Chuck

Chuck – amerykański serial telewizyjny z lat 2007–2012.

Panie i panowie, ignorujcie eroto-Morgana a wszystko wróci do normy...
- Postać: Chuck
- Źródło: sez. I, odc. 1

Dialogi

Morgan: Jestem Morgan. A to Chuck.

Sarah: Myślałam, że rodzice już nie nadają takich imion.

Chuck: Moi są sadystami, a jego znalazła atrakcja lunaparku.

Morgan: I wychowała...

Źródło: sez. I, odc. 1

Ellie: Chuck, co robisz?

Chuck: Uciekam.

Ellie: Z własnego przyjęcia urodzinowego?

Źródło: sez. I, odc. 1

Chuck: Dolałeś coś do ponczu?

Morgan: Zawsze mnie winisz, jak coś się stanie. Po tych wszystkich latach mógłbyś mi zaufać. Dolałem.

Źródło: sez. I, odc. 1
Zobacz też: poncz, zaufanie

Ellie: Jak tu wszedłeś?

Morgan: Przez okno Chucka albo jak ja je nazywam: „drzwi Morgana”.

– How did you get in here?

– Chuck's window or, as I like to call it, the „Morgan Door.” (ang.)

Źródło: sez. I, odc. 2

Pracownik Parówek Pychotek: Jestem pewny, że rozmawiacie o sprawach dotyczących bezpieczeństwa narodowego, ale miseczki z ketchupem same się nie napełnią.

Sarah: Wiedziałeś, że 55% wypadków zdarza się w kuchni? I na pewno większość z nich to są wypadki.

Źródło: sez. I, odc. 4
Zobacz też: wypadek

Lester: Już po nim. Dysk twardy został zamordowany.

Jeff: Może jesteś nieuniknionym celem wendety ninja i wróci wieczorem udusić cię nunczakami?

Chuck: Super, Jeff. Dzięki, że spojrzałeś na to z drugiej strony. A myślałem, że nie mogę bać się bardziej.

Źródło: sez. I, odc. 1

Sarah: Kiedy pojawią się obrazy, powiedz, co przedstawiają.

Chuck: To wszystko?

John: Na pewno to jakoś sknocisz.

Źródło: sez. I, odc. 2

Sarah: Myślałam, że mógłbyś mnie oprowadzić. Jeśli masz czas.

Morgan: Jasne, że ma. Ma mnóstwo czasu. Jest niesamowicie dostępny. Będziecie się świetnie bawić. Co? Ksero? Już lecę…

Chuck: Najwyraźniej mam wolny grafik.

Źródło: sez. I, odc. 1

Beckman: Nasze najcenniejsze tajemnice zostały wysłane do idioty.

Graham: Pociesz się, że nie do jego kolegi.

– Our most valuable secrets have been sent to an idiot.

– At least they weren't sent to his friend. (ang.)

Źródło: sez. I, odc. 2
Zobacz też: tajemnica

John chciał pobić złodzieja sklepowego.

Chuck: Nie, nie! To tylko gra! Ludziom nie grozi niebezpieczeństwo i kraj jest bezpieczny!

Morgan: Facet jest tutaj 24 godziny, a traktuje pracę dużo poważniej, niż ja.

Chuck: Bo jest szalony.

Źródło: sez. I, odc. 2

Chuck: Pani bombo, oto pan Internet.

John: Szukasz porno?

Źródło: sez. I, odc. 1
Zobacz też: Internet, pornografia

Pracownica hotelu: Proszę opisać przyjaciela.

Morgan: Jest przystojny, choć to pewnie zależy od gustu. Może nie jest przystojny w klasycznym tego słowa znaczeniu, ale ma mnóstwo uroku. To taka zagubiona dusza. Zawsze się z tego śmiejemy…

Źródło: sez. I, odc. 3

Chuck: Wiesz, dokąd to prowadzi?

Mężczyzna: Nie.

Chuck: Ja też nie. Więc odsuń się albo to puszczę.

Mężczyzna (odsuwając się): I co teraz?

Chuck: Nie jestem pewny. Nie przemyślałem tego dokładnie.

Źródło: sez. I, odc. 4

Harry: Wiesz, ile warte jest 5 minut w dolarach Buy More?

Chuck: Nie wiedziałem, że mamy własną walutę.

Źródło: sez. I, odc. 1

Duży Mike: Znalazłeś inną pracę?

Morgan: Nie.

Duży Mike: Wiedziałem, że nikt nie jest na tyle głupi, żeby cię zatrudnić.

Źródło: sez. I, odc. 5
Zobacz też: praca

John: Czas na szóstą strzałkę.

Chuck: Spokojnie, strzałkensztajnie!

Źródło: sez. III, odc. 6

Chuck: Chodzi o to, że po godzinach dorabiam W CIA i NSA. I pomimo safandułowatego wyglądu prawdopodobnie jestem najważniejszym narzędziem wywiadu... na świecie.

Colt: To najgłupsza opowieść jaką słyszałem.

- Źródło: sez. II, odc. 1

Autorzy scenariusza

Zev Borow, Anne Cofell Saunders, Matthew Lau, Rafe Judkins, Lauren LeFranc, Scott Rosenbaum, Nicholas Wootton, Kristin Newman, Henry Alonso Myers, Alex Katsnelson, Josh Schwartz, Chris Fedak, Craig DiGregorio, Amanda Kate Shuman, Allison Adler, Phil Klemmer, Matthew Miller