[go: up one dir, main page]

Baćkowice

wieś w województwie świętokrzyskim

Baćkowicewieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Baćkowice[5][4].

Baćkowice
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. Mikołaja w Baćkowicach
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Baćkowice

Liczba ludności (2020)

588[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-552[3]

Tablice rejestracyjne

TOP

SIMC

0786615[4]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Baćkowice”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Baćkowice”
Położenie na mapie powiatu opatowskiego
Mapa konturowa powiatu opatowskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Baćkowice”
Położenie na mapie gminy Baćkowice
Mapa konturowa gminy Baćkowice, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Baćkowice”
Ziemia50°47′43″N 21°13′57″E/50,795278 21,232500[1]
Strona internetowa

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Baćkowice oraz parafii św. Mikołaja.

Części wsi

edytuj
Integralne części wsi Baćkowice[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0786621 Kantórka część wsi
0786638 Kolonie część wsi
0786644 Poddane część wsi

Historia

edytuj

Baćkowice (dawniej Baczkowice) w XV w. należały do biskupów kujawskich, ofiarodawców wystawionego wówczas drewnianego kościółka pw. św. Mikołaja. Kolejne kościoły budowano w latach 1599 oraz 1868 (z gotyckim ołtarzem ufundowanym przez Polonię amerykańską). Według legendy nazwa wsi pochodzi od licznie występujących w pobliżu Baćkowic bocianów[6]. Baćkowice były wsią biskupstwa włocławskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[7]. W 1827 roku miejscowość liczyła 283 mieszkańców i 32 domy[8]. W 1929 r. wieś z przynależnościami zamieszkiwały 563 osoby. We wsi było czterech kowali, dwóch stolarzy, jeden stolarz i szewc, dwa młyny wodne, wiatrak, trzy sklepy spożywcze[9].

W czasie II wojny światowej w okolicach Baćkowic toczyły się walki między armią niemiecką a Armią Czerwoną na tzw. przyczółku baranowsko-sandomierskim. W pierwszych dniach sierpnia 1944 linia frontu przebiegała przez teren gminy a walki toczyły się w Piórkowie, Gołoszycach, Oziębłowie i Modliborzycach. W wyniku działań wojennych spłonęły Modliborzyce, Piórków, Nieskurzów, Baćkowice, Olszownica, Oziębłów i Stanisławów. Ludność z terenów przyfrontowych została wysiedlona. Ostatecznie linia frontu ustabilizowała się na paśmie wzgórz jeleniowskiech[10]. Okupację niemiecką Baćkowic zakończyło 10 sierpnia 1944 roku zajęcie miejscowości przez wojska 13 Armii 1 Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej[11].

Zabytki

edytuj
Kościół wraz z kostnicą z 1902 r. oraz przykościelnym cmentarzem został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.843/1-3 z 29.04.2011)[13].

Turystyka

edytuj

Usytuowanie Baćkowic u podnóża Pasma Jeleniowskiego stworzyło dogodne warunki do rozwoju turystyki pieszej i rowerowej. Gmina Baćkowice leży na trasie kilku szlaków turystycznych. Najbardziej popularnym jest szlak turystyczny czerwony  Główny Szlak Świętokrzyski im. Edmunda Massalskiego z Gołoszyc do Kuźniaków. Ponadto przez teren gminy biegnie szlak turystyczny czerwony  czerwony szlak turystyczny Gołoszyce – Piotrowice, szlak turystyczny niebieski  niebieski szlak turystyczny Gołoszyce – Dwikozy, szlak rowerowy czerwony  czerwony szlak rowerowy „Przez Góry Świętokrzyskie” oraz szlak turystyczny czerwony  czerwony Szlak Walk Partyzanckich.

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 1656
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 11 [dostęp 2022-03-16]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 10 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  6. Wyborcza.pl [online], kielce.wyborcza.pl [dostęp 2021-07-14].
  7. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku,Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 112
  8. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom I - wynik wyszukiwania - DIR [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2021-07-14].
  9. The 1929 Polish Business Directory Project [online], data.jewishgen.org [dostęp 2017-03-28].
  10. XIX-123-12 - studium [online], backowice-gmina.pl [dostęp 2024-04-27].
  11. Dolata 1971 ↓, s. 348.
  12. Lechosław Herz: Góry Świętokrzyskie (mapa turystyczna). Warszawa - Wrocław: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1982.
  13. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 36 [dostęp 2015-11-23].

Bibliografia

edytuj
  • Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
  • Tadeusz Dybczyński, Przewodnik po Górach Świętokrzyskich, Warszawa 1912