Willmus maximus

Willmus maximus
Flynn & Morgan, 2005
Okres istnienia: miocen
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	jeżozwierzowce
Infrarząd	jeżozwierzokształtne
Rodzina	gundioszczurowate
Rodzaj	Willmus Flynn & Morgan, 2005
Gatunek	Willmus maximus
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Willmus maximus – wymarły gatunek gryzonia z monotypowego rodzaju Willmus, należącego do rodziny gundioszczurowatych (Diatomyidae), zamieszkującego w epoce miocenu na terenach obecnego Pakistanu^[1].

Kopalne ślady gatunku odkrył w 1990 roku Will Downs, mieszkaniec gór Siwalik. Skamieliny odkrył w mioceńskiej formacji Nagri na płaskowyżu Potwar w Pakistanie. Po analizie znalezionych skamielin paleontolodzy z Peabody Museum, Uniwersytetu Harvarda Lawrence J. Flynn, Michèle E. Morgan doszli do wniosków, że należą one do gatunku z nieznanego dotychczas rodzaju gryzoni z rodziny Diatomyidae. W 2005 roku opisali formalnie nowy gatunek i nadali mu nazwę Willmus maximus^[1].

Nazwa rodzajowa Willmus jest eponimem mającym na celu upamiętnienie odkrywcy kopalnych śladów występowania gatunku Willa Downsa. Do imienia odkrywcy dołączony jest człon μῦς (mys), znaczącego „mysz”. Epitet gatunkowy maximus (łac. największy) jest zaznaczeniem największego gatunku w Diatomyidae, lub podkreśleniem doniosłości odkrycia Downsa^[1].