Tadeusz Dominik

Ten artykuł dotyczy Tadeusza Dominika – artysty. Zobacz też: Tadeusz Dominik – mykolog.

Tadeusz Dominik

Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1928 Szymanów
Data i miejsce śmierci	20 maja 2014 Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	malarstwo, grafika, rzeźbiarstwo, ceramika, tkanina artystyczna
Epoka	Sztuka współczesna, koloryzm
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda im. Jana Cybisa
Cytaty w Wikicytatach

Tadeusz Dominik (ur. 14 stycznia 1928 w Szymanowie, zm. 20 maja 2014 w Warszawie) – polski malarz, grafik, rzeźbiarz, twórca tkanin artystycznych i ceramik^[1].

Pochodził z ubogiej rodziny rolniczej. W latach 1946–1951 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w 1953 w pracowni Jana Cybisa. Jeszcze przed jego otrzymaniem został asystentem w pracowni Wacława Waśkowskiego na Wydziale Grafiki. Był stypendystą Rządu Francuskiego (1958–1959) i Ford Foundation (1961–1962). W Akademii przeszedł wszystkie stopnie kariery akademickiej od asystenta do profesora zwyczajnego, którym został w 1988. Dwukrotnie, w latach 1971–1974 i 1987–1989, był dziekanem Wydziału Malarstwa ASP. W 1990 przeszedł na emeryturę.

Bezpośrednio po studiach zajmował się grafiką, a od połowy lat 50. uprawiał malarstwo i tkaninę artystyczną. Debiutował w 1951 na VII Wystawie Plastyki w Radomiu. Jego pierwsza wystawa indywidualna odbyła się w Zachęcie w 1957. Za granicą zadebiutował pokazem prac (cykl drzeworytów pt. „Macierzyństwo”) na XXVIII Biennale w Wenecji w 1956. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych: w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Szczecinie, a także w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Museo de Bellas Artes w Caracas, Galerii Albertina w Wiedniu, Stedelijk Museum w Amsterdamie oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.

Zmarł 20 maja 2014 i został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 30BII-tuje-16)^[2].

Malarstwo Tadeusza Dominika cechuje styl, który łączy w sobie abstrakcyjne motywy inspirowane przyrodą z tradycjami polskiego koloryzmu. Nie ilustrował natury, tylko zachęcał do indywidualnego jej odbioru^[3]. Zbigniew Herbert opisał świat Dominika jako „ogniste słoneczne koła, kwiaty, patyki w płocie, dzbany, bochny chleba, trawa”^[3].

Prace Dominika były prezentowane także na licznych wystawach tymczasowych – indywidualnych i zbiorowych, m.in. na Guggenheim International Award (Nowy Jork, 1958), w Galerii Lambert (Paryż, 1959), Galerie für Moderne Kunst Varrelbisch (Hamburg, 1988), Starej Kordegardzie (Warszawa, 1988), Gallerie Lanterna (Sztokholm, 1990), Muzeum Archidiecezji Warszawskiej („Tadeusz Dominik i uczniowie”, 1992) i na Expo '92 (Sewilla).

• 1955 Laureat Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki
• 1964 Laureat Le Festival International d’Art Contemporain (Monte Carlo)
• 1973 Nagroda im. Jana Cybisa
• 1973 Nagroda im. George’a Rowneya (Londyn)
• 2004 Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[4]
• 2008 Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP w dziedzinie sztuk plastycznych
• 2010 Nagroda im. Kazimierza Ostrowskiego
• 2013 Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[5]

• culture.pl – Tadeusz Dominik
• Agra Art – Tadeusz Dominik. agraart.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-06)].
• Jestem dzieckiem szczęścia, film dok., scenariusz i realizacja: Róża Fabjanowska, Sławomir Malcharek, TVP 2009

• Polska sztuka w świecie – Dominik
• Wybrane prace Tadeusza Dominika
• Prace Tadeusza Dominika w krakowskiej Galerii Sztuki ATTIS