Mizoginia

Według socjologa Allana G. Johnsona „mizoginia to kulturowa postawa nienawiści wobec kobiet ze względu na to, że są kobietami”. Johnson twierdzi, że:

Mizoginia [...] stanowi główną składową seksistowskich uprzedzeń i ideologii oraz jako taka stanowi istotną przyczynę ucisku kobiet w społeczeństwach zdominowanych przez mężczyzn. Mizoginizm objawia się na wiele różnych sposobów, począwszy od żartów, poprzez pornografię, przemoc, aż po poczucie pogardy wobec własnego ciała, które kobiety uczy się odczuwać^[7].

Socjolog Michael Flood(inne języki) z Uniwersytetu w Wollongong definiuje mizoginizm jako nienawiść do kobiet, a także zauważa:

Chociaż najczęściej występuje u mężczyzn, mizoginizm istnieje i jest praktykowany przez kobiety przeciwko innym kobietom, a nawet sobie samym. Mizoginia funkcjonuje jako ideologia lub system przekonań, który od tysięcy lat towarzyszy patriarchalnym lub zdominowanym przez mężczyzn społeczeństwom i wciąż umieszcza kobiety na podrzędnych pozycjach z ograniczonym dostępem do władzy i podejmowania decyzji. [...] Arystoteles utrzymywał, że kobiety istnieją jako naturalne deformacje lub niedoskonałe samce. [...] Od tego czasu kobiety w kulturach zachodnich zinternalizowały swoją rolę jako kozły ofiarne społeczeństwa, pod wpływem multimedialnego uprzedmiotowienia kobiet z ich kulturowo usankcjonowaną nienawiścią do siebie i fiksacją na chirurgii plastycznej, anoreksją i bulimią.

Słowniki definiują mizoginizm jako „nienawiść do kobiet”^[8][9] oraz jako „nienawiść, niechęć lub nieufność wobec kobiet”^[10]. W 2012 roku, przede wszystkim w odpowiedzi na wydarzenia w australijskim parlamencie^[11], Słownik Macquarie (dokumentujący australijski angielski i nowozelandzki angielski) rozszerzył tę definicję nie tylko o nienawiść do kobiet, ale także o „utrwalone uprzedzenia wobec kobiet”^[12]. Odpowiednikiem mizoginizmu jest mizandryzm, nienawiść lub niechęć do mężczyzn; antonimem mizoginizmu jest filoginizm, czyli miłość lub sympatia do kobiet.

W książce Misogyny: The World's Oldest Prejudice, Jack Holland twierdzi, że istnieją oznaki mizoginii w mitologii antycznego świata. W mitologii greckiej według Hesiodu rasa ludzka doświadczyła spokojnej, autonomicznej egzystencji jako towarzysze bogów jeszcze przed powstaniem kobiet. Kiedy Prometeusz postanawia ukraść bogom tajemnicę ognia, Zeus wpada w furię i postanawia ukarać ludzkość „złą rzeczą za ich rozkosz”. Tą „złą rzeczą” jest Pandora, pierwsza kobieta, która nosiła słoik (zwykle opisywany niepoprawnie — jako pudełko), którego kazano jej nigdy nie otwierać. Epimeteusz (brat Prometeusza) jest przytłoczony jej urodą, lekceważy ostrzeżenia Prometeusza o niej, i żeni się z nią. Pandora nie może oprzeć się zaglądaniu do słoika, a otwierając go, wyzwala w świecie całe zło: poród, chorobę, starość i śmierć^[13].

Czwarty rozdział (lub sura) Koranu nazywa się „Kobiety” (An-Nisa). Jego 34. werset stanowi kluczowy element w feministycznej krytyce islamu^[14]. Werset ten brzmi:

Mężczyźni maja pierwszeństwo nad kobietami, ponieważ Bóg dał im wyższość nad niemi i wyposaża je przez mężczyzn. Żony powinny być posłuszne, zachowywać tajemnice mężów swoich, gdyż pod ich straż niebo je oddało; mężowie doznający ich nieposłuszeństwa, mogą je karać, zostawić w osobnych lożach, a nawet bić je; uległość niewiast powinna dla nich być uchroną od złego z niemi obchodzenia się. Bóg jest wielki i przenikający^[15].

W swojej książce Popular Islam and Misogyny: A Case Study of Bangladesh Taj Hashmi omawia kwestię mizoginii w odniesieniu do kultury muzułmańskiej, pisząc:

Za sprawą subiektywnych interpretacji Koranu (prawie wyłącznie przez mężczyzn), dominacji mizoginicznych mułłów i regresywnego prawa szariatu w większości krajów „muzułmańskich”, islam jest synonimicznie znany jako promotor mizoginizmu w najgorszej formie. Chociaż nie ma sposobu na obronę tak zwanych „wielkich” tradycji islamu jako libertariańskich i egalitarnych w odniesieniu do kobiet, to możemy postawić granicę między tekstami koranicznymi a trzonem rzekomo mizoginistycznego pisma i słów mułły, które mają bardzo małe lub żadne znaczenie dla Koranu^[16].

W swojej książce No god but God, profesor Uniwersytetu Południowej Kalifornii Reza Aslan napisał, że „mizoginiczna interpretacja” była konsekwentnie związana z wersetem 34. An-Nisy, ponieważ objaśnienia do Koranu „były wyłączną domeną muzułmańskich mężczyzn”^[17].

Kobiety w ortodoksyjnym judaizmie są podporządkowane mężczyznom:

Studiowanie, poznawanie, wiedza są wartościami męskimi [...] Dziewczyna i kobieta mają konkretnie określoną rolę społeczną, która przypisuje je do gospodarstwa domowego^[18].

Ortodoksyjny judaizm stoi na stanowisku, że kobieta i mężczyzna są zasadniczo różni zarówno biologicznie, jak i psychicznie, co determinuje ich role^[19]. Wzrasta wpływ ultraortodoksyjnego rabinatu zwalczającego prawa kobiet^[20][21].

W izraelskich miastach zamieszkałych przez żydowskich fundamentalistów kobiety są fizycznie atakowane przy próbach równego dostępu do obiektów religijnych^[22], za chodzenie po ulicy w "niewłaściwym" ubiorze^[23][24], a nawet ich imiona są usuwane z nazw ulic^[25][26]. Temat ten jest poruszany twórczo przez byłe członkinie takich mizoginistycznych religijnych wspólnot żydowskich, które stamtąd uciekły^[27].

Wielu wpływowych zachodnich filozofów wyrażało idee, które można określić jako mizoginistyczne, między innymi Arystoteles, René Descartes, Thomas Hobbes, John Locke, David Hume, Jean-Jacques Rousseau, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Arthur Schopenhauer, Friedrich Nietzsche, Charles Darwin, Sigmund Freud, Otto Weininger, Oswald Spengler i John Lucas^[3]. Ze względu na wpływ tych myślicieli, feministki utożsamiają mizoginizm w kulturze zachodniej z tymi filozofami i ich ideami^[28].

Arystoteles uważał kobiety za podrzędne i opisywał je jako „zdeformowane samce”^[28][29]. W swojej pracy zatytułowanej Polityka stwierdza:

w odniesieniu do płci mężczyzna jest z natury rzeczy nadrzędny, a kobieta podrzędna, mężczyzna — władca i kobieta — poddana^[29].

Według Cynthii Freeland(inne języki) „Arystoteles wierzył, że odwaga mężczyzny polega na dowodzeniu, a kobiety na posłuszeństwie”; że „materia tęskni za formą, jak kobieta za mężczyzną, a brzydota za pięknem”; że kobiety mają mniej zębów niż mężczyźni; że kobieta jest niekompletnym mężczyzną lub „tak jakby — deformacją”^[28]. Arystoteles uważał, że kobiety i mężczyźni w naturalny sposób różnią się od siebie zarówno fizycznie jak i psychicznie. Twierdził, że kobiety są „bardziej złośliwe, mniej proste, bardziej impulsywne ... bardziej współczujące [,] ... chętniej wzruszają się do łez [,] ... bardziej zazdrosne, bardziej dziwaczne, bardziej skłonne do brzydzenia się i do bicia [,] ... ... bardziej skłonne do przygnębienia i mniej pełne nadziei [,] ... bardziej pozbawione wstydu lub szacunku do samego siebie, bardziej fałszywe w mowie, bardziej zwodnicze, bardziej powściągliwe [i] ... również bardziej czujne; bardziej obkurczone [i] trudniejsze do pobudzenia do działania” niż mężczyźni^[30].

Arthur Schopenhauer jest przez wielu uznawany za mizoginistę, m.in. przez filozofa, krytyka i pisarza Toma Grimwooda^[31]. W artykule opublikowanym w czasopiśmie filozoficznym Kritique w 2008 roku Grimwood twierdzi, że mizoginizm Schopenhauera w dużej mierze umknął uwadze, mimo że jest bardziej zauważalny niż mizoginizm innych filozofów, takich jak Nietzsche. Na przykład zauważył prace Schopenhauera, w których ten ostatni argumentował, że kobiety mają jedynie „mizerny” rozum, porównywalny z tym, jaki ma „zwierzę”, które „żyje w teraźniejszości”. Inne prace, na które zwrócił uwagę, polegały na argumencie Schopenhauera, że jedyną rolą kobiet w przyrodzie jest rozwijanie gatunku poprzez poród, a zatem są one wyposażone w siłę uwodzenia i „schwytania” mężczyzn. Dalej stwierdza, że pogoda ducha kobiet jest chaotyczna i destrukcyjna, dlatego niezbędne jest posłuszeństwo tym, którzy są racjonalni. Zauważa, że dla kobiety funkcjonowanie poza racjonalnym podporządkowaniem jest zagrożeniem zarówno dla mężczyzn, jak i dla innych kobiet. Schopenhauer uważa również, że wesołość kobiet jest wyrazem jej braku moralności i niezdolności do rozumienia abstrakcyjnych lub rzeczowych pojęć, takich jak sztuka. W ślad za tym pojawia się jego cytat: „nigdy nie udało się stworzyć ani jednego, naprawdę wielkiego, prawdziwego i oryginalnego osiągnięcia w sztukach pięknych, ani przynieść nigdzie na świecie dzieła o trwałej wartości”^[31]. Schopenhauer został również oskarżony o mizoginizm ze względu na swój esej „O kobietach” (Über die Weiber), w którym wyraził swój sprzeciw wobec tego, co nazywał „krzyżacko-chrześcijańską głupotą” w kontekście spraw kobiet. Twierdził, że kobiety mają „z natury rzeczy być posłuszne”, ponieważ są „dziecinne, lekkomyślne i krótkowzroczne”^[3]. Twierdził, że żadna kobieta nigdy nie stworzyła dzieła sztuki ani „żadnej rzeczy o trwałej wartości”^[3]. Twierdził również, że kobiety nie posiadają żadnego prawdziwego piękna:

Tylko mężczyzna, którego intelekt jest zamglony przez własny popęd seksualny, mógłby nadać miano płci pięknej tej niedojrzałej i krótkonogiej rasie o wąskich ramionach, szerokich biodrach; bo całe piękno tej płci jest związane z tym właśnie popędem. Zamiast nazywać je piękną, byłoby więcej powodów, aby opisywać kobiety jako płeć nieestetyczna^[32].

Friedrich Nietzsche w swojej książce Poza dobrem i złem stwierdził, że zaostrzenie kontroli nad kobietami jest wymogiem „każdej wyższej kultury”^[33]. W książce Tako rzecze Zaratustra, pojawia się postać kobiety, która mówi: „Zamierzasz iść do kobiet? Nie zapomnij o biczu!”^[34]. W Zmierzchu bożyszcz Nietzsche pisze: „Kobiety są uważane za głębokie. Dlaczego? Ponieważ nigdy nie byliśmy w stanie poznać ich głębi. Jednak kobiety nie są nawet płytkie”^[35]. Kontrowersje wzbudza kwestia tego, czy jest to równoznaczne z mizoginizmem, czy jego polemika przeciwko kobietom ma być traktowana dosłownie, a także dokładny charakter jego opinii o kobietach^[36].

Poglądy Hegla na temat kobiet można określić jako mizoginistyczne^[37]. Istnieje wiele fragmentów, o których można powiedzieć, że Hegel wyraża w nich to, co teraz byłoby uznane za seksistowskie lub mizoginistyczne idee, zazwyczaj jednak cytowany jest ten z jego książki Zasady filozofii prawa:

Kobiety są zdolne do edukacji, ale nie są stworzone do działań, które wymagają uniwersalnego wykształcenia, takich jak bardziej zaawansowane nauki, filozofia i pewne formy produkcji artystycznej. [...] Różnica między mężczyznami i kobietami jest taka, jak między zwierzętami i roślinami. Mężczyźni odpowiadają zwierzętom, podczas gdy kobiety odpowiadają roślinom, ponieważ ich rozwój jest prostszy, a zasada, która leży u jego podstaw, to raczej niejasna jednolitość uczuć. Kiedy kobiety są u władzy, państwo jest w niebezpieczeństwie, ponieważ kobiety regulują swoje działania nie przez wymogi uniwersalności, ale przez arbitralne skłonności i opinie^[38][39][40].

Jean-Jacques Rousseau jest dobrze znany ze swoich poglądów przeciwko równouprawnieniu kobiet, na przykład w traktacie Emil, czyli o wychowaniu, pisze: „Zawsze uzasadniaj brzemię, które nakładasz na dziewczęta, ale narzucaj je tak czy inaczej. [...] Muszą zostać unieszkodliwione już od najmłodszych lat. [...] Muszą być szkolone do przestrzegania dyscypliny, tak aby nie kosztowało ich nic stłumienie wszystkich swoich fantazji, aby poddać się woli innych”. Pozostałe cytaty składają się z „zamknięte w swoich domach”, „muszą przyjmować decyzje ojców i mężów podobne do tych z kościoła”^[41].

Informacje w projektach siostrzanych

Multimedia w Wikimedia Commons

Cytaty w Wikicytatach

Definicje słownikowe w Wikisłowniku

• mizoandria
• transmizoginia
• mizantropia
• MGTOW
• gender studies
• zabójstwo honorowe
• sprzedawanie żon
• prawa kobiet
• teoria relacji z obiektem
• Kobiety-resztki