Konkurs Piosenki Eurowizji 2000

 

 

Sztokholm

 

Lokalizacja Sztokholmu w Szwecji

Dzięki wygranej Charlotte Nillson, szwedzkiej reprezentantki podczas konkursu w 1999, krajowa telewizja Sveriges Television (SVT) otrzymała prawa do organizacji kolejnego konkursu.

Podczas wyboru miasta-gospodarza nadawca brał pod uwagę potencjalne koszty organizacji oraz wynajmu hali, dostępność hoteli dla dziennikarzy i fanów konkursu oraz ilość atrakcji turystycznych dla artystów i prasy. Chęć przygotowania imprezy wyraziły władze trzech miast: Göteborga, Malmö oraz Sztokholmu.

Kilka tygodni później właściciele Malmömässan zrezygnowali z udziału w przetargu z powodu małej liczby miejsc na arenie oraz ewentualnej konieczności poświęcenia dużych środków finansowych na przygotowanie miejsca na organizację widowiska^[2].

Na początku lipca 1999 Hans Bonnevier ze stacji SVT poinformował, że konkurs odbędzie się w stołecznej Globe Arena, mogącej pomieścić ok. 13 tys. widzów. Była to wówczas największa hala, w której zorganizowano konkurs^[3]. Jak wyjaśnił nadawca SVT, na ostateczną decyzję wpłynęła tańsza oferta władz Sztokholmu oraz fakt, że ostatni konkurs zorganizowany w stolicy Szwecji odbył się w 1975^[2].

 

Logo oraz wygląd sceny konkursu zaprojektowała agencja Stockholm Design Lab. Motywem przewodnim projektów były usta, będące symbolem „piosenki, dialogu, mowy”^[3]. W 2001 projekt otrzymał nagrodę Excellent Swedish Design^[4].

Kierownikiem wykonawczym konkursu z ramienia EBU została Christine Marchal-Ortiz^[3], a z ramienia telewizji SVT – Svante Stockselius, były dziennikarz i producent programu Melodifestivalen wyłaniającego reprezentantów Szwecji w Konkursie Piosenki Eurowizji^[3]. Za reżyserię widowiska odpowiadał Marius Bratten^[3].

Konkurs nadawany był nie tylko w Europie, ale także w Kanadzie, Australii, Japonii i Stanach Zjednoczonych. Koncert finałowy po raz pierwszy transmitowany był również w Internecie^[1][3]. Za transmisję konkursu odpowiedzialna była szwedzka firma zewnętrzna Prisma OB^[5].

W 2000 po raz pierwszy została wydana oficjalna składanka muzyczna, zawierająca wszystkie piosenki konkursowe. Album dostępny był w sklepach muzycznych w całej Europie. Podobne wydawnictwo ukazało się rok wcześniej, jednak wówczas pominięto cztery konkursowe utwory^[1].

Przebieg rumuńskich eliminacji

Finał rumuńskich eliminacji eurowizyjnych Selecția națională wygrał zespół Taxi z utworem „The Moon”. Tuż po finale selekcji kompozytorzy piosenki „Why” zespołu Valahia, który zajął drugie miejsce, wyrazili swoje niezadowolenie z wyników oraz zagrozili wszczęciem działań prawnych przeciwko organizatorom. Powodem ich oburzenia była nagła zmiana zasad głosowania telewidzów i przedłużenie czasu na oddawanie głosów z jednej na trzy godziny, co spowodowało spadek grupy Valahia z pierwszego na drugie miejsce po pierwszej godzinie głosowania^[6].

Izraelski występ

Reprezentujący Izrael zespół Ping Pong otworzył koncert finałowy piosenką „Sameyakh (Be Happy)”, opowiadającą o pokoju między Izraelem a Syrią. Podczas występu członkowie formacji machali flagami obu krajów, a pod koniec prezentacji dwaj wokaliści grupy pocałowali się^[1][3].

Przerwanie transmisji w Holandii

Holenderska telewizja Nederlandse Omroep Stichting (NOS) przerwała transmisję konkursu w połowie koncertu z powodu eksplozji fajerwerków w Enschede, w której zginęły 23 osoby, a 947 zostało rannych^[7]. Stacja tłumaczyła swoją decyzję powodami praktycznymi oraz faktem, że „niewłaściwym byłoby transmitowanie programu rozrywkowego w noc takiej katastrofy”. W wyniku postanowienia nadawcy krajowe wyniki oparte były na głosowaniu komisji jurorskiej, a nie telewidzów^[3].

Nieregulaminowa prezentacja piosenki z Danii

 

Po finale konkursu rosyjska delegacja wniosła petycję dotyczącą unieważnienia wyników oraz dyskwalifikacji zwycięzców, braci Olsenów z Danii. Podczas konkursowej prezentacji wokaliści użyli bowiem tzw. vocoderu, który nadał Jørgenowi Olsenowi elektryczny dźwięk głosu, co rosyjska delegacja uznała za „działanie niezgodne z regulaminem imprezy”. Europejska Unia Nadawców (EBU) nie przyjęła skargi^[1][3].

W konkursie wzięli udział reprezentanci 24 nadawców publicznych, w tym debiutującej w stawce telewizji z Łotwy^[3]. Pięć krajów z najsłabszymi wynikami w latach poprzednich, które rywalizowały podczas finału w 1999, tj. Bośnia i Hercegowina, Litwa, Polska, Portugalia i Słowenia, zostało wykluczonych ze stawki konkursowej^[3]. Ich miejsce zajęły kraje odsunięte z konkursu rok wcześniej, tj. Finlandia, Macedonia, Rumunia, Rosja i Szwajcaria^[3]. Z udziału w konkursie zrezygnowali nadawcy publiczni ze Słowacji, Grecji i Węgier, a swoją decyzję tłumaczyli powodami finansowymi^[1][3].

W 45. Konkursie Piosenki Eurowizji wzięło udział kilku wykonawców, którzy wystąpili w konkursie w poprzednich latach. Serafín Zubiri z Hiszpanii po raz pierwszy wziął udział w konkursie w 1992, Roger Pontare ze Szwecji – w konkursie w 1994, a Alexandros Panayi z cypryjskiego duetu Voice – w 1995.

L.p.	Kraj	Język	Wykonawca	Tytuł	Miejsce[1]	Punkty[1]
01	Izrael	hebrajski	Ping Pong	„Sameyakh”	22	7
02	Holandia	angielski	Linda Wagenmakers	„No Goodbyes”	13	40
03	Wielka Brytania	angielski	Nicki French	„Don’t Play That Song Again”	16	28
04	Estonia	angielski	Ines	„Once in a Lifetime”	4	98
05	Francja	francuski	Sofia Mestari	„On aura le ciel”	23	5
06	Rumunia	angielski	Taxi	„Luna”	17	25
07	Malta	angielski, maltański	Claudette Pace	„Desire”	8	73
08	Norwegia	angielski	Charmed	„My Heart Goes Boom”	11	57
09	Rosja	angielski	Alsou	„Solo”	2	155
10	Belgia	francuski	Nathalie Sorce	„Envie de vivre”	24	2
11	Cypr	grecki, włoski	Voice	„Nomiza”	21	8
12	Islandia	angielski	Einar Ágúst i Telma Ágústsdóttir	„Tell Me!”	12	45
13	Hiszpania	hiszpański	Serafín Zubiri	„Colgado de un sueño”	18	18
14	Dania	angielski	Olsen Brothers	„Fly on the Wings of Love”	1	195
15	Niemcy	niemiecki	Stefan Raab	„Wadde hadde dudde da?”	5	96
16	Szwajcaria	włoski	Jane Bogaert	„La vita cos’è?”	20	14
17	Chorwacja	chorwacki	Goran Karan	„Kad zaspu anđeli”	9	70
18	Szwecja	angielski	Roger Pontare	„When Spirits Are Calling My Name”	7	88
19	Macedonia	macedoński, angielski	XXL	„100% te ljubam”	15	29
20	Finlandia	angielski	Nina Åström	„A Little Bit”	18	18
21	Łotwa	angielski	Brainstorm	„My Star”	3	136
22	Turcja	angielski, turecki	Pinar Ayhan i SOS	„Yorgunum anla”	10	59
23	Irlandia	angielski	Eamonn Toal	„Millennium of Love”	6	92
24	Austria	angielski	The Rounder Girls	„All to You”	14	34

Legenda:

     1. miejsce

Tabela punktacyjna finału

W 2000 po raz kolejny przyznano Nagrodę im. Barbary Dex, nieoficjalny tytuł przyznawany corocznie przez fanów konkursu za pośrednictwem holenderskiej strony House of Eurovision (eurovisionhouse.nl) najgorzej ubranemu artyście w Konkursie Piosenki Eurowizji w danym roku^[8][9][10]. Po finale widowiska największą liczbę głosów internautów zdobyła Nathalie Sorce, reprezentantka Belgii, która wystąpiła podczas koncertu w kremowej sukni i marynarce^[11].

Sekretarze

Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich sekretarzy, którzy ogłaszali wyniki głosowania w poszczególnych krajach. Państwa zostały uporządkowane w kolejności przyznawania punktów.

Nadawcy publiczni i komentatorzy

Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich komentatorzy poszczególnych nadawców publicznych transmitujących widowisko.

Oficjalna strona konkursu