Wim Delvoye

Wim Delvoye (ur. 14 stycznia 1965 w Wervik) – belgijski artysta konceptualny znany z wielu niekonwencjonalnych projektów artystycznych:

Cloaca to instalacja do produkcji ekskrementów.

Pierwszy pokaz maszyny typu Cloaca odbył się w roku 2000 w Muzeum Sztuki Współczesnej w Antwerpii (MuHKA). Do pokazu zaproszono kucharzy, którzy dwa razy dziennie podawali maszynie przez siebie przyrządzane wykwintne dania. Po przetrawieniu "posiłku" (w specjalnych mechanizmach w wyniku skomplikowanego procesu technologicznego symulującego pracę ludzkiego systemu trawiennego, ze sztucznymi jelitami do których wprowadzono kwasy, enzymy i bakterie trawienne) na drugim końcu maszyny pojawiał się kał. Aby uzyskać taki efekt artysta długo pracował z naukowcami.

Istnieje kilka instalacji typu Cloaca. Oryginalny zestaw składa się z serii szklanych kontenerów ustawionych na długim stole. Nowsze modele są o wiele krótsze i "trawią" jedzenie w czeluściach szeregu maszyn przypominających kształtem pralki.

Logo i inne symbole używane w promocji tej pracy artystycznej są parodią logo i znaków firmowych takich firm i ich produktów jak Coca-Cola, Ford, Mr. Clean i innych. Kał produkowany przez maszyny typu Cloaca jest pakowany próżniowo i sprzedawany w półprzeźroczystych pudełkach.

Za tę pracę artysta otrzymał nagrodę na wystawie Ars Electronica (2007).

W roku 2001 artysta poprosił kilkoro jego przyjaciół, aby pomalowali swoje ciała przy pomocy małej ilości siarczanu baru a potem uprawiali seks w klinice medycznej. W tym czasie kochankom robiono zdjęcia radiologiczne.

Na wystawie są one prezentowane w postaci olbrzymich okien kościelnych z witrażami [1]. Z daleka można podziwiać jedynie abstrakcyjne formy. Jest tak do momentu podejścia bliżej i przekonania się z jakich detali składają się one w rzeczywistości.

Artysta zastosował ten trik kilka lat wcześniej w roku 1992 w swojej pracy "Mosaic" (Mozaika). Była ona zbudowana ze szkliwionych ceramicznych płytek podłogowych (terakota) o identycznym wyglądzie, ułożonych w symetryczne bardzo ozdobne wzory. Dopiero przy bliższym przyjrzeniu się można się było zorientować, że na każdej płytce można dojrzeć dwa gówienka (wykonane osobiście przez artystę).

Wim Delvoye tatuuje świnie od lat 90. XX w. Na początku XXI w. projekt tatuowania świń został przeniesiony na teren Farmy Artystycznej w Chinach, które nie mają tylu ostrych uregulowań prawnych dotyczących ochrony zwierząt co kraje zachodnie. W roku 2005, artysta Danny Devos, kolega Delvoye'a, spędził kilka miesięcy reorganizując i przebudowując tę farmę.

Zobacz multimedia związane z tematem: Wim Delvoye

• Gówno artysty

• Wim Delvoye na stronie "Time Europe" (2003). time.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-04-17)]. – strona w języku angielskim
• A Human Masterpiece by Els Fiers – artykuł o Wimie Delvoye'u na artnecie (strona w języku angielskim)
• Specjalna strona poświęcona projektowi Cloaca – strona w języku angielskim
• Pokaz projektu Cloaca w Nowym Muzeum Sztuki Współczesnej w Nowym Jorku (New Museum of Contemporary Art in New York, 2002). newmuseum.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-10-28)]. – strona w języku angielskim
• Cloaca – Wywiad z Josefiną Ayerza Lacanian Ink 19 (strona w języku angielskim)
• Wim Delvoyes tatuuje świnie w Needled.com – strona w języku angielskim
• Wim Delvoye w Sperone Westwater. speronewestwater.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-09-28)]. – strona w języku angielskim
• Lista galerii, które posiadają prace Wima Delvoye'a – strona w języku angielskim
• Wywiad z Fabianem Stechem, Der Ikonenmacher, Wim Delvoye, Kunstforum International, nr 163, 2003, s. 190 – strona w języku niemieckim
• Wim Delvoye: from cloaca to cathedral – strona w języku angielskim

Fabian Stech, J'ai parlé avec Lavier, Annette Messager, Sylvie Fleury, Thomas Hirschhorn, Pierre Huyghe, Delvoye, D.F.-G. Hou Hanru, Sophie Calle, Ming, Sans et Bourriaud. Presses du réel Dijon, 2007.