Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988

Ten artykuł od 2021-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

XV Zimowe Igrzyska Olimpijskie

IO 1984	IO 1992
Stolica igrzysk	Calgary  Kanada
Liczba ekip	57
Liczba sportowców	1423 (1110 mężczyzn i 313 kobiet)
Liczba konkurencji	46 w 6 dyscyplinach
Otwarcie	13 lutego 1988
Oficjalne otwarcie	Gubernator generalny Kanady Jeanne Sauvé
Zamknięcie	28 lutego 1988
Przysięga olimpijska	Pierre Harvey
Znicz olimpijski	Robyn Perry
Stadion	McMahon Stadium
Multimedia w Wikimedia Commons

XV Zimowe Igrzyska Olimpijskie w 1988 rozegrane zostały w Calgary, największym mieście kanadyjskiej prowincji Alberta. W dniach 13 – 28 lutego w zmaganiach sportowych zmierzyło się 1423 zawodników (w tym 1110 mężczyzn i 313 kobiet) z 57 krajów. Zadebiutowali przedstawiciele 6 reprezentacji: Antyli Holenderskich, Fidżi, Guamu, Gwatemali, Jamajki i Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych. Igrzyska otworzyła gubernator Kanady Jeanne Sauvé.

Decyzja o wyborze Calgary jako miasta organizatora zapadła 30 września 1981 roku. O organizację tych igrzysk zabiegały także: Falun (Szwecja) oraz Cortina d’Ampezzo (Włochy). Były to pierwsze zimowe igrzyska w Kanadzie. Wcześniej, w 1976 roku, organizatorem letnich igrzysk był Montreal.

W Calgary rozgrywane były nowe konkurencje: konkursy drużynowe w skokach narciarskich oraz kombinacji norweskiej, zaś w narciarstwie alpejskim zadebiutował supergigant oraz po 40 latach do programu igrzysk wróciła kombinacja alpejska. Rozegrano również trzy konkurencje pokazowe: curling, narciarstwo dowolne, oraz short track. Ponadto rozegrano również zawody w narciarstwie dla niepełnosprawnych.

• biathlon
• bobsleje
• curling (sport pokazowy)
• hokej na lodzie
• łyżwiarstwo
  • łyżwiarstwo szybkie
    • łyżwiarstwo szybkie
    • short track (sport pokazowy)
  • łyżwiarstwo figurowe
• narciarstwo
  • narciarstwo alpejskie (debiut supergiganta i powrót do programu IO po 40 latach kombinacji alpejskiej)
  • narciarstwo klasyczne
    • biegi narciarskie
    • skoki narciarskie (debiut konkursu drużynowego)
    • kombinacja norweska (debiut konkursu drużynowego)
  • narciarstwo dowolne (jazda po muldach – sport pokazowy)
• saneczkarstwo

Uczestnicy zimowych igrzysk w Calgary w 1988 roku rywalizowali w 6 dyscyplinach sportowych i 46 konkurencjach.

 Osobny artykuł: Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988.

Lp.	Kraj	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1	ZSRR	11	9	9	29
2	NRD	9	10	6	25
3	Szwajcaria	5	5	5	15
4	Finlandia	4	1	2	7
5	Szwecja	4	0	2	6
6	Austria	3	5	2	10
7	Holandia	3	2	2	7
8	RFN	2	4	2	8
9	Stany Zjednoczone	2	1	3	6
10	Włochy	2	1	2	5

Podczas zimowych igrzysk olimpijskich w Calgary, srebrnym medalem olimpijskim nagrodzeni zostali zdobywcy wszystkich ośmiotysięczników Reinhold Messner i Jerzy Kukuczka. Messner odmówił przyjęcia wyróżnienia.

 Osobny artykuł: Polska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

Spośród 33 uczestniczących w igrzyskach Polaków, największą grupę stanowili hokeiści, których wystąpiło dwudziestu trzech. Jednak żaden z naszych reprezentantów nie zdobył medalu. Najbliżej znalezienia się w pierwszej trójce byli Grzegorz Filipowski w przejeździe solistów w łyżwiarstwie figurowym oraz Erwina Ryś-Ferens w łyżwiarstwie szybkim, która w wyścigu na 3000 metrów była na piątym miejscu. Ryś-Ferens zajęła również siódme miejsce w wyścigu na 1500 metrów.