[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Złatko Jankow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Złatko Jankow
Златко Янков
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1966
Burgas

Wzrost

184 cm

Pozycja

defensywny pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1984–1987 Neftochimik Burgas 105 (13)
1987–1990 Czernomorec Burgas 89 (4)
1990–1992 Lewski Sofia 58 (13)
1992 Real Valladolid 6 (1)
1992–1995 Lewski Sofia 70 (14)
1995–1996 KFC Uerdingen 15 (1)
1996–1998 Beşiktaş Stambuł 61 (3)
1998 Adanaspor 7 (1)
1999 Neftochimik Burgas 13 (1)
1999 Łokomotiw Sofia 7 (0)
2000 Belediye Vanspor 6 (1)
2000 Gençlerbirliği Ankara 9 (1)
2000–2001 Czernomorec Burgas 15 (3)
2001–2002 Neftochimik Burgas 24 (1)
W sumie: 485 (57)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1990–2003  Bułgaria 80 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2005–2006 Czernomorec Burgas (dyrektor zarządzający)
2008–2010 Czernomorec Burgas (dyrektor sportowy)
2011–2012 Czernomorec Burgas (dyrektor sportowy)
2014 Neftochimik Burgas
2014 Spartak Warna
2014 Wereja Stara Zagora (asystent)
2017 Sivasspor (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Złatko Georgiew Jankow (cyryl. Златко Янков; ur. 7 czerwca 1966 w Burgasie) – bułgarski piłkarz grający na pozycji defensywnego pomocnika, reprezentant kraju, trener, działacz piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Złatko Jankow karierę piłkarską rozpoczął w Nefrochimiku Burgas, w którym grał 1987 roku. Następnie w latach 1987–1990 reprezentował barwy Czernomorca Burgas, z którym sezonie 1987/1988 zajmując ostatnie – 18. miejsce w ekstraklasie bułgarskiej spadł z niej, po czym w sezonie 1988/1989 awansował do niej.

Następnie w latach 1990–1995 (z krótką grą w hiszpańskim Realu Valladolid w rundzie jesiennej sezonu 1992/1993) reprezentował barwy Lewskiego Sofia, z którym odnosił największe sukcesy w karierze piłkarskiej: trzykrotne mistrzostwo Bułgarii (1993, 1994, 1995), wicemistrzostwo Bułgarii w sezonie 1991/1992 oraz trzykrotnie zdobył Puchar Bułgarii (1991, 1992, 1994). W II rundzie Ligi Mistrzów 1993/1994 jego klub niespodziewanie wyeliminował szkocki Glasgow Rangers (2:3, 2:1), dzięki czemu awansował do III rundy, w której odpadli po przegranej rywalizacji z niemieckim Werderem Brema (2:2, 0:1).

Następnie w sezonie 1995/1996 reprezentował barwy KFC Uerdingen, w którym rozegrał zaledwie 15 meczów, w których zdobył 1 gola, a jego klub spadł z Bundesligi po zajęciu ostatniego – 18. miejsca w tabeli ligowej.

Następnie w latach 1996–1998 reprezentował barwy tureckiego Beşiktaşu Stambuł, z którym w sezonie 1996/1997 zdobył wicemistrzostwo Turcji oraz Puchar Turcji 1998.

Potem zmieniał kluby średnio raz na pół roku: turecki Adanaspor (1998) oraz ponownie Neftochimik Burgas (1999), Łokomotiw Sofia (1999), tureckie Belediye Vanspor (2000) oraz Gençlerbirliği Ankara (2000), a także Czernomorec Burgas (2000–2001) oraz ponownie Neftochimik Burgas, w którym w 2002 roku zakończył piłkarską karierę.

W trakcie kariery piłkarskiej zyskał przydomek Fara (cyryl. Фара, pol. Latarnia morska)[1].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem Czernomorca Burgas, w którego seniorskim zespole występował przez cztery sezony, jeden – 1987–1988 – spędził w drugiej lidze. Od 1990 do 1995 roku grał w Lewskim Sofia, i to właśnie w ciągu tego pięciolecia odniósł najważniejsze sukcesy w całej swojej piłkarskiej karierze, tak na arenie klubowej (dwa tytuły mistrza kraju oraz trzy Puchary Bułgarii), jak i reprezentacyjnej.

W tym okresie również – w rundzie jesiennej rozgrywek 1992–1993 – po raz pierwszy wyjechał za granicę, ale przygoda z Realem Valladolid okazała się krótka i nieowocna. Podobnie jak kolejna (1995–1996); z niemieckim KFC Uerdingen 05 zajął ostatnie miejsce w Bundeslidze. Więcej satysfakcji przyniosła mu gra w barwach Beşiktaşu JK, okraszona Pucharem Turcji oraz sześćdziesięcioma jeden meczami w tamtejszej lidze (w ciągu dwu sezonów).

Od czasu zakończenia Mundialu 1998 zmieniał kluby średnio raz na pół roku. Piłkarską karierę zakończył w 2002 roku w barwach Neftochimika Burgas.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Bułgarii w latach 1990–2003 rozegrał 80 meczów, w których zdobył 4 gole. Debiut zaliczył 26 września 1990 roku na Rasundzie w Solnie w przegranym 0:2 meczu towarzyskim z reprezentacją Szwecji[2][3]. Należy do najlepszego pokolenia bułgarskich piłkarzy, chociaż zawsze pozostawał w cieniu takich piłkarzy jak m.in.: Krasimir Bałykow, Christo Stoiczkow, Emił Kostadinow, Jordan Leczkow.

Mistrzostwa świata 1994

[edytuj | edytuj kod]

Był członkiem Lwów na mistrzostwach świata 1994 w Stanach Zjednoczonych (grał z numerem 6). Wystąpił w 6 meczach (z udziału w meczu 1/8 finału z reprezentacją Meksyku (1:1, k. 3:1) 5 lipca 1994 roku na Giants Stadium w East Rutherford wyeliminował go nadmiar kartek). 10 lipca 1994 roku na tym samym stadionie w wygranym 2:1 meczu z faworyzowaną reprezentacją Niemiec w 78. minucie asystował przy decydującym golu Jordana Leczkowa. 13 lipca 1994 roku na tym samym stadionie Lwy przegrały 2:1 z reprezentacją Włoch, w związku z czym 16 lipca 1994 roku na Rose Bowl w Pasadenie grały z reprezentacją Szwecji w meczu o 3. miejsce, który zakończył się zwycięstwem Trzech Koron 4:0 i tym samym Lwy zakończyły turniej na 4. miejscu.

Dalsze lata

[edytuj | edytuj kod]

Brał także udział w pierwszych dla reprezentacji Bułgarii mistrzostwach Europyturnieju 1996 w Anglii, na którym Lwy zakończyły udział w fazie grupowej (Jankow rozegrał wszystkie 3 mecze), podobnie jak na mistrzostwach świata 1998 we Francji (nie wystąpił tylko w ostatnim meczu fazy grupowej z reprezentacją Hiszpanii (6:1) na Stade Félix-Bollaert w Lens.

Ostatnie lata

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku ze względu na nieustabilizowaną sytuację klubową i napór młodszych piłkarzy (głównie Marijana Christowa, który ostatecznie zajął jego miejsce w reprezentacji Bułgarii) ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej. Ostatni mecz rozegrał 18 listopada 2003 roku na Seul World Cup Stadium w Seulu w wygranym 1:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Korei Południowej będąc zawodnikiem niestowarzyszonym[3].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Rok Mecze Gole
 Bułgaria 1990 3 0
1991 7 1
1992 8 0
1993 9 1
1994 12 2
1995 8 0
1996 11 0
1997 6 0
1998 9 0
1999 6 0
2003 1 0
Łącznie 80 4

[4]

Gole w reprezentacji

[edytuj | edytuj kod]
Gole w reprezentacji
Lp. Data Stadion Przeciwnik Bramka Wynik Rozgrywki
 Bułgaria
1. 16.10.1991 Stadion Armii Bułgarskiej, Sofia, Bułgaria  San Marino 3:0 4:0 El. Euro 1992
2. 28.04.1993 Stadion Narodowy im. Wasiła Lewskiego, Sofia, Bułgaria  Finlandia 2:0 2:0 El. Mundialu 1994
3. 15.04.1994 Kompleks Sportowy im. Sułtana Kabusa ibn Sa’ida, Maskat, Oman  Oman 1:1 1:1 Mecz towarzyski
4. 28.04.1994 Al Kuwait Sports Club Stadium, Kuwejt, Kuwejt  Kuwejt 1:1 2:2 Mecz towarzyski

[4][5]

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicze

[edytuj | edytuj kod]
Czernomorec Burgas
Lewski Sofia
Beşiktaş Stambuł
Reprezentacyjne

Po zakończeniu kariery

[edytuj | edytuj kod]

Złatko Jankow po zakończeniu kariery piłkarskiej był trenerem i działaczem piłkarskim. W latach 2005–2006 był dyrektorem zarządzającym Czernomorca Burgas. W 2008 roku wraz z Jonczo Arsowem w roli asystenta trenera i Fredim Bobiciem w roli menedżera wrócił do klubu, kiedy jego trenerem został były kolega Jankowa z reprezentacji BułgariiKrasimir Bałykow, w którym pracował do 2010 roku oraz ponownie w latach 2011–2012. W 2014 roku przez krótki okres prowadził Neftochimika Burgas oraz Spartaka Warna, a także był asystentem trenera w Wereji Stara Zagora, a w 2017 roku był asystentem trenera w tureckim Sivassporze.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Златко Янков на 50: Още ме е яд, че не фаулирах Баджо през 94-та [data dostępu: 2016-06-07] (bułg.)
  2. Złatko Jankow w bazie Eu-Football.info (ang.)
  3. a b Złatko Jankow w bazie RSSSF.com (ang.)
  4. a b Złatko Jankow w bazie National Football Teams (ang.)
  5. Наско и Мъри стават блъфьори преди САЩ'94 [data dostępu: 2009-06-20] (bułg.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]