[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Turzyca biała

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Turzyca biała
Ilustracja
Turzyca biała (1) i t. orzęsiona (2)
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca biała

Nazwa systematyczna
Carex alba Scop.
Fl. Carniol., ed. 2. 2: 216. 1772

Turzyca biała (Carex alba Scop.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Obszar występowania obejmuje środkową i wschodnią Europę oraz Azję. W Polsce występuje wyłącznie na wapiennych obszarach Tatr i w Pieninach.

Pokrój

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Roślina trwała, wysokości 10-30 (40) cm, rozłogowa.
Łodyga
Sztywno wzniesiona, tępo trójkanciasta.
Liście
Najniższe pochwy liściowe żółtobrązowe. Blaszki liściowe miękkie, na brzegach szorstkie, płaskie lub szczecinowato zwinięte, 1-1,5 mm szerokości. Podsadki bez blaszek, białoskórzaste podobnie jak przysadki, z zielonym wystającym grzbietem. Przysadki kwiatowe są niemal białe.
Kwiaty
Kwiatostan składający się z 2-4 nieco od siebie odsuniętych, wzniesionych kłosów na szypułkach. Najwyższy kłos z kwiatami męskimi, pozostałe z 3-6 kwiatami żeńskimi. Słupek o 3 znamionach.
Owoce
Luźno rozmieszczone. Orzeszek trójkanciasty. Zamknięty w pęcherzyku dłuższym od przysadek, wydętym, ciemnobrązowym, błyszczącym, nagim, z dzióbkiem.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca. Roślina wapieniolubna, występuje w świetlistych lasach i zaroślach oraz na trawiastych zboczach. Gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Erico-Pinetea, Ass. Carici albae-Fagetum i gatunek wyróżniający dla zbiorowiska Pinus sylvestris-Carex alba[3].

 Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
  3. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jürke Grau, Bruno P. Kremer, Bodo M. Möseler, Gerhard Rambold, Dagmar Triebel: Gräser. Monachium: Mosaik Verlag GmbH, 1984.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.