Dom Rietvelda w Utrechcie

Willę zaprojektowano dla farmaceutki Truus Schröder-Schräder (1889–1985) i trójki jej dzieci w 1924. Zamieszkana była do 1985. Dom został odrestaurowany przez Bertusa Muldera (1974) i obecnie jest otwarty dla zwiedzających^[5]. W 2000 został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO^[6].

Dom został zbudowany w oparciu o podstawowe zasady estetyki grupy De Stijl, pod znaczącym wpływem twórczości Kazimierza Malewicza – geometryczne, białe płaszczyzny, proste poręcze, prostokątne otwory okienne z czarnymi obramowaniami. Elementaryzm nakazywał podzielenie budynku na części składowe, jednakowo znaczące w projektowaniu i odbiorze. Obiekt przestał być całością z wyodrębnionymi szczegółami – stał się sumą specjalnie izolowanych części. Zignorowano hierarchię znaczeń poszczególnych elementów – fragmenty uzyskały pełną niezależność, w myśl pełnego uplastycznienia bryły, która stała się wielką rzeźbą przestrzenną w niewielkim ogrodzie. Nastąpiło rozbicie tej bryły i rozdzielenie spójnego obrazu budynku na części geometryczne (płaszczyzny, figury – przede wszystkim kwadraty i prostokąty akcentowane podstawowymi barwami). Przekreślono granice pomiędzy zewnętrzną i wewnętrzną sferą budynku – meble i wyposażenie wnętrz było utrzymane w tej samej gamie formalnej, co elewacje.

• Piet Mondrian
• Theo van Doesburg
• Willa Müllerów w Pradze
• Looshaus
• Willa Tugendhatów

• Tadeusz Broniewski, Historia architektury dla wszystkich, t. IV: Ostatnie dwa stulecia, Ossolineum, Warszawa – Wrocław – Kraków, 1967, ISBN 978-83-7503-058-7.
• JakubJ. Wujek JakubJ., Mity i utopie architektury XX wieku, Warszawa: Arkady, 1986, ISBN 83-213-3259-5, OCLC 835852787 . Brak numerów stron w książce