Hej hej ułani

Hej, hej ułani malowane dzieci – polska pieśń wojskowa anonimowego autorstwa, powstała w XIX wieku.

Pieśń jest dość humorystyczna i opowiada o wyjątkowej miłości i uwielbieniu kobiet do ułanów. Pierwowzoru utworu badacze doszukują się w czasach Księstwa Warszawskiego^[1]. Pieśn posiada kilka wersji zwrotek, a refren ze słowami „Hej, hej, ułani, malowane dzieci”, pojawił się przed I wojną światową^[2]. W czasie I wojny światowej piosenka popularną była wśród polskich formacji wojskowych na wschodzie, szczególnie zaś wśród Dowborczyków. W czasach II RP popularna również wśród wojsk wielkopolskich i jednostek kawaleryjskich.

Obecnie popularne są głównie trzy zwrotki:

1.

Nie ma takiej wioski

Nie ma takiej chatki

Żeby nie kochały

Ułana mężatki

Refren:

Hej, hej ułani!

Malowane dzieci!

Niejedna panienka za Wami poleci!

2.

Niejedna panienka

I niejedna wdowa

Za wami ułani

Polecieć gotowa

(ref)

3.

Babcia umierała

Jeszcze się pytała

Czy na tamtym świecie

Ułani będziecie?

(ref)