Jeff Coetzee

Karierę zawodową Coetzee rozpoczął w 1996 roku, a zakończył w 2011 roku.

W grze pojedynczej jego najlepszym wynikiem jest finał w roku 1999 zawodów o randze ATP Challenger Tour w Rancho Mirage, gdzie pokonał m.in. Taylora Denta. Pojedynek finałowy przegrał z Bobem Bryanem.

W grze podwójnej Coetzee wygrał 6 turniejów rangi ATP World Tour oraz 10–krotnie był finalistą. W wielkim szlemie jego najlepszym rezultatem jest półfinał deblowego Australian Open z 2003 roku, kiedy wspólnie z Chrisem Haggardem wyeliminował po drodze jeden z czołowych debli na świecie, Donalda Johnsona i Jareda Palmera. Mecz o finał przegrał z Michaëlem Llodrą i Fabrice'em Santoro. W sezonie 2008 ponownie doszedł do półfinału Australian Open. Partnerem deblowym Coetzee był wówczas Wesley Moodie. Pojedynek o finał rozgrywek przegrał z Arnaudem Clémentem i Michaëlem Llodrą.

W latach 2000–2009 reprezentował RPA w Pucharze Davisa. Debiutował jako singlista, ale oba swoje pojedynki, z Białorusinami Maksem Mirnym i Uładzimirem Wałczkouem, przegrał. Później występował w reprezentacji wyłącznie w deblu wygrywając 13 meczów, a 3 przegrywając.

W 2008 roku Coetzee zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Odpadł z gry podwójnej w 1 rundzie wyeliminowany przez parę Nicolás Almagro–David Ferrer^[1]. W turnieju startował wspólnie z Kevinem Andersonem.

W rankingu gry pojedynczej Coetzee najwyżej był na 184. miejscu (6 grudnia 1999), a w klasyfikacji gry podwójnej na 12. pozycji (3 listopada 2008).

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	21 lipca 2002	Amersfoort	Ceglana	Chris Haggard	André Sá   Alexandre Simoni	7:6(1), 6:3
Finalista	1.	28 lipca 2002	Sopot	Ceglana	Nathan Healey	František Čermák   Leoš Friedl	5:7, 5:7
Zwycięzca	2.	6 października 2002	Tokio	Twarda	Chris Haggard	Jan-Michael Gambill   Graydon Oliver	7:6(4), 6:4
Zwycięzca	3.	4 stycznia 2003	Adelaide	Twarda	Chris Haggard	Maks Mirny   Jeff Morrison	2:6, 6:4, 7:6(7)
Finalista	2.	14 września 2003	Bukareszt	Ceglana	Simon Aspelin	Karsten Braasch   Sarkis Sarksjan	6:7(7), 2:6
Finalista	3.	22 lutego 2004	Memphis	Twarda (hala)	Chris Haggard	Bob Bryan   Mike Bryan	3:6, 4:6
Finalista	4.	7 marca 2004	Scottsdale	Twarda	Chris Haggard	Rick Leach   Brian MacPhie	3:6, 1:6
Finalista	5.	30 października 2005	Lyon	Dywanowa (hala)	Rogier Wassen	Michaël Llodra   Fabrice Santoro	3:6, 1:6
Finalista	6.	16 lipca 2006	Newport	Trawiasta	Justin Gimelstob	Robert Kendrick   Jürgen Melzer	6:7(3), 0:6
Zwycięzca	4.	13 stycznia 2007	Auckland	Twarda	Rogier Wassen	Simon Aspelin   Chris Haggard	6:7(9), 6:3, 10–2
Zwycięzca	5.	23 czerwca 2007	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Rogier Wassen	Martin Damm   Leander Paes	3:6, 7:6(5), 12–10
Finalista	7.	5 stycznia 2008	Ad-Dauha	Twarda	Wesley Moodie	Philipp Kohlschreiber   David Škoch	4:6, 6:4, 9–11
Zwycięzca	6.	20 kwietnia 2008	Estoril	Ceglana	Wesley Moodie	Jamie Murray   Kevin Ullyett	6:2, 4:6, 10–8
Finalista	8.	17 lutego 2008	Marsylia	Twarda (hala)	Yves Allegro	Martin Damm   Pavel Vízner	6:7(0), 5:7
Finalista	9.	22 czerwca 2008	Nottingham	Trawiasta	Jamie Murray	Bruno Soares   Kevin Ullyett	2:6, 6:7(5)
Finalista	10.	2 listopada 2008	Paryż	Twarda (hala)	Wesley Moodie	Jonas Björkman   Kevin Ullyett	2:6, 2:6

Po zakończeniu kariery tenisowej Coetzee zajął się pracą trenerską. Na US Open 2014 poprowadził parę Sania Mirza–Bruno Soares do tytułu w konkurencji gry mieszanej^[2]. Pełni funkcję trenera Kolumbijczyków Roberta Faraha i Juana Sebastiána Cabala^[2].

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-11-09]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-11-09]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-11-09]  (ang.).