Teresa Budzisz-Krzyżanowska

Teresa Budzisz-Krzyżanowska (ur. 1942) – polska aktorka i pedagog, prof. nauk o sztukach pięknych.

• Teatr się zmienia. To naturalne. Ma przecież według Szekspira „służyć niejako za zwierciadło naturze, pokazywać cnocie własne jej rysy, złości żywy jej obraz, a światu i duchowi wieku postać ich i piętno”. Niestety.
  • Źródło: „Dziennik”, 28 stycznia 2008

• Teraz już wiem, że szczęściem jest życie samo, jakiekolwiek by było. I choć to nie zawsze jest łatwe, staram się być w zgodzie z linią swego losu. A wyznaczają ją dwa kierunki: „do przodu” i „w górę”.
  • Źródło: „Dziennik”, 28 stycznia 2008

• To dobrze, że poprzez teatr możemy sobie i innym pomóc w oswajaniu cierpienia. Ono jest przecież doświadczeniem, tak samo ważnym jak szczęście i radość w dobrych chwilach życia.
  • Źródło: „Dziennik”, 28 stycznia 2008

• Uczę ich, jak zostać człowiekiem, będąc... aktorem. Wiele ludziom aktorstwo kojarzy się z szybkim, błyskotliwym sukcesem. I oni też, pojawiając się w szkole, chcą szybko zaistnieć, pokazać się. Ale jeszcze nie wiedzą, kim są. Nie przypuszczają, ile trudu wymaga to rozpoznanie.
  • Opis: odpowiedź na pytanie, czego uczy studentów Akademii Teatralnej.
  • Źródło: „Dziennik”, 28 stycznia 2008

• Wciąż przychodzę do teatru, żeby odpocząć, porozmawiać, spotkać się, napełnić puste serce. I o tym myślę, kiedy wychodzę na scenę. I tak samo, kiedy siedzę na widowni.
  • Źródło: „Dziennik”, 28 stycznia 2008

• Aktorka „(...) nie była kobietą przebraną za mężczyznę, lecz wcieleniem dramatu i rozterek Hamleta, które przecież nie są od płci uzależnione (...).
  • Autor: Joanna Godlewska, Najnowsza historia teatru polskiego, Wrocław 1999
  • Opis: o roli tytułowej w Hamlecie.

• Nie wiadomo, kiedy Budzisz-Krzyżanowska przeistacza się w Hamleta. Po prostu wychodzi zza kulis w cielistym kostiumie i niedbałym ruchem zdejmuje kapelusz, zmienia kostium na inny i – dalej jest, działa, mówi, porusza się, sama, oddzielona od widowni, od aktorów także, jak ptak uwięziony w klatce. (...) Hamlet Krzyżanowskiej tyle czuje, tyle cierpi, tak wiele rozumie, że wydaje się – jakby był obdarzony stanem świadomości ponad wszystko, ponad wszystkimi. Kruchy i wrażliwy, agresywny i atakujący. Walczący zajadle na skutek swojej słabości, porażek i krzywd. Budzisz gra, zda się lekko bez wysiłku, bezbłędnie, tj. bez cienia fałszu. Jest to jej wielkie osiągnięcie aktorskie. (...) Hamlet prawdziwy, cichy refleksyjny – mimo bólu i agresji – tak jakby aktorka swą grą, swoim byciem, pisała esej na temat natury ludzkiej (...).
  • Autor: Urszula Biełous, «Kultura» 1989, nr 36
  • Opis: o roli tytułowej w Hamlecie.

• Teresa wszystkie postacie obdarza zawsze szlachetnością i dobrocią. Jest głęboko przekonana, że ludzie są z natury dobrzy. I to jest w niej piękne, dziwne i poruszające.
  • Autor: Andrzej Wajda, «Rzeczpospolita» 1999, nr 14

• Futro
• Głęboka woda