Wincenty Granowski

Wincenty Granowski

Leliwa
Podstoli kaliski, kasztelan nakielski, starosta generalny Wielkopolski
Rodzina	Granowscy herbu Leliwa
Data urodzenia	ok. 1370
Data śmierci	pomiędzy 10 lipca a 9 grudnia 1410
Ojciec	Wincenty Granowski
Matka	Nieznana
Żona	1. Nieznana 2. Elżbieta Pilecka
Dzieci	1. Mikołaj Granowski Andrzej Granowski Blizbor Granowski Otton Granowski 2. Jan Pilecki, Elżbieta, Jadwiga, Ofka, Otton

Wincenty Granowski (również jako Wincenty z Granowa, Wincenty Pilecki) herbu Leliwa (ur. ok. 1370^[1], zm. pomiędzy 10 lipca a 9 grudnia 1410^[2]) – podstoli kaliski od 1386^[1], kasztelan nakielski od 1387^[1], starosta generalny Wielkopolski od 1409^[2], starosta Śremu przed 1400 do 1406^[3], dyplomata, znawca spraw krzyżackich, dowódca chorągwi w bitwie pod Grunwaldem^[2], zarządca Torunia^[2].

Pochodził z wpływowej rodziny^[1]. Brał udział w wielu poselstwach^[2]. Był właścicielem miasta Śrem z okolicami i wielu innych posiadłości. W 1409 był właścicielem Łańcuta i Ilkowic (powiat tarnowski)^[4][2].

Jego pozycję na dworze królewskim umocniło zawarte przed 2 października 1397 małżeństwo z dwukrotną wdową Elżbietą Pilecką, siostrzenicą Spytka z Melsztyna i dziedziczką Ottona z Pilczy^[2]. Elżbieta wniosła w posagu Pilicę, a Wincenty zaczął się pisać Pileckim^[5].

Z tego związku pochodziło pięcioro dzieci^[2]:

• Jadwiga, która po 10 maja 1404 poślubiła Jana z Leksandrowic,
• Otton,
• Elżbieta, która w marcu 1418 poślubiła księcia opolskiego Bolka V,
• Jan, protoplasta rodu Pileckich herbu Leliwa, przodek królowej Barbary Radziwiłłówny,
• Ofka, która ok. 1423 poślubiła Jana z Jičina, pasierba swej matki.

Wincenty z poprzedniego małżeństwa miał czterech synów^[6]: Mikołaja, Andrzeja, Wawrzyńca i Blizbora.

Pomiędzy 10 lipca a 9 grudnia 1410 Wincenty Granowski zmarł, prawdopodobnie otruty^[2]. Wdowa po nim poślubiła w 1417 króla Polski Władysława Jagiełłę^[2].

• Polski Słownik Biograficzny. T. VIII, s. 551.