Yingluck Shinawatra
 Yingluck Shinawatra (2012) | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 czerwca 1967 |
|---|---|
| Premier Tajlandii | |
| Okres |
od 8 sierpnia 2011 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Niwatthamrong Boonsongpaisan (p.o.) |
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
Yingluck Shinawatra (taj. ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร, {jîŋ.lák tɕʰīn.nā.wát}, ur. 21 czerwca 1967 w Chiang Mai[1]) – tajlandzka polityk, premier Tajlandii w latach 2011–2014. Jest siostrą byłego premiera Tajlandii Thaksina Shinawatry.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Yingluck Shinawatra urodziła się w 1967 jako najmłodsze z dziewięciorga dzieci Lerta i Yindee Shinawatrów. W 1988 ukończyła studia na Wydziale Nauk Politycznych i Administracji Uniwersytetu Chiang Mai w mieście Chiang Mai. Dwa lata później ukończyła studia magisterskie z zakresu nauk politycznych na Kentucky State University w Stanach Zjednoczonych[2][3].
Po studiach rozpoczęła pracę w firmie Shin Corporation należącej do jej brata Thaksina Shinawatry, późniejszego premiera Tajlandii. W 2002 objęła stanowisko prezesa wchodzącej w skład tejże korporacji firmy Advanced Info Service (AIS), największego tajskiego operatora sieci komórkowej. Zajmowała je do 2006, kiedy Thaksin Shinawatra sprzedał swoje udziały w Shin Corporation singapurskiej spółce Temasek Holdings za 73 mld bahtów, co wzbudziło kontrowersje w kraju i oskarżenia o korupcję, a w rezultacie przyczyniło się do wybuchu zamachu stanu[2][3].
W 2006 objęła stanowisko dyrektora zarządzającego SC Asset Co, spółki rozwoju nieruchomości znajdującej się w posiadaniu dzieci premiera Shinawatry. Dodatkowo objęła funkcję członka komitetu i sekretariatu Thaicom Foundation. Yingluck Shinawatra jest zamężna z biznesmenem Anusornem Amornchatem, ma jednego syna[2][3].
16 maja 2011 została wybrana kandydatką opozycyjnej partii Phuea Thai na stanowisko premiera przed wyborami parlamentarnymi zaplanowanymi na 3 lipca 2011. Partia Phuea Thai została utworzona w 2008 przez dawnych działaczy Partii Władzy Ludu, rozwiązanej decyzją Sądu Konstytucyjnego w 2008, która z kolei była sukcesorką partii Thai Rak Thai premiera Shinawatry, rozwiązanej również na mocy decyzji Sądu Konstytucyjnego w 2007. W czasie wyborów jej głównym rywalem do urzędu był ówczesny premier Abhisit Vejjajiva[3][4].
W wyborach parlamentarnych 3 lipca 2011 roku Phuea Thai odniosła zdecydowane zwycięstwo, zdobywając większość mandatów w parlamencie (265 z 500). Partia utworzyła koalicję rządową z 6 mniejszymi ugrupowaniami, dysponującą w sumie większością 300 mandatów. 5 sierpnia 2011 Yingluck Shinawatra została wybrana przez parlament na urząd premiera Tajlandii. Jej kandydatura zyskała poparcie 296 deputowanych[5][6]. Nominację 8 sierpnia 2011 zatwierdził król Bhumibol Adulyadej, co pozwoliło jej formalnie objąć stanowisko jako pierwszej kobiecie w historii Tajlandii[7].
Wobec protestów społecznych trwających od listopada 2013, z powodu projektu ustawy amnestyjnej, która mogłaby umożliwić powrót do Tajlandii brata obecnej premier, Thaksina Shinawatry, skazanego w 2008 za korupcję, w parlamencie przygotowano wniosek o wotum nieufności, który jednak nie został przyjęty, gdyż większość 28 listopada 2013 głosowała przeciwko niemu (134 głosów za i 297 przeciw wnioskowi)[8].
7 maja 2014 Sąd Konstytucyjny usunął Shinawatrę ze stanowiska[9][10], jej obowiązki przejął tymczasowo Niwatthamrong Boonsongpaisan[11], do czasu zamachu stanu z 22 maja 2014, kiedy władzę objęło wojsko pod dowództwem generała Prayutha Chan-ochy[12].
Od 2015 toczył się wobec niej proces o zaniedbanie obowiązków przy nadzorze programu dopłat do cen ryżu w latach 2011–2014[13][14]. W tym czasie rząd kupował od rolników po zawyżonych cenach ryż marnej jakości, którego nie sposób było potem sprzedać. Oponenci Shinawatry oskarżali ją o kupowanie głosów za publiczne pieniądze[13]. 25 sierpnia 2017 wyrok w jej sprawie miał wydać Sąd Najwyższy, ale Shinawatra zbiegła z kraju, gdyż groziło jej 10 lat więzienia[15]. Od czasu ucieczki jej miejsce pobytu pozostaje nieznane, prawdopodobnie udała się do Dubaju, gdzie osiadł jej brat. Ostatecznie 27 września 2017 została zaocznie skazana na pięć lat więzienia[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The World’s 100 Most Powerful Women. – Forbes, 24.08.2011.
- ↑ a b c Pheu Thai picks Yingluck for PM. bangkokpost.com, 16 maja 2011. [dostęp 2011-05-24]. (ang.).
- ↑ a b c d Sister of Fugitive Ex-Premier Thaksin Chosen as Leader of Opposition Party. bloomberg.com, 16 maja 2011. [dostęp 2011-05-24]. (ang.).
- ↑ Thaksin Shinawatra’s sister Yingluck to run for Thai PM. BBC News, 16 maja 2011. [dostęp 2011-05-24]. (ang.).
- ↑ Thaksin’s sister, Yingluck, becomes Thai prime minister. Reuters, 5 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-07]. (ang.).
- ↑ Thailand’s parliament elects Yingluck Shinawatra as PM. BBC News, 5 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-07]. (ang.).
- ↑ Yingluck awaits royal nod as Thai cabinet race heats up. Reuters, 8 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
- ↑ November 2013. rulers.org, 3 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-07]. (ang.).
- ↑ เกาะติดศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยคดีสถานภาพรักษาการนายกฯ. voicetv.co.th, 2014-05-07. [dostęp 2014-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-08)]. (taj.).
- ↑ Thailand court ousts PM Yingluck Shinawatra. bbc.com, 2014-05-07. [dostęp 2014-05-07]. (ang.).
- ↑ Court removes Thai PM from office, deputy Niwattumrong Boonsongpaisan appointed caretaker. thestar.com.my, 2014-05-07. [dostęp 2014-05-07]. (ang.).
- ↑ Thailand under curfew amid army coup. BBC News, 2014-05-22. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
- ↑ a b c Maria Kruczkowska, Była premier Tajlandii Yingluck Shinawatra skazana na pięć lat [online], wyborcza.pl, 27 września 2017 [dostęp 2017-09-28].
- ↑ Reuters: była premier Tajlandii uciekła z kraju, „TVN24.pl” [dostęp 2017-08-26].
- ↑ Maria Kruczkowska, Była premier Yingluck Shinawatra uciekła z kraju. W Tajlandii groziło jej do dziesięciu lat więzienia, „wyborcza”, 25 sierpnia 2017 [dostęp 2017-08-26] (pol.).
