Francis Scobee

Po ukończeniu Auburn Senior High School w waszyngtońskim Auburn wstąpił w 1957 do Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Służbę rozpoczął jako mechanik silnikowy w bazie lotniczej Kelly Field Annex w Teksasie. W 1965 ukończył zaocznie studia inżynierskie na University of Arizona oraz uzyskał awans oficerski. Rok później, po zaliczeniu kursu w szkole lotniczej, zdobył kwalifikacje pilota. Następnie wykonywał zadania operacyjne, m.in. biorąc udział w działaniach wojennych w Wietnamie. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych został skierowany do Szkoły Pilotów Pionu Badań Lotniczych (US Air Force Aerospace Research Pilot School) w bazie Edwards w Kalifornii. Po jej ukończeniu w 1972 uczestniczył w programach badawczych, w ramach których pilotował samoloty różnego przeznaczenia, takie jak Boeing 747, X-24B, F-111 Aardvark i C-5 Galaxy. Ogółem spędził w powietrzu ponad 6500 godzin za sterami 45 typów samolotów.

W styczniu 1978 zakwalifikował się do grupy astronautów NASA. Po rocznym szkoleniu uzyskał w sierpniu 1979 status pilota wahadłowca. Oczekując na przydział do załogi misji orbitalnej, pełnił funkcję pilota-instruktora specjalnej wersji Boeinga 747, przeznaczonej do transportowania wahadłowców. Swój pierwszy lot kosmiczny odbył jako pilot promu Challenger w ramach misji STS-41-C, rozpoczętej 6 kwietnia 1984.

Drugim lotem, w którym miał uczestniczyć – ponownie na pokładzie Challengera – była misja STS-51-L. Powierzono mu dowództwo wyprawy, która okazała się jego ostatnią. 28 stycznia 1986 – 73 sekundy po starcie z Przylądka Canaveral – znajdujący się w fazie wznoszenia wahadłowiec eksplodował na pułapie 14,6 km. W katastrofie śmierć poniosło sześcioro pozostałych członków załogi: Michael Smith, Judith Resnik, Ronald McNair, Ellison Onizuka, Gregory Jarvis oraz Christa McAuliffe. Na kilka sekund przed eksplozją Scobee nadał ostatni meldunek radiowy, jaki dotarł do centrum kontroli lotu z pokładu Challengera. Potwierdzając informację kontrolera naziemnego, wypowiedział słowa: „Zrozumiałem, idziemy na zwiększonym ciągu”.

Scobee został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington.

• Distinguished Flying Cross
• Medal Lotniczy
• National Defense Service Medal
• Congressional Space Medal of Honor – pośmiertnie
• NASA Exceptional Service Medal – dwukrotnie
• Dyplom FAI im. W. M. Komarowa (1985)^[1]

• Był żonaty z Virginią June z d. Kent. Miał z nią dwoje dzieci – Kathie i Richarda (obecnie generała US Air Force).
• Należał do szeregu organizacji, m.in. Towarzystwa Eksperymentalnych Pilotów Doświadczalnych (Society of Experimental Test Pilots), Stowarzyszenia Lotnictwa Eksperymentalnego (Experimental Aircraft Association) i Stowarzyszenia Sił Powietrznych (Air Force Association).
• W wolnym czasie zajmował się lataniem, olejnym malarstwem sztalugowym, stolarstwem i jazdą na motocyklu. Grał też w racquetball, uprawiał jogging oraz różnorodną rekreację sportową na świeżym powietrzu.

• alfabetyczna lista astronautów
• grupy i oddziały astronautów

• Biografia na stronie NASA (ang.)
• Biogram na stronie Spacefacts (ang.)