[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Tadeusz de Virion

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz de Virion
Pełne imię i nazwisko

Tadeusz Józef de Virion

Data i miejsce urodzenia

28 marca 1926
Warszawa

Data i miejsce śmierci

25 października 2010
Warszawa

Zawód, zajęcie

prawnik

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Wojska Krzyż Armii Krajowej Warszawski Krzyż Powstańczy Wielki Oficer Orderu Pro Merito Melitensi Kawaler/Dama Honoru i Dewocji – Zakon Maltański (SMOM)
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Tadeusza de Virion na cmentarzu Powązkowskim

Tadeusz Józef de Virion (ur. 28 marca 1926 w Warszawie, zm. 25 października 2010 tamże[1]) – polski prawnik, adwokat, dyplomata.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny pieczętującej się herbem Leliwa[2]. W 1944 brał udział w powstaniu warszawskim. Był pierwszym po II wojnie światowej niekomunistycznym ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej w Wielkiej Brytanii w latach 1990–1993, członkiem Trybunału Stanu w latach 1989–1991 i 1993–2005.

Był obrońcą w procesach powojennej Polski. Występował też jako adwokat w procesach opozycjonistów w stanie wojennym. W III RP był obrońcą w procesach m.in. członków gangu pruszkowskiego i gangu „Rympałka”. Był adwokatem Andrzeja Kolikowskiego, ps. „Pershing” oraz polskim obrońcą Jeremiasza Barańskiego, ps. „Baranina”. Reprezentował prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w procesie z gazetą „Życie”. Ostatnią głośną sprawą, w której występował, było wydanie, na mocy Europejskiego nakazu aresztowania, Belgii Adama G., który zamordował w Brukseli belgijskiego nastolatka.

Uczestnik prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[3].

Dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Lucyna Rudzińska (1926–1983), z którą miał córkę Marię (ur. 1953), drugą, pochodząca z Indii, Jayanti Hazra (ur. 1942).

Tadeusz de Virion zmarł w warszawskim szpitalu, po długiej chorobie[4]. Został pochowany 29 października 2010 na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 67-5-9)[5][6].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Został odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Adwokatury[7], Medalem Wojska, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Pro Merito Melitensi[8], oraz, w 2010, pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[9] (Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski został również odznaczony przez Prezydenta RP na Uchodźstwie w 1990 roku[10]). Od 1980 był również członkiem Zakonu Kawalerów Maltańskich.

W 2010 został pośmiertnie uhonorowany Wielką Odznaką „Adwokatura Zasłużonym”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zmarł znany adwokat Tadeusz de Virion [online], Gazeta.pl, 25 października 2010 [zarchiwizowane z adresu 2010-10-28].
  2. ↑ Informacja na stronie potomków Sejmu Wielkiego.
  3. ↑ Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0.
  4. ↑ Zmarł znany adwokat Tadeusz de Virion. gazetaprawna.pl, 2010-10-25.
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Jerzy de Virion, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-18].
  6. ↑ Tadeusz de Virion spoczął na Powązkach. onet.pl, 29 października 2010. [dostęp 2010-10-29].
  7. ↑ Zmarł znany adwokat Tadeusz de Virion. onet.pl, 2010-10-25.
  8. ↑ Tadeusz de Virion. [w:] Powstańcze biogramy [on-line]. 1944.pl. [dostęp 2014-07-21].
  9. ↑ M.P. z 2011 r. nr 16, poz. 172.
  10. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11 listopada 1990 roku. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 53, nr 4 z 20 grudnia 1990. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_de_Virion&oldid=71882360”