Mołnia 1-1

Statek składał się z hermetycznego cylindra, o rozmiarach 3,4×1,6 metra, zakończonego stożkami. W jednym z nich mieścił się system napędowy i silniczków korekcyjnych (KDU-414). Drugi pokryty był panelami ogniw słonecznych i zawierał urządzenia do śledzenia kuli ziemskiej. W zakończeniach znajdowały się także:

• czuły odbiornik (1000 MHz) i trzy nadajniki (800 MHz, 40W; jeden roboczy, dwa zapasowe). Sygnał telewizyjny nadawany w zakresie 3,4-4,1 GHz
• układy telemetrii
• akumulatory ładowane z ogniw słonecznych
• komputer pokładowy

Wokół sekcji cylindrycznej zamontowane było 6 dużych paneli ogniw słonecznych i dwie kierunkowe anteny paraboliczne, rozmieszczone po przeciwległych stronach. Jedna z nich była zawsze zwrócona ku Ziemi, druga była zapasowa.

W odróżnieniu od wysłanego niemal w tym samym czasie pierwszego komercyjnego satelity telekomunikacyjnego Intelsat 1, krążącego po orbicie geosynchronicznej, Mołnia 1-01 krążyła po silnie wydłużonej orbicie nachylonej pod dużym kątem do równika. Takie rozwiązanie zapewniało widoczność satelity na terytorium ZSRR przez czas od 8 do 12 godzin. Umieszczenie trzech statków na podobnych, ale przesuniętych względem siebie orbitach, zapewniało więc całodobową komunikację na terytorium kraju.

Taki rodzaj orbity satelitów telekomunikacyjnych jest popularnie nazywany orbitą typu Mołnia.

• Kosmos 41

• Encyclopedia Astronautica (ang.)
• Jonathan's Space Home Page (ang.)
• NSSDC Master Catalog (ang.)
• Space 40 (cz.)