Haemonchus contortus

Jest to pasożyt o cyklu życiowym prostym, którego osobniki dorosłe bytują w trawieńcu bądź jelitach. Jaja wydostają się do środowiska zewnętrznego wraz z odchodami, następnie z jaja wykluwa się larwa L1, która po wylince przechodzi w larwę L2^[3], obie te formy odżywiają się bakteriami znajdującymi się w kale^[2]. Jeśli warunki są korzystne, larwa przechodzi kolejną wylinkę i przekształca się w larwę L3, która umiejscawia się w trawie, a następnie wnika w kroplę rosy i czeka na źdźble na zjedzenie^[3]. Jest to forma nie odżywiająca się^[2]. Po połknięciu i przejściu do trawieńca rozwija się forma dorosła^[2][3].

Dorosła samica może złożyć nawet 10 tysięcy jaj dziennie^[4].

Zasięg ogólnoświatowy, chociaż najlepiej rozwija się w miejscach o klimacie ciepłym i wilgotnym^[2].

Haemonchus contortus jest gatunkiem pasożytniczym, którego forma dorosła bytuje w trawieńcu przeżuwaczy (głównie owiec i kóz), gdzie po przyczepieniu do ściany odżywia się krwią. Do pobierania krwi od żywiciela H. contortus wykorzystuje dwie spikule, którymi nakłuwa ściany żołądka. Jest pasożytem o cyklu życiowym prostym (z jednym żywicielem), poza formą dorosłą odżywiają się stadia L1 i L2, żywiące się bakteriami obecnymi w kale, z którym są wydalane^[2].

Ze względu na sposób odżywiania H. contortus powoduje u żywiciela anemię, co u owiec może powodować gorszy przyrost wełny, zarówno u owiec jak i kóz może oznaczać mniejszą produkcję mleka, natomiast przy dużym zainfekowaniu osobnikami może prowadzić do śmierci. To wszystko przyczynia się do dużych strat wśród farmerów, których stada są zainfekowane^[5].

Jest wykorzystywany jako podstawowy gatunek przy wytwarzaniu leków i szczepionek dzięki swojej, niefortunnej z punktu widzenia ludzi, umiejętności szybkiego wytwarzania odporności na terapie przeciwrobacze^[6].

Haemonchus contorus jest jednym z pasożytów, które mogą powodować choroby odzwierzęce i infekować ludzi^[1].

Obecnie prowadzone badania na gatunku Haemonchus contortus dotyczą odporności na leki przeciwrobacze, w szczególności benzimidazol^[7]. Najnowsze artykuły skupiają się na poznaniu genów odpowiadających za wykształcenie odporności na terapie lekowe^[7] oraz na zrozumieniu mechanizmów ich rozprzestrzeniania się w populacjach osobników tego gatunku^[8]. Ostatnio wykazano również, że doszło do naturalnego wytworzenia się hybrydy H. contortus i pokrewnego Haemonchus placei, co może mieć wpływ na dalsze utrudnienie uaktualniania terapii przeciwrobaczej^[8].