Nick Cassidy

Cassidy karierę rozpoczął w roku 2000, od startów w kartingu. W 2008 roku zadebiutował w serii wyścigów samochodów jednomiejscowych – zimowej edycji Formuły Pierwsze Manfeild. Już w pierwszym podejściu sięgnął w niej po tytuł mistrzowski. Rok później został wicemistrzem nowozelandzkiego odpowiednika tego serialu, natomiast w sezonie 2010 ten sam sukces powtórzył w Nowozelandzkiej Formule Ford.

W roku 2011 sięgnął po tytuł wicemistrzowski w serii Toyota Racing. Cassidy siedmiokrotnie stawał na podium, w tym dwukrotnie na najwyższym stopniu. W tym samym sezonie zaliczył również gościnny występ w Formule Abarth oraz Formule ADAC Masters.

W drugim podejściu w serii Toyota Racing, Nowozelandczyk okazał się najlepszy. Cassidy dziesięciokrotnie plasował się w czołowej trójce, z czego pięciokrotnie zwyciężał. Na dodatek zwyciężył także w Grand Prix Nowej Zelandii. Sukces powtórzył także w sezonie 2013. Nowozelandczyk dziesięciokrotnie meldował się na podium, w tym dwukrotnie na jego najwyższym stopniu. Ani razu nie startował z pole position, jednak aż sześciokrotnie uzyskiwał najszybsze okrążenie wyścigu.

W sezonie 2014 zaliczył występ tylko w ostatniej rundzie, na torze Manfeild Autocourse. Potwierdził klasę, uzyskując w obu sesjach kwalifikacyjnych najlepszy czas. Przez problemy techniczne nie wystartował jednak w pierwszym wyścigu. W drugim, startując z końca stawki, przebił się na ósmą lokatę. W trzecim starcie już nie miał żadnych kłopotów i pewnie zwyciężył.

W przerwie zimowej sezonów 2014 i 2015 Cassidy wystartował w dwóch eliminacjach Mistrzostw Toyoty Finance 86. W ekipie Neale Motorsport wszystkie sześć wyścigów zakończył w czołowej trójce, w tym trzykrotnie na pierwszej lokacie. Na torze Teretonga Park startował z pole position. Łącznie czterokrotnie wykręcił najszybszy czas wyścigu.

W roku 2012 zadebiutował w Formule Renault 2.0 Eurocup. Reprezentował ekipę Fortec Motorsport w pierwszych trzech rundach. Starty w europejskiej serii nie wypadły najlepiej – tylko w jednym wyścigu Nowozelandczyk sięgnął po punkty, zajmując szóstą lokatę na hiszpańskim torze Alcaniz. Ostatecznie został sklasyfikowany na 24. miejscu.

W sezonie 2013 wziął udział tylko w jednej eliminacji. W zespole Adriana Vallesa, na torze w Alcaniz, rywalizację zakończył na samym końcu stawki.

W roku 2014 wziął udział w dziesięciu wyścigach. Nawiązał współpracę z fińskim teamem Koiranen GP. Podczas gdy jego zespołowy partner, Holender Nyck de Vries, walczył o tytuł mistrzowski, Nowozelandczyk nie zdobywał punkty. Przełom nastąpił na torze Nürburgring, gdzie dojechał na ósmej i piątej lokacie. Na Hungaroringu w pierwszym starcie był dziesiąty, natomiast drugiego nie ukończył. W ostatnich dwóch rundach zastąpił go Chińczyk Hongli Ye. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 18. miejscu. Wystartował także z „dziką kartą” w Formule Renault 2.0 Alps na torze Imola. Reprezentując ekipę China BRT by JCS, w pierwszym starcie nie dojechał do mety, natomiast w drugim był trzydziesty.

W sezonie 2013 zadebiutował w Europejskiej Formule 3. Zaliczył udział w dwóch rundach – w pierwszej reprezentował Eurointernational (na Norisringu), natomiast w drugiej Carlina (na Hockenheimringu). Najwyższą pozycją, jaką zajął, było dwukrotnie jedenaste miejsce.

W 2014 roku wziął udział w dwóch ostatnich rundach sezonu – na Imoli i Hockenheimringu. Reprezentując ekipę ThreeBond, najlepszy występ odnotował w pierwszym starcie, w którym ponownie był jedenasty. Przełomowy wynik dla kariery w F3 miał miejsce jednak w prestiżowym wyścigu o Grand Prix Makau – Nowozelandczyk zmagania zakończył na 3. miejscu.

W roku 2015 zaangażował się w Japońską Formułę 3. Reprezentując Petronas Team TOM’S, sięgnął po tytuł mistrzowski po zaciętej walce z Japończykiem Kentą Yamashitą. Nowozelandczyk trzynastokrotnie stawał na podium, z czego siedmiokrotnie na najwyższym jego stopniu. Poza tym siedem razy startował z pole position oraz uzyskał najszybszy czas okrążenia w wyścigu. Poza tym ponownie dwa weekendy w europejskiej edycji F3 – tym razem na torze Algarve oraz Nürburgringu. O ile w pierwszej zdobył tylko dwa punkty za dziewiątą lokatę w trzecim wyścigu, o tyle w drugiej zaliczył przełomowy występ, w którym dwukrotnie stanął na podium, zajmując drugą i trzecią pozycję. Pula 43 punktów sklasyfikowała go na 17. miejscu.

W sezonie 2020/2021 Nick Cassidy zadebiutował w Formule E. W sezonie tym reprezentował brytyjską ekipę Envision Virgin Racing^[1].

† – Cassidy nie był zaliczany do klasyfikacji

• Nick Cassidy

• Oficjalna strona kierowcy