Wskaźnik Sharpe’a

Wskaźnik Sharpe’a (współczynnik Sharpe’a, indeks Sharpe’a, ang. Sharpe ratio) – wskaźnik pozwalający ocenić wysokość „premii” uzyskiwanej z danego portfela inwestycyjnego przez inwestora w stosunku do poniesionego ryzyka. Im wyższa jest jego wartość, tym sytuacja była korzystniejsza dla inwestora^[1].

Nazwa wskaźnika pochodzi od nazwiska amerykańskiego ekonomisty Williama Sharpe'a, laureata Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii^[1].

Współczynnik obliczany jest według wzoru:

${\displaystyle S={\frac {R_{j}-R_{f}}{\sigma _{j}}},}$

gdzie:

${\displaystyle S}$ – współczynnik Sharpe’a,

${\displaystyle R_{j}}$ – średnia stopa zwrotu portfela w danym okresie,

${\displaystyle R_{f}}$ – średnia stopa zwrotu wolna od ryzyka w danym okresie,

${\displaystyle \sigma _{j}}$ – odchylenie standardowe stopy zwrotu portfela w danym okresie.

Zastosowanie wskaźnika umożliwia porównanie portfeli inwestycyjnych o różnych stopach zwrotu oraz o różnych poziomach ryzyka. Wskaźnik ten normalizuje uzyskane wyniki.

Portfele o wyższej wartości współczynnika Sharpe’a – uzyskują większe stopy zwrotu przy takim samym poziomie ryzyka.

Ujemna wartość wskaźnika oznacza iż portfel osiągnął stopę zwrotu niższą niż stopa wolna od ryzyka.

Wskaźnik odwołuje się do danych historycznych, a więc jego (wysoka) wartość nie gwarantuje osiągnięcia podobnego wyniku w przyszłości^[1].

• wskaźnik Treynora

• Robert Patterson: Kompendium terminów z zakresu finansów po polsku i po angielsku. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa Sp. z o.o., tom III S-Ż, 2011, s. 151–152. ISBN 978-83-7623-839-5.