Trichophyton mentagrophytes

Trichophyton mentagrophytes

Strzępki, makrokonidia i mikrokonidia
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	Eurotiomycetes
Rząd	Onygenales
Rodzina	Arthrodermataceae
Rodzaj	Trichophyton
Gatunek	Trichophyton mentagrophytes
Nazwa systematyczna
Trichophyton mentagrophytes (C.P. Robin) Sabour. Bouchard Traite de Pathologie generale 2: 912 (1895)
Multimedia w Wikimedia Commons

Trichophyton mentagrophytes (C.P. Robin) Sabour. – gatunek grzybów należący do klasy Eurotiomycetes^[1]. Grzyb mikroskopijny, dermatofit będący jednym z głównych patogenów powodujących u ludzi grzybicę^[2].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Trichophyton, Arthrodermataceae, Onygenales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1853 r. Charles Philippe Robin nadając mu nazwę Microsporum mentagrophytes. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Raymond Sabour w 1895 r.^[1]

Ma około 70 synonimów. Są nimi wszystkie odmiany i formy. Niektóre inne^[3]:

• Sabouraudites mentagrophytes (C.P. Robin) M. Ota & Kawats. 1933
• Spiralia mentagrophytes (C.P. Robin) Grigoraki 1932
• Trichophyton erinacei (J.M.B. Sm. & Marples) A.A. Padhye & J.W. Carmich. 1969

Znane jest występowania Trichophyton mentagrophytes w Ameryce Północnej, Eurazji, Afryce i Australii^[4]. Jest to drugi co do częstości występowania dermatofit (po Trichophyton rubrum). Atakuje ludzi, wiele gatunków zwierząt dzikich i hodowlanych, sporadycznie może występować także w glebie. Jest dermatofitem antropofilnym, tzn, że ludzie infekują się nim głównie od innych ludzi^[2].

Jest to grzyb niezwiązany z glebą i nie wymagający żadnych specyficznych warunków podczas hodowli w laboratorium na sztucznych podłożach. Kolonie wyrosłe na podłożu SDA są białe o proszkowatej teksturze. Rozróżnia się go morfologicznie na podstawie rozwoju makro i mikrokonidiów o gładkich ścianach. Makrokonidia powstają bocznie w strzępkach lub w krótkich szypułkach o cienkich lub grubych ścianach, są maczugowate lub wrzecionowate, o wielkości wahającej się od 4-8 do 8–50 μm. Mikrokonidia są obfite, kuliste, gruszkowate lub o nieregularnym kształcie, o rozmiarach od 2–3 do 2–4 μm. Najbardziej spójną cechą T. mentagrophytes jest wytwarzanie kulistych mikroaleuriospor ułożonych w grupy (jak kiść winogron)^[2].

Tradycyjnie T. mentagrophytes identyfikuje się na podstawie jego cech makro i mikroskopowych, a czasem cech fizjologicznych (perforacja włosa i aktywność ureazy); jednak wyniki są zwykle niepewne ze względu na różnice fenotypowe między izolatami, takie jak tempo wzrostu grzybni, kolor (biały lub beżowy) i wygląd kolonii (pudrowa lub aksamitna), liczbę mikrokonidów, obecność lub brak włókien spiralnych itp. W praktyce klinicznej antropofilne, aksamitne izolaty pozyskane z ludzkiej stopy są powszechnie określane jako Trichophyton interdigitale, podczas gdy izolaty sproszkowane, niezależnie od ich pochodzenia, klasyfikowane są jako T. mentagrophytes. Jednak ta strategia jest niewystarczająca i nieodpowiednia do odróżnienia T. mentagrophytes od pozostałych gatunków, które mogą powodować infekcje u ludzi i podobnie jak T. interdigitale, również wytwarzają aksamitne kolonie. Dlatego, aby zapewnić dokładność identyfikacji, zaleca się stosowanie metod molekularnych w połączeniu z analizami morfologicznymi. Leczenie grzybicy wywołanej przez T. mentagrophytes sensu lato jest na ogół skuteczne wobec wielu pozostałych dermatofitów; odnotowano jednak wzrost liczby przypadków wywołanych przez T. interdigitale oporny na terbinafinę, która jest leczeniem z wyboru. Dlatego, aby osiągnąć celowaną terapię i lepsze rokowanie, a także dla celów epidemiologicznych, ważne jest przeprowadzenie identyfikacji grzyba na poziomie gatunkowym za pomocą metod molekularnych^[2].