwecji Gustawa V. Ostatni koronowany monarcha szwedzki, następca Gustaw V nie koronował się. Przed wstąpieniem na tron miłośnik wiedzy i amator podróży. Pasjonat[styl do poprawy] nauk ścisłych, sztuki i literatury. Nazywany był „najbardziej oświeconym monarchą Europy”[2]. Odbywał służbę wojskową w marynarce wojennej[3]. Należał do masonerii, do której wprowadził go jego ojciec. Był aktywnym członkiem loży Nordiska Första. Uważał, że masoneria stanowi ważny element życia i kultury[4].
Wstąpił na tron w 1872. Jego panowanie było długie i pokojowe[5]. W 1884 w Norwegii, a w 1905 w Szwecji zapoczątkował parlamentarno-gabinetowy system rządów. Po tym, jak odmówił utworzenia norweskiej służby dyplomatycznej, parlament norweski usunął go z tronu w 1905. W Szwecji panował do końca życia. Tylko częściowo udało mu się odbudować autorytet Szwecji w polityce wewnętrznej. Musiał współpracować z różnymi frakcjami parlamentarnymi. Od 1896 roku także z socjalistami, którzy po raz pierwszy dostali się do parlamentu. W polityce zagranicznej dokonał reorientacji polityki szwedzkiej. Zamiast tradycyjnego sojuszu z Francją wybrał sojusz z Niemcami. Poprzez swoje szerokie kontakty i zainteresowanie polityką zagraniczną uzyskał status mediatora w rozwiązywaniu różnych kwestii natury dyplomatycznej.
Małżeństwo i dzieci
edytuj6 czerwca 1857 poślubił księżniczkę Zofię Nassau (1836–1913), z którą miał czterech synów. Byli to:
- Gustaw V (ur. 16 czerwca 1858 w Drottningholm, zm. 29 października 1950 tamże) – król Szwecji w latach 1907-1950. W 1881 roku ożenił się z Wiktorią Badeńską. Miał z nią trzech synów: Gustaw VI Adolfa (1882–1973), Wilhelma (1884–1965) i Eryka (1889–1918).
- Oskar (ur. 15 listopada 1859 w pałacu Drottningholm, zm. 4 października 1953 w Grödinge obecnie w gminie Botkyrka) – książę Gotlandii. W 1888 roku ożenił się z Ebbą Henriettą Munck af Filkila. Wraz z żoną Oskar miał pięcioro dzieci: Marię (1889–1974), Carla (1890–1977), Sofię (1892–1936), Elsę (1893–1996) i Folke'a (1895–1948).
- Karol (ur. 27 lutego 1861 w Sztokholmie, zm. 24 października 1951 tamże) – książę Västergötlandu. W 1897 roku ożenił się z Ingeborgą Glücksburg, z którą miał czworo dzieci: Małgorzatę (1899–1977), Martę (1901–1954), Astrydę (1905–1935) i Karola (1911–2003).
- Eugeniusz (ur. 1 sierpnia 1865 w pałacu Drottningholm, zm. 17 sierpnia 1947 w Sztokholmie) – książę Närke. Zmarł bezżennie i bezpotomnie.
Genealogia
edytuj| Prapradziadkowie |
Jan Bernadotte |
Jan Saint Vincent |
Jozef Clary |
Józef Ignacy Somis |
Franciszek de Beauharnais |
Józef Tascher |
Fryderyk Michał Wittelsbach |
Jerzy Wilhelm Hessen-Darmstadt |
| Pradziadkowie |
Jan Hernyk Bernadotte |
Franciszek Clary |
Aleksander de Beauharnais |
Król Bawarii | ||||
| Dziadkowie |
Król Szwecji i Norwegii |
Eugeniusz de Beauharnais | ||||||
| Rodzice |
Król Szwecji i Norwegii | |||||||
|
Oskar II Bernadotte (1829–1907), król Szwecji i Norwegii | ||||||||
Przypisy
edytuj- ↑ Oscar II - Svenskt Biografiskt Lexikon [online], sok.riksarkivet.se [dostęp 2024-11-10].
- ↑ a b King Oscar II (1829-1907) [online], www.royalcourt.no [dostęp 2022-03-01] (ang.).
- ↑ Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, Świat Książki, Warszawa 2007, s. 284
- ↑ Eugen Lennhoff, Oskar Posner, Dieter A. Binder: Internationales Freimaurer Lexikon. 5. Auflage. Herbig Verlag, München 2006, s. 632
- ↑ Isabelle Bricard, op. cit., s. 285
Bibliografia
edytuj- Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, Grażyna Schirmer (tłum.), Jacek Schirmer (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 2007, ISBN 978-83-7391-767-5, OCLC 169895614.
- Praca zbiorowa: Svenskt biografiskt handlexikon, Albert Bonniers Förlag, Sztokholm 1906, t. II, ss. 240–242 (szw.) [dostęp 2 marca 2010]
- Praca zbiorowa: Nordisk familjebok, Nordisk familjeboks förlags aktiebolag, Sztokholm 1910, wyd. II, t. 20, ss. 1006–1014 (szw.) [dostęp 2 marca 2010]
- Biografia na stronie historiesajten.se (szw.) [dostęp 2 marca 2010]
- Biografia na stronie historiska-personer.nu (szw.) [dostęp 2 marca 2010]