Giuseppe Maria Crespi

Giuseppe Maria Crespi
Lo Spagnuolo
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1665 ; Bolonia
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1747 ; Bolonia
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	barok
	Multimedia w Wikimedia Commons

Giuseppe Maria Crespi zw. Lo Spagnuolo lub Lo Spagnolo (ur. 14 marca 1665 w Bolonii, zm. 16 lipca 1747 tamże) – włoski malarz okresu baroku.

*Eneasz, Sybilli i Charon* (1695-1705), Wiedeń, Kunsthistorisches Museum

*Amor i Psyche* (1707-1709), Florencja, Uffizi

*Brutus całujący ziemię* (1725), Muzeum Narodowe w Warszawie

Był uczniem Domenica Marii Canutiego i Carla Cignaniego. W l. 1688-89 odbył podróż do Emilii, Wenecji i Marche. Przebywał też w Wiedniu, gdzie od 1695 współpracował przy dekoracji pałacu księcia Eugeniusza Sabaudzkiego. Wykonał freski w Palazza Peppoli w Bolonii. Pracował też dla wielkiego księcia Toskanii Ferdynanda. W 1710 został pierwszym dyrektorem bolońskiej Accademia Clementina. Około 1712 wykonał dla kardynała Ottoboniego cykl obrazów „Siedem sakramentów”. W l. 1700-20 prowadził własną pracownię malarską. Do jego uczniów należeli m.in. Giovanni Battista Piazzetta i Pietro Longhi. Wywarł wielki wpływ na malarstwo weneckie XVIII w.

Malował obrazy religijne oraz sceny rodzajowe, pastoralne, mitologiczne, portrety i martwe natury. Pozostawał pod wpływem twórczości Correggia i Carraccich. Jego obrazy wyróżniają masywne postaci w naturalistycznym ujęciu, mocne efekty świetlne i ciemna tonacja.

Wybrane dzieła

Amor i Psyche – ok. 1709, 130 × 215, Florencja, Uffizi,
Autoportret (ok. 1700) – St. Petersburg, Ermitaż,
Dawid i Abigail – Rzym, Palazzo Venezia,
Ecce Homo (ok. 1730) – Drezno, Gemaeldegalerie,
Edukacja Achillesa – Wiedeń, Kunsthistorisches Museum,
Ekstaza św. Małgorzaty – Cortona, Museo Diocesano,
Eneasz, Sybilli i Charon – Wiedeń, Kunsthistorisches Museum,
Gracze w kości – Bolonia, Museo Civico,
Kobieta szukająca pchły (1710) – St. Petersburg, Ermitaż,
Kuszenie św. Antoniego (ołtarz) – Bolonia, San Nicolo degli Albari,
Lucjusz Junius Brutus całujący Matkę Ziemię – Warszawa, Muzeum Narodowe,
Madonna z Dzieciątkiem i trzema świętymi (1728-29) – Bergamo, S. Paolo d’Argon,
Madonna ze Świętymi – Bolonia, Pinacoteca Nazionale,
Matka z dzieckiem (1700-08) – Berlin, Gemäldegalerie,
Mądrala dosiadający konia tyłem do przodu (1736) – Rzym, Galleria Doria Pamphili,
Narodziny Adonisa (1720-25) – Berlin, Gemäldegalerie,
Ostatnie namaszczenie (1712) – Drezno, Gemaeldegalerie,
Pchła (ok. 1730) – Piza, Museo Nazionale e Civico di San Matteo,
Pchła (1707-9) – Florencja, Uffizi,
Pchła (ok. 1730) – Paryż, Luwr,
Pochód Sylena (ok. 1700) – Berlin, Gemäldegalerie,
Pokłon pasterzy (1725-30) – Drezno, Gemaeldegalerie,
Pomoc kuchenna (ok. 1713) – Florencja, Uffizi,
Portret grafa Miklosa Palffy – Drezno, Gemaeldegalerie,
Portret Benedykta XIV (1740) – Rzym, Pinakoteka Watykańska,
Półki z książkami o tematyce muzycznej (ok. 1725) – Bolonia, Museo Civico,
Rzeź niewiniątek (1706) – Florencja, Uffizi,
Scena w spiżarni (ok. 1710) – St. Petersburg, Ermitaż,
Siedem sakramentów (ok. 1713) (cykl siedmiu obrazów) – Drezno, Gemaeldegalerie,
Św. Jan Nepomucen spowiadający królową Czech (ok. 1740) – Turyn, Galleria Sabauda,
Św. Józef – Drezno, Gemaeldegalerie,
Walka Jakuba z aniołem – Sztokholm, Nationalmuseum,
Zmierzch bogów (1691) – Bolonia, Museo di Palazzo Popoli.

Bibliografia

WendyW. Beckett WendyW., 1000 arcydzieł, EwaE. Gorządek (tłum.), Warszawa: Arkady, 2001, ISBN 83-213-4218-3, OCLC 749354342 .
Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1992, ISBN 83-7079-076-3.
Christine Stukenbrock, Barbara Toepper, Arcydzieła malarstwa europejskiego, Koenigswinter: h. f. ullmann, 2007, ISBN 978-3-8331-2131-9.
Stefano Zuffi, Wielki słownik malarzy, t. 1, Warszawa: HPS, 2006, ISBN 978-83-60688-15-1.