[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Ulica Ludwika Zamenhofa w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Ludwika Zamenhofa w Warszawie
Muranów
Ilustracja
Ulica Ludwika Zamenhofa przy ul. Pawiej, widok w kierunku północnym
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
ul. Miła, ↑ ul. S. Dubois
ul. J. Lewartowskiego
ul. Nalewki
światła ul. M. Anielewicza
ul. Pawia
ul. Dzielna
ul. Nowolipki
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Ludwika Zamenhofa w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Ludwika Zamenhofa w Warszawie”
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ulica Ludwika Zamenhofa w Warszawie”
Ziemia52°14′57,4″N 20°59′42,5″E/52,249278 20,995139

Ulica Ludwika Zamenhofa – ulica na osiedlu Muranów w Warszawie biegnąca od ul. Nowolipki do skrzyżowania ulic Dubois i Miłej.

Na odcinku między ulicami Nowolipki i Mordechaja Anielewicza odbywa się ruch autobusów w jedną stronę, co jest związane z zakazem skrętu pojazdów jadących z południa z ul. Andersa bezpośrednio w Anielewicza. Wzdłuż fragmentu ulicy biegnie ścieżka rowerowa.

Patron

[edytuj | edytuj kod]

Patronem ulicy jest Ludwik Zamenhof, polski lekarz żydowskiego pochodzenia, twórca międzynarodowego języka esperanto. Zamenhof podczas swojego pobytu w Warszawie mieszkał w jednym z domów przy tej ulicy.

Nazwę ulicy nadano 27 listopada 1930[1], przemianowując południowy odcinek ulicy Dzikiej[2] pomiędzy skrzyżowaniami z ulicami Nowolipki i Niską[3]. Pozostały odcinek ulicy pomiędzy ulicami Niską i Powązkowską utrzymał dotychczasową nazwę.

W okresie okupacji niemieckiej ulicy nadano nowe nazwy: polską Dzika i niemiecką Wildstrasse[4]. W listopadzie 1940 w całości znalazła się w granicach warszawskiego getta[5].

W dniach 6–11 września 1942, podczas wielkiej akcji deportacyjnej, pomiędzy ulicami: Smoczą, Gęsią, Zamenhofa, Szczęśliwą i placem Parysowskim zgromadzono ok. 100 tys. mieszkańców getta („kocioł na Miłej” lub „kocioł na Niskiej”)[6]. W wyniku selekcji 32 tys. osób otrzymało „numerki na życie” i mogło pozostać w getcie, 2,6 tys. zastrzelono, a ponad 54 tys. wywieziono do obozu zagłady w Treblince[7].

Po 1945 zmieniono bieg ulicy na północ od ulicy Pawiej, przesuwając ją w kierunku północno-wschodnim[8]. Ulicy o zmienionym przebiegu, skróconej do skrzyżowania z ulicą Miłą, nadano nazwę ulica Ludwika Zamenhoffa uchwałą Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 25 marca 1959[9].

W listopadzie 2012 Rada Warszawy skorygowała nazwę ulicy z Ludwika Zamenhoffa na Ludwika Zamenhofa[10].

Ważniejsze obiekty

[edytuj | edytuj kod]

Obiekty nieistniejące

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 354. ISBN 83-86619-97X.
  2. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 3. Dmochowskiego-Furmańska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 69. ISBN 83-906629-2-2.
  3. Wyciąg z protokołu 91. posiedzenia plenarnego Rady Miejskiej dnia 27 listopada 1930 r.. „Dziennik Zarządu Miasta Stołecznego Warszawy”. nr 44, s. 4, 1931-03-16. 
  4. Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 49. ISBN 978-83-07-03239-9.
  5. Paweł E. Weszpiński: Mapa nr 1. Getto warszawskie. Granice przed wielką akcją likwidacyjną. [w:] Barbara Engelking, Jacek Leociak, Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Warszawa: Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 2013. ISBN 978-83-63444-27-3.
  6. Barbara Engelking, Jacek Leociak: Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Warszawa: Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 2013, s. 746, 859. ISBN 978-83-63444-27-3.
  7. Barbara Engelking, Jacek Leociak: Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Warszawa: Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 2013, s. 745–746. ISBN 978-83-63444-27-3.
  8. Mapa Getto warszawskie. Współczesny układ ulic i ostańce zabudowy według stanu na marzec 2001 na tle dawnego planu miasta (oprac. Paweł E. Weszpiński i Robert Marcinkowski) [w:] Barbara Engelking, Jacek Leociak, Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście, Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa 2001
  9. Uchwała nr 5 Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 25 marca 1959 r. w sprawie nadania nazw ulicom nowowybudowanym. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”. nr 3, poz. 17, s. 17-18, 1959-06-01. 
  10. Uchwała N r XLVI/1259/2012 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie nazw niektórych ulic, placów, ronda i skwerów w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego [on-line]. mazowieckie.pl, 21 listopada 2012. s. 2. [dostęp 2013-09-23].