Toots and The Maytals

Ten artykuł od 2017-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Toots and The Maytals

Frederick 'Toots' Hibbert na koncercie we Francji, 29 czerwca 2006
Pochodzenie	Jamajka
Gatunek	ska, rocksteady, early reggae
Aktywność	od 1962
Wydawnictwo	Island Trojan Records Studio One Beverly's
Skład
Paul Douglas Carl Harvey Jackie Jackson Michelle Eugene Leba Thomas Marie „Twiggi” Gitten Norris Webb Charles Farquarson Radcliffe „Dougie” Bryan Andy Bassford
Byli członkowie
Hux Brown Harold Butler Raleigh Gordon † Winston Wright † Jerry Matthias Winston Grennan † Frederick „Toots” Hibbert †
Strona internetowa

Toots and The Maytals – jamajska grupa muzyczna wykonująca ska, rocksteady i reggae (praktycznie brali udział we wszystkich etapach rozwoju muzyki jamajskiej), działająca od roku 1962 do dzisiaj. Sławomir Gołaszewski w swojej książce Reggae – Rastafari stwierdza, że pod względem popularności i znaczenia dla rozwoju muzyki reggae ustępują tylko grupie The Wailers^[1].

Historia zespołu zaczyna się w 1962 roku, kiedy to Frederick „Toots” Hibbert przenosi się do Kingston i wraz z Releighem Gordonem i Jerrym Mathiasem zakłada grupę wokalną o nazwie The Vikings (występowali także jako The Flames). Pierwszego singla, zatytułowanego Hallelujah, nagrali dla wytwórni Studio One Clementa Dodda. Po dwóch latach przeszli w ręce Prince'a Bustera, dla którego nagrali singiel Dog War^[2].

W roku 1966 grupa zmieniła nazwę na The Maytals, przechodząc jednocześnie do Byrona Lee. Nagrali dla niego singla Bam-bam i pierwszego LP pod tytułem The Sensational Maytals. Pod koniec roku Toots został aresztowany za posiadanie marihuany i spędził 2 lata w więzieniu.

Gdy odzyskał wolność w 1968 roku grupa została zaproszona do studia przez Lesliego Konga. Nagrali wtedy wielki przebój zatytułowany 54-46 That's my number (54-46 to mój numer), który opowiada o czasie spędzonym w więzieniu. Dla wytwórni Beverly's Konga nagrali także utwór Do the reggay (jest to pierwsza piosenka, w której użyto słowa „reggae” i według niektórych teorii przypisuje się autorstwo tego słowa właśnie Tootsowi Hibbertowi^[3]). Dla Beverly's nagrali także albumy Sweet And Dandy, From The Roots i Monkey Man.

W 1971 roku Leslie Kong umarł, zaś grupa powróciła do Byrona Lee, u którego wydali album Funky Kingston (1973). Rok 1975 rozpoczął współpracę grupy z wytwórnią Island. W roku 1976 odbyli tournée po Wielkiej Brytanii i USA, występując m.in. przed grupą The Who. W tym samym roku wydali także płytę Reggae Got Soul (w nagraniach uczestniczyli także trębacz Rico Rodriguez i saksofonista Tommy McCook).

We wrześniu 1980 w Hammersmith Palais odbył się ich koncert, który został nagrany i wydany w ciągu 24 godzin. W ten sposób pobili rekord Guinnessa i zdobyli pierwszą nominację do Grammy.

Pomimo rozwiązania zespołu w 1981 roku, Toots Hibbert nadal występował pod szyldem Toots and The Maytals, ale skład towarzyszący mu nie miał nic wspólnego z dawnym zespołem. Lata 80. nie zaowocowały wielkim komercyjnym sukcesem Tootsa (nie licząc drugiego nominowanego do Grammy krążka Toots in Memphis).

Na początku lat 90. Hibbert zreorganizował swój zespół i zaczął działalność koncertową. W 1997 wydano płytę Recoup, zaś w 1998 kolejną nominowaną do Grammy – Skafather.

W 2004 roku ukazała się płyta True Love, zawierająca klasyczne hity grupy nagrane wspólnie z takimi gwiazdami jak Shaggy, The Skatalites czy No Doubt. Płyta ta została nagrodzona nagrodą Grammy w kategorii Best Reggae Album.

12 lipca 2008 roku Toots and The Maytals wystąpili w Płocku na festiwalu Reggaeland^[4].

• Zwycięstwa na The National Song and National Gospel Song Contest^[5]
  • w 1966 roku za Bam Bam
  • w 1969 roku za Sweet & Dandy
  • w 1972 roku za Pomps & Pride
• Nominacje do Grammy
  • w 1980 roku za Live at the Hammersmith Palais
  • w 1988 roku za Toots in Memphis
  • w 1998 roku za Skafather
• Nagroda Grammy w kategorii Best Reggae Album za True Love w 2004

• Hallelujah (Jamaica Recording Studios 1966)
• Sweet and Dandy (Beverley's 1969)
• Monkey Man (Beverley's 1970)
• From the Roots (Trojan 1970)
• Funky Kingston (Mango 1973)
• Live at Reggae Sunsplash (Mobile 1975)
• In the Dark (Trojan 1976)
• Reggae Got Soul (Mango 1976)
• Funky Kingston (Trojan 1976)
• Pass the Pipe (Mango 1979)
• Just Like That (Mango 1980)
• Live (Island Records (ILPS 9647) 1980)
• Knock Out! (Mango 1981)
• Reggae Greats (Island also Mango 1985)
• Hour Live (Genes 1997). Recorded in 1982
• An Hour Live 'Straight from the Yard' (Dedicated to Robert Nesta Marley) (Sus 1990)
• Sensational Ska (Jamaican Gold 1995)
• Ska Father (Alla Son 1998)
• Live in London (Trojan 1999)
• Monkey Man (House Of 1997)
• Bla. Bla. Bla. (Lagoon 1993)
• Never Grow Old (Heartbeat 1997)
• Recoup (Alla Son 1997)
• True Love (V2 2004)
• Roots Reggae (The Early Jamaican Albums) (Trojan 2005), contains 6 CDs
• World Is Turning (XIII Bis 2005)
• Light Your Light (Concord 2007)

• Sławomir Gołaszewski: Reggae – Rastafari. Bydgoszcz: „Pomorze”, 1990, s. 62. ISBN 83-7003-731-3.
• DirtyFinger: Toots and The Maytals – minibiografia. [dostęp 2008-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2008)]. (pol.).

• early reggae

• Dyskografia na xraymusic.com
• Oficjalna strona i sklep zespołu