3,7 cm FlaK 18/36/37/43

3,7 cm Flak 18/36/37/43 – holowana, automatyczna armata przeciwlotnicza kalibru 37 mm wykorzystywana przez Niemców w czasie II wojny światowej. Armata ta była ciągle udoskonalana, więc powstało kilka wersji tego działa.

3,7 cm FlaK 18/36/37/43

3,7 cm FlaK 43 na podwoziu ciężarówki
Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Rheinmetall
Rodzaj	Działo przeciwlotnicze
Historia
Produkcja seryjna	1935–1945
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	37 mm
Długość lufy	3626 mm (L/98)
Donośność	4800 m (pionowa) 6500 m (pozioma)
Prędkość pocz. pocisku	820 m/s (pocisk odłamkowy) 770 m/s (pocisk przeciwpancerny)
Masa	1750 kg (bojowa) 3560 kg (marszowa)
Kąt ostrzału	-5° do +85° (w pionie) 360° (w poziomie)
Szybkostrzelność	160 strz./min (teoretyczna) 80 strz./min (praktyczna)
Multimedia w Wikimedia Commons

Armata przeciwlotnicza 3,7 cm Flak 18 weszła do uzbrojenia w 1935 w czasie gdy nazistowskie Niemcy jeszcze ukrywały swoje zbrojenia. Cyfra 18 w nazwie miała sugerować, że projekt tej armaty powstał w 1918, czyli w chwili gdy jeszcze nie zaczęły obowiązywać postanowienia traktatu wersalskiego. Traktat ten bowiem zakazywał prowadzenia prac badawczych nad nowym uzbrojeniem.

Prace nad tą armatą trwały jednak dalej i już w 1936 pojawił się nowy, udoskonalony model tej armaty czyli 3,7 cm Flak 36. Zmiany dotyczyły podstawy, która stała się lżejsza. Masę armaty w położeniu bojowym udało się zmniejszyć do 1550 kg. Natomiast masa w położeniu marszowym uległa zmniejszeniu aż do 2400 kg. Zwiększono też szybkostrzelność praktyczną z 80 do 120 strzałów na minutę. W 1937 pojawiła się niewielka zmiana, ponieważ zmodernizowano tylko system celowniczy. Armatę z tym nowym celownikiem oznaczano jako 3,7 cm Flak 37.

W chwili wybuchu wojny Wehrmacht posiadał 1030 sztuk armat przeciwlotniczych 3,7 cm Flak 18/36/37. Umieszczane były one w bateriach artylerii przeciwlotniczej po 9 sztuk.

W 1943 nastąpiła kolejna, tym razem już dosyć gruntowna modernizacja, a ten nowy model oznaczano jako 3,7 cm Flak 43. Armata stała się jeszcze lżejsza. Masa w pozycji bojowej wynosiła 1250 kg. Natomiast masa w położeniu marszowym to 2000 kg. Zwiększono też szybkostrzelność praktyczną do 150 strzałów na minutę. Szybkostrzelność teoretyczna wynosiła teraz 180 strzałów na minutę. Zwiększono też kąt ostrzału pionowego z 85° do 90°.