Carlo Goldoni

Carlo Goldoni (1707–1793) – włoski dramatopisarz.

• Dwie księgi, nad którymi najwięcej myślałem i nigdy nie będę tego żałował, że się nimi posłużyłem, to Świat i Teatr.

• Gdy kobieta jest w wielkim gniewie, pocałunek nie pomoże. Trzeba ją pocałować przynajmniej cztery razy.

• Jest się wiernym, dopóki trwa miłość, a kochankiem, dopóki przedmiot miłości jest blisko.

• Każdy kraj jest dobry i wszędzie jest dobrze, o ile ma się pieniądze i wesołość w sercu.

• Kto nie ma odwagi starać się o swoje szczęście, tym samym udowadnia wyraźnie, że tego szczęścia nie jest wart.

• Kto nie wyjeżdżał za granicę, jest pełen przesądów.
  • Chi non esce dal suo paese, vive pieno di pregiudizi. (wł.)
  • Postać: Artur
  • Źródło: Pamela, akt I, sc. XIV

• Kobiety są zawsze słabsze w nienawiści aniżeli w miłości.

• Młode żony starych mężów zawczasu myślą o wyborze tego, który im otrze łzy.

• Niech licho porwie tego, kto wprowadził zwyczaj składania wizyt.
  • Źródło: Księga toastów i humoru biesiadnego, wybór i oprac. Leszek Bubel, wyd. Zamek, Warszawa 1995, s. 149.

• Pochlebstwo to potrawa, która wszystkim smakuje.

• Pragnąć czegoś – a wziąć, to nie to samo.

• Rozważny podróżnik nigdy nie gardzi swoim krajem.
  • Un viaggiatore prudente non disprezza mai il suo paese. (wł.)
  • Postać: Bonfil
  • Źródło: Pamela, akt I, sc. XVI.

• W sztuce wszystkie linie powinny zbiegać się w określonym punkcie, to znaczy w rozwiązaniu akcji, która jest rzeczą główną.

• Wszystko, co jest robione z wdziękiem, uchodzi za galanterię.

• Zapłata nie może poprzedzać zasługi.

• Zazdrość to udręka dla kochającego, a obelga dla ukochanej.

• Ze wszystkich ludzkich ułomności najsmutniejszy jest brak zdrowego rozsądku.