Viking metal

Ten artykuł od 2008-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Viking metal – podgatunek muzyki heavymetalowej, którego początki sięgają wydanej w 1988 roku płyty studyjnej Blood Fire Death, szwedzkiego zespołu metalowego Bathory^[1]. Rozwój jako odrębnego gatunku powiązać można z wydaniem kolejnych albumów zespołu Bathory oraz pojawieniem się wielu skandynawskich grup w latach 90. XX wieku takich jak Enslaved, Hades Almighty, Vintersorg, Einherjer.

Viking metal swą nazwę zawdzięcza tekstom piosenek zespołu Bathory, nawiązujących do tradycji oraz historii skandynawskich rozbójników morskich. W późniejszym okresie do typowych tematów piosenek vikingmetalowych dołączyła tematyka nawiązująca do germańskich wojowników i ich wierzeń oraz pozostałych ludów nadbałtyckich. Pod względem muzycznym viking metal charakteryzuje się mało skomplikowaną i rytmiczną grą na perkusji, a także prostymi riffami, które często przybierają wzniosłą bądź melancholijną formę. Podobnie jak w przypadku folk metalu, muzyka nie jest skomplikowana, a główny nacisk kładzie się na odwzorowanie atmosfery panującej w przeszłości (jednak w odróżnieniu od muzyki ludowej, atmosfera nie wiąże się z prostym życiem danej społeczności, lecz prowadzonymi przez narody wojnami). W utworach vikingmetalowych spotkać się można zarówno ze śpiewem znanym jako growl, jak i z tzw. czystym śpiewem (zazwyczaj tenor).

Obecnie niewiele grup scharakteryzować można jako "czysty" viking metal. Wśród takowych wyróżnić można Einherjer, późniejsza twórczość Månegarm i Thyrfing, czy Iuvenes (albumy Riddle of Steel oraz Towards Sources of Honour and Pride). Często gatunek ten wiąże się z black metalem (Nachtfalke, Wyrd, Mithotyn), bądź też z folk metalem (Falkenbach, Moonsorrow, Ásmegin).

Wielkim nieporozumieniem jest przeświadczenie o tym, że viking metal to dowolna forma metalu, tematycznie nawiązująca do obyczajów wikingów. Wraz z rosnącą popularnością viking metalu, coraz częściej spotkać się można z protestami odnośnie do zaliczania do niego grup takich jak Doomsword, Drakkar czy też Amon Amarth (obie grupy tematyką tekstów nawiązują do wikingów, lecz muzycznie odbiegają od standardów tego gatunku)^[2]. Mimo to na ostatnich płytach Amon Amarth zaobserwować można pojawianie się elementów typowych dla viking metalu.