100 dni do matury

Album został opisany przez recenzentów jako „przyzwoity krążek, z naprawdę dobrymi momentami”^[13].

Jarek Szubrycht na łamach „Gazety Wyborczej” stwierdził, że 100 dni do matury to „udany debiut”^[14] i zauważył, że to: „Nie tyle portret pokolenia, ile opis uniwersalnego dla nas wszystkich czasu przejścia z dzieciństwa w dorosłość. (…) Sentymentalna podróż w chaotyczny czas przepoczwarzania się gąsienicy z tornistrem w motyla z teczką (albo rapera, który tę teczkę odrzucił)”^[14].

Mniej entuzjastycznie pisał Bartek Chaciński na łamach „Polityki”: „Fakt, że rozciągnięty opis transakcji i konsumpcji wypełnia autorowi pół utworu, sugeruje, że może jednak nie tak dużo tego materiału uzbierał przez te wszystkie szkolne lata, odkąd »zaczął tu robić te rapy« w wieku lat 12”^[3]. Niektórzy krytycy stwierdzili, że płyta jest nierówna pod względem prezentowanej jakości^[15][16].

Recenzenci muzyczni zwrócili uwagę na obecną w tekstach autoironię Maty^[15], jego „językową sprawność”^[15], „dojrzałość w myśleniu o języku”^[16], „uczniowską, momentami demonstracyjnie naiwną perspektywę”^[3], „umiejętność obserwacji i naiwną wrażliwość na otaczający świat”^[16] oraz „niezłą technikę i szerokie zainteresowania, co słychać w podkładach, rozpiętych szeroko między starą a nową szkołą hip-hopu”^[3]. Wskazywali na zauważalne na płycie wpływy Taco Hemingwaya^[13][14][15].

Twórczość Maty została poddana krytyce o zabarwieniu klasowym. Monika Ochędowska na łamach „Tygodnika Powszechnego” pisała: „Czuję zakłopotanie obserwując, jak media społecznościowe pochylają się z naiwną troską nawet nie nad stylem życia swoich (symbolizowanych przez Matę i jego kolegów) dzieci, ale przede wszystkim nad sobą („Ach, gdzie popełniliśmy błąd”), podczas gdy setki rówieśników Matczaka od lat rymują o domowej przemocy, patologii podwórek, ucieczce w narkotyki. Najwyraźniej dotąd nie były to dzieci „nasze”. A jazz dla rapu porzucamy tylko, gdy reprezentuje go ktoś w białej koszuli i płaszczu marki Bytom”^[17].

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[18].

1.	„Intro (do nauki)” (gościnnie: Krzysztof Kowalewski)	0:40
2.	„Biblioteka Trap”	3:36
3.	„Piszę to na matmie” (z: Moo Latte)	4:17
4.	„Konkubinat” (gościnnie: prof. Jerzy Bralczyk)	3:48
5.	„Homo ludens”	3:22
6.	„Cafe PRL”	3:28
7.	„Tango” (z: DJ Flip)	3:13
8.	„Patointeligencja”	4:17
9.	„Halellujah (Cover)”	1:35
10.	„Żółte flamastry i grube katechetki”	4:16
11.	„Mata Montana”	3:22
12.	„Lezore”	4:16
13.	„Wino Sangrita (s01e01)”	4:55
14.	„Nero”	3:18
15.	„GOMBAO 33” (gościnnie: Wyguś, Szczepan, Adam)	5:40
16.	„100 dni do matury”	5:02
17.	„Schodki”	3:56
18.	„Prawy do lewego”	3:50
		1:06:51

OLiS jest ogólnopolskim notowaniem, tworzonym przez agencję TNS Polska na podstawie sprzedaży albumów muzycznych na nośnikach fizycznych (nie uwzględnia zatem informacji o pobraniach w formacie digital download czy odtworzeniach w serwisach streamingowych)^[22].

Certyfikaty sprzedaży są wystawiane przez Związek Producentów Audio-Video za osiągnięcie określonej liczby sprzedanych egzemplarzy, obliczanej na podstawie kupionych kopii fizycznych i cyfrowych, a także odtworzeń w serwisach streamingowych^[109].

•   100 dni do matury w serwisie Spotify, spotify.com.
•   100 dni do matury w serwisie Tidal, tidal.com.
•   100 dni do matury w serwisie Apple Music, music.apple.com.