Konkurs Piosenki Eurowizji 2001

 

 

Kopenhaga

 

Lokalizacja Kopenhagi w Danii

Dzięki wygranej braci Olsen, reprezentantów Danii podczas konkursu w 2000, duńska telewizja DR otrzymała prawa do organizacji 46. konkursu^[3].

Telewizja borykała się z kilkoma problemami podczas przygotowywania konkursu, takimi jak m.in. małe fundusze i trudności w znalezieniu odpowiedniego miejsca do organizacji^[4]. Koncert finałowy odbył się na stadionie piłkarskim Parken w Kopenhadze. Decyzję podjęto po udanych negocjacjach z właścicielem hali, który zgodził się na dobudowę rozsuwanego dachu nad obiektem^[3].

Obiekt stał się tym samym największą w historii halą, w której kiedykolwiek odbył się Konkurs Piosenki Eurowizji, mogąc pomieścić ponad 38 tys. ludzi na widowni^[3].

Producentem wykonawczym konkursu zostali Jørgen Ramskoff (z ramienia DR)^[5] i Christine Marchal-Ortiz (z ramienia Europejskiej Unii Nadawców (EBU))^[6]. Dyrektorem do spraw kamer mianowano Jana Frifelta^[4].

21 listopada 2000 ogłoszono, że konkursu poprowadzą: dziennikarka i prezenterka telewizyjna Natasja Crone Back oraz aktor Søren Pilmark. Tego samego dnia podano kolejność występów uczestników w finale^[1].

Po raz drugi konkurs transmitowany był przez Internet, tym razem dzięki serwisowi Yahoo!, który przygotował pięć kanałów transmisyjnych^[7].

Logo konkursu z 2001 przedstawiało serce skonstruowane z czterech czarnych okręgów. Ten motyw wykorzystany zostały również w projekcie sceny konkursowej w świetlnej konstrukcji, którą zapewniła firma Martin A/S^[8].

Koncert finałowy rozpoczął się pokazem sztucznych ogni oraz występem gości muzycznych, braci Olsenów, którzy zaśpiewali dwie piosenki: „Fly on the Wings of Love” i nowy singiel „Walk Right Back”^[4]. W trakcie przerwy na głosowanie publiczności na scenie wystąpiły zespoły Aqua i Safri Duo^[4][9].

 

Pierwszy raz nadawcy ze wszystkich krajów uczestniczących w Konkursie Piosenki Eurowizji musiały wprowadzić możliwość przyjmowania głosów telewidzów poprzez głosowanie telefoniczne. Głosy komisji jurorskich były użyte jedynie w wypadku technicznych problemów z głosowaniem. Europejska Unia Nadawców (EBU) wprowadziła także zasadę przyznawania punktów w stosunku głosów 50:50, z czego 50% głosów należało do telewidzów, a 50% – do jurorów. Taki zabieg zastosowano w krajach, które nie zdecydowały się na pełny udział głosów publiczności w końcowym głosowaniu, tj. w Chorwacji, Grecji i na Malcie. Nawiązując do nowych zasad, które zostały opublikowane 5 maja 2000, każdy nadawca miał pełną dowolność w wyborze między 100% głosowaniem telewidzów a zasadą 50:50. W Bośni i Hercegowinie, Turcji i Rosji nie było możliwe przeprowadzenia głosowania telefonicznego, dlatego w krajach uwzględniono jedynie głosy jurorów^[3][5].

Kolejna zmiana dotyczyła klasyfikacji do 47. Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w 2002. Zgodnie z regulaminem, zapewnione miejsce w finale konkursu miało mieć piętnaście państw najwyżej ocenionych w finale konkursu w 2001, a także kraje tzw. Wielkiej Czwórki (tj. państwa wpłacające największe składki na rzecz organizacji konkursu, czyli: Francja, Hiszpania, Niemcy i Wielka Brytania)^[4]. Pozostałe miejsca zapewnione były reprezentantom nadawców, którzy nie przystąpili do udziału w konkursie w 2001 ze względu na słabe wyniki osiągnięte w latach 1996–2000^[3]. Członkowie EBU zdecydowali także, że w kolejnych konkursach nie będą mogli wziąć udziału przedstawiciele krajów, które zajęły najniższe miejsca jedynie w roku poprzednim, a nie w pięciu ostatnich konkursach^[10][11].

Po finale szwedzkich eliminacji eurowizyjnych Melodifestivalen 2001 Thomas G:son i Henrik Sethsson, twórcy zwycięskiego utworu „Lyssna till ditt hjärta”, zostali oskarżeni o popełnienie plagiatu belgijskiej piosenki „Liefde is een kaartspel” wykonanej przez Lisę del Bo^[12][13][14]. Autorów piosenki oskarżył także chorwacki kompozytor, który uznał, że muzycy wykorzystali fragmenty jego utworu „Isus najvece ime” z 1987^[15][16]. Pierwotnie EBU zdyskwalifikowała zespół z udziału w imprezie, jednak ostatecznie umożliwiła mu występ^[17]. Organizacja skierowała jednak sprawę na drogę sądową, który ostatecznie nie posądził twórcy szwedzkiej piosenki o naruszenie praw autorskich^[3]. W 2003 utwór oficjalnie uznano za plagiat, a szwedzcy kompozytorzy musieli wypłacić Belgowi odszkodowanie^[18].

Na początku marca holenderska gazeta „Wednesday Morning” poinformowała, że niemiecka delegacja zażyczyła sobie zmiany pseudonimu holenderskiej reprezentantki Michelle Courtens z powodu zbieżności z pseudonimem ich reprezentantki, Tanją „Michelle” Shitawey. Swoją prośbę tłumaczyli faktem, że niemiecka piosenkarka jest starsza od holenderskiej, a także lepszą pozycją startową Courtens. 19 marca odbyło się specjalnie spotkanie telewizji DR, podczas którego przedyskutowano cały problem^[19]. Ostatecznie obie wokalistki wystąpiły pod takim samym pseudonimem.

Brytyjski komentator konkursu, dziennikarz Terry Wogan, wielokrotnie krytykował podczas transmisji prowadzących konkurs, nazywając ich „Doktorem Śmiercią i Wróżką Zębuszką/Małą Syrenką” (ang. Doctor Death and the Tooth Fairy/The Little Mermaid) z powodu wypowiadania przez nich swoich kwestii dwuwierszem. Prezenter określił także braci Olsen, zwycięzców konkursu w 2000, mianem „staruchów”^[20]. Duński nadawca zażądał od telewizji BBC oficjalnych przeprosin od dziennikarza, a Terry Wogan za owe komentarze przeprosił^[21][22][23].

Gościem muzycznym koncertu był m.in. zespół Aqua. W trakcie wykonywania piosenki „Barbie Girl” wokalistka grupy, Lene Nystrøm Rasted, wypowiedziała kilka wulgarnych słów, w tym np. „Fuck off, Ken”. Występ spotkał się z krytycznymi komentarzami^[24].

W konkursie wzięli udział nadawcy publiczni z 23 krajów^[4], w tym m.in. z Bośni i Hercegowiny, Grecji, Litwy, Polski^[25], Portugalia i Słowenia, które powróciły do stawki konkursowej po rocznej przerwie spowodowanej słabym wynikiem w finale w 2000. Z powodu osiągnięcia niskiej średniej wyników w ciągu poprzednich pięciu lat, do konkursu nie mogły przystąpić telewizje z Austrii, Belgii, Cypru, Finlandii, Macedonii, Rumunii i Szwajcarii^[3].

Lp.	Państwo	Język[26]	Wykonawca	Utwór	Miejsce[3]	Punkty[3]
1	Holandia	angielski	Michelle[16]	„Out on My Own”[16]	18	16
2	Islandia	angielski	Two Tricky	„Angel”[27]	22	3
3	Bośnia i Hercegowina	bośniacki, angielski	Nino Pršeš	„Hano”	14	29
4	Norwegia	angielski	Haldor Lægreid	„On My Own”	22	3
5	Izrael	hebrajski	Tal Sondak[28]	„Ein Dawar”[28]	16	25
6	Rosja	angielski	Mumij Troll	„Lady Alpine Blue”	12	37
7	Szwecja	angielski	Friends[29]	„Listen to Your Heartbeat”[29]	5	100
8	Litwa	angielski, litewski	Skamp	„You Got Style”	13	35
9	Łotwa	angielski	Arnis Mednis	„Too Much”	18	16
10	Chorwacja	angielski	Vanna[16]	„Strings of My Heart”	10	42
11	Portugalia	portugalski	MTM	„Só sei ser feliz assim”	17	18
12	Irlandia	angielski	Gary O’Shaughnessy	„Without Your Love”	21	6
13	Hiszpania	hiszpański	David Civera	„Dile que la quiero”	6	76
14	Francja	angielski, francuski[30]	Natasha St-Pier[31]	„Je n’ai que mon âme”[16]	4	142
15	Turcja	angielski, turecki	Sedat Yüce	„Sevgiliye Son”	11	41
16	Wielka Brytania	angielski	Lindsay Dracass	„No Dream Impossible”	15	28
17	Słowenia	angielski	Nuša Derenda	„Energy”	7	70
18	Polska	angielski	Andrzej Piaseczny	„2 Long”	20	11
19	Niemcy	angielski, niemiecki	Michelle	„Wer Liebe lebt”	8	66
20	Estonia	angielski	Tanel Padar, Dave Benton & 2XL	„Everybody”	1	198
21	Malta	angielski	Fabrizio Faniello	„Another Summer Night”	9	48
22	Grecja	angielski, grecki	Antique	„(I Would) Die for You”	3	147
23	Dania	angielski	Rollo & King[32][33]	„Never Ever Let You Go”	2	177

Tabela punktacyjna finału

W 2001 przyznano Nagrodę im. Barbary Dex, nieoficjalny tytuł przyznawany corocznie przez fanów konkursu za pośrednictwem holenderskiej strony House of Eurovision (eurovisionhouse.nl) najgorzej ubranemu artyście w Konkursie Piosenki Eurowizji w danym roku^[34][35][36]. Po finale widowiska największą liczbę głosów internautów zdobył Andrzej Piaseczny, reprezentant Polski, który wystąpił podczas koncertu w sztucznym futrze^[37].

Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich sekretarzy, którzy ogłaszali wyniki głosowania w poszczególnych krajach. Państwa zostały uporządkowane w kolejności przyznawania punktów.

Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich komentatorzy poszczególnych nadawców publicznych transmitujących widowisko.

• Oficjalna strona Konkursu Piosenki Eurowizji