William Buckley

William Francis Buckley

podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	30 maja 1928 Medford
Data i miejsce śmierci	3 czerwca 1985 Liban
Przebieg służby
Lata służby	1947–1965
Siły zbrojne	US Army
Jednostki	1st Cavalry Division, 11th Special Forces Group
Główne wojny i bitwy	wojna koreańska
Późniejsza praca	CIA
Odznaczenia

William Francis Buckley (ur. 30 maja 1928 w Medford, zm. 3 czerwca 1985 w Libanie) – oficer Amerykańskich Sił Zbrojnych (podpułkownik), pracownik wywiadu, szef placówki Centralnej Agencji Wywiadowczej w Bejrucie, jeden z najlepszych ekspertów tej agencji w dziedzinie zwalczania terroryzmu. Porwany w Bejrucie przez Islamski Dżihad 16 marca 1984, przesłuchiwany i poddawany torturom przez ponad rok, został zamordowany w czerwcu 1985 przez porywaczy, którzy jego śmierć określili jako zemstę za atak izraelski na obiekty OWP w Bejrucie.

William Buckley zaciągnął się do Sił Lądowych Stanów Zjednoczonych dwukrotnie – w czerwcu 1945 tuż przed zakończeniem II wojny światowej i czerwcu 1951. Awansowany do stopnia podporucznika walczył w wojnie koreańskiej, podczas której został dwukrotnie ranny. Za udział w walkach został odznaczony Srebrną Gwiazdą.

Karierę w Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA) rozpoczął w 1954, służąc jeszcze w US Army. Po pomyślnym przejściu testów psychofizycznych, stosowanych wówczas przy rekrutacji tajnych agentów w Langley, skierowany do ośrodka szkoleniowego specjalnej techniki walki w Forcie Bragg w Karolinie Północnej. Następnie ukończył kurs podsłuchu telefonicznego w centrali NSA w Forcie Meade w stanie Maryland, po czym przydzielony został do pracy w Langley w charakterze analityka danych wywiadowczych, pochodzących z tunelu berlińskiego (operacja Gold). Rozczarowany pracą biurową, poprosił o skierowanie do działań operacyjnych. Przeniesiony na Florydę, szkolił oddziały uchodźców kubańskich przed nieudaną inwazją w Zatoce Świń w 1961. Z Florydy wrócił do Fortu Bragg.

Jako jeden z nielicznych agentów CIA przeszedł szkolenie Zielonych Beretów, po czym został wysłany do Wietnamu, gdzie wspólnie z oficerami wywiadu południowowietnamskiego planował akcje przeciwko siłom Vietcongu w rejonie Płaskowyżu Centralnego i działaniom wywiadów Wietnamu Północnego oraz Związku Radzieckiego w Laosie. Współpracował również z Zespołem Studiów i Obserwacji (Studies and Observations Grup – SOG) koordynującym misje głębokiego rozpoznania z terytorium nieprzyjaciela. W 1973 wrócił do centrali CIA w Langley. W latach następnych pracował w placówkach CIA w Bonn i Syrii pod przykrywką dyplomatyczną. Odwołany z placówki po ujawnieniu przez rząd syryjski prawdziwego charakteru jego zadań, służył krótko w Egipcie i Pakistanie. Później przez pewien czas brał udział w planowaniu operacji odbicia zakładników amerykańskich w Iranie w 1980. Po nieudanej akcji uwolnienia zakładników, szkolił antyterrorystyczne zespoły armii amerykańskiej i pracował przy organizacji centrum antyterrorystycznego CIA. Po pewnym czasie William Casey, ówczesny Dyrektor Centrali Wywiadu, szef Centralnej Agencji Wywiadowczej, a zarazem zwierzchnik wszystkich państwowych służb wywiadowczych Stanów Zjednoczonych, który słyszał o emerytowanym już Buckleyu, ściągnął go z powrotem do Langley i po pewnym czasie ponownie wysłał w teren. Buckley został skierowany przez Caseya do Egiptu, gdzie zajął się szkoleniem miejscowych sił bezpieczeństwa i ochrony osobistej ówczesnego prezydenta Egiptu – Anwara As-Sadata. 6 października 1981 Sadat zginął w zamachu (wcześniej Buckley krytykował ochronę prezydenta). W grudniu 1981 Buckley powrócił do Langley. Następnie ponownie został oddelegowany na Bliski Wschód wskutek zaniepokojenia Caseya nieodpowiednim stanem wyszkoleniem tamtejszych agentów CIA.

Buckley pozostał w Libanie do chwili ewakuacji sił OWP z Bejrutu w sierpniu 1982. Następnie również na prośbę DCI zajął się opracowaniem zasad polityki antyterrorystycznej administracji Ronalda Reagana. W marcu 1983 po zamachu bombowym na ambasadę USA w Bejrucie został mianowany przez Caseya szefem tamtejszej placówki CIA. Pierwszym zadaniem nowego jej szefa była próba wprowadzenia agentów CIA do struktur grup terrorystycznych, jednakże operacja zakończyła się całkowitym fiaskiem.

16 marca 1984 William Buckley został uprowadzony niecały kilometr od swojej rezydencji. Szef CIA domagał się natychmiastowego odnalezienia Buckleya. Do Bejrutu przybyli w tym celu agenci wywiadu armii amerykańskiej (Army Intelligence) i Federalnego Biura Śledczego – FBI. Do wykonania szczegółowych zdjęć potencjalnych kryjówek terrorystów użyto satelitów, nie dało to jednak żadnych rezultatów.

Wywiad amerykański przypuszcza, że Buckleya wywieziono do Doliny Bekaa, a stamtąd do Syrii. Po potwornych torturach (został żywcem odarty ze skóry) i przesłuchaniach, trwających ponad rok, Buckley został zamordowany w czerwcu 1985. Film z zarejestrowanymi torturami został przekazany mediom przez oprawców. W grudniu 1991 odnaleziono szczątki Buckleya, porzucone w plastikowej torbie w pobliżu lotniska w Bejrucie.

William Francis Buckley został pochowany z pełnymi honorami wojskowymi na Cmentarzu Narodowym w Arlington. W swojej długiej karierze wojskowej i wywiadowczej został odznaczony m.in. Srebrną i Brązową Gwiazdą, Purpurowym Sercem (dwukrotnie), Medalem za Chwalebną Służbę oraz Krzyżem za Wybitną Służbę Wywiadowczą (Distinguished Intelligence Cross).

• Silver Star
• Bronze Star z okuciem „V”
• Purple Heart (dwukrotnie)
• Meritorious Service Medal
• Soldier’s Medal
• Distinguished Intelligence Cross
• Intelligence Star
• Exceptional Service Medallion
• Combat Infantry Badge
• Parachutist Badge
• Gallantry Cross z brązową gwiazdą (Wietnam Południowy)

• Arlington National Cemetery Website – William Francis Buckley (ang.) [dostęp 2013-03-02]