Wikipedysta:LadyStardust/brudnopis

Joseph Carey Merrick (ur. 5 sierpnia 1862 - zm. 11 kwietnia 1890), znany jako "Człowiek słoń", słynny w epoce wiktoriańskiej z powodu niezwykłego zniekształcenia ciała spowodowanego nieznaną wówczas chorobą. Przyczyna nieszczęścia Merricka do dziś budzi kontrowersje. Z powodu błędu popełnionego przez Sir Fredericka Trevesa w książce The Elephant Man and Other Reminiscences (1923), niekiedy jest określany jako John Merrick.^[1]

Joseph Merrick urodził się w 1862 roku w Leicester, jako syn Mary Jane (z domu Potterton) i Josepha Rockleya Merricka. Najstarszy z trójki, miał młodszego brata i siostrę. W autobiograficznej notatce Merrick wspomina, że pierwsze deformacje zaczęły się gdy miał 3 lata i były to małe wypukłe guzki po lewej stronie ciała.^[2] Jego matka zmarła gdy miał 12 lat, w rodzinnych zapiskach księgowości istnieją notatki, że ona również była w jakiś sposób zdeformowana fizycznie. Ojciec ponownie się ożenił, lecz macocha nie chciała młodego Joshepha w domu. Został on wiec zmuszony do utrzymywania się na własną rękę ze sprzedarzy ulicznych. Cały czas prześladowany przez macochę i lokalne dzieci, w końcu opuscił dom rodzinny.

Dwa razy zamieszkał w domu dla robotników Leicester Union lecz większość swojego życia nie był w stanie wykonywać jakiejkolwiek prac fizycznych. 29 sierpnia 1884 roku rozpoczęły się jego występy w cyrku objazdowym. W czasie trasy jeden z występów miał miejsce na tyłach pustego sklepu na Mile End Road, gdzie zauważył go medyk Frederick Treves. Od niego Merrick otrzymał wizytówkę i zaproszenie do szpitla w celu przeprowadzenia testów medycznych. W roku 1886 wyruszył do Belgii w poszukiwaniu pracy, co było skutkiem zakazu występów cyrków objazdowych w Wielkiej Brytanii. W Belgii został obrabowany i porzucony przez swojego opiekuna.

W czasie powrotu do Londynu doszło do niemiłego incydentu na stacji kolejowej Liverpool Street, gdzie Merrick został rozpoznany i okrzyknięty jako "potwór". W tym stadium choroby nie był w stanie mówić z powodu kilkakrotnego zapalenia oskrzeli i dalszych deformacji twarzy. W końcu trafił pod opiekę szpitala w Londynie, gdzie doktor Frederick Treves postarał się dla niego o stałą kwaterę. Merrick dobrze się tam czuł i bardzo dobrze rozwijał. Za sprawą Księżniczki Walli Aleksandry wyższe klasy wykazały zainteresowanie osobą Merricka. Potem pieczę nad jego losem objęła Królowa Wiktoria. Doktor Treves wypowiadał się, że Merrick zawsze chciał znaleźć się w szpitalu dla niewidomych, gdzie miałby szansę odnaleźć kobietę, która chciałaby związać się z nim, nie zwracając uwagi na jego wygląd. W ostatnich latach życia Merrick odzyskał spokój ducha w pisaniu i spacerach.

Latem 1887 roku wakacje spędził na obszarze Fawsley Hall, Northamptonshire. Na tę wycieczkę wbrał się powozem z zasłoniętymi żaluzjami, by nie zwracać niczyjej uwagi. Odwiedził te rejony jeszcze dwa razy, w 1888 i 1889 roku. Mógł tam wypocząć od zgiełku Londyńskich ulic, zawarł kilka przyjaźni, zbierał dzikie rośliny by je potem zabrać do domu. Mieszkał w szpitalu w Londynie aż do śmierci 11-go kwietnia 1890 roku (ukończył 27 lat). Przyczynę śmierci uznano jako naturalną (przemieszczenie w karku w czasie snu, spowodowane dużym ciężarem jego głowy). Jego szkielet jeszcze niedawno można było zobaczyć w Royal London Hospital. Obecnie istnieje muzeum ku jego pamięci.

Początkowo uznano, że Joseph Carey Merrick cierpiał na chorobę zwaną "słoniowacizna" czyli obrzęk na skutek utrudnionego odpływu chłonki. W 1971 roku Ashley Montagu zakwalifikowała chorobę Merricka do chorób genetycznych - nerwiakowłókniakowatość (a dokładnie typu 1 - dawniej choroba von Recklinghausena). W roku 1986 diagnozowano chorobę jako Zespół Proteusza. Doktor Charis Eng ogłosił w roku 2003, że test DNA z próbek włosów i kości Merricka nie udowadnia mutacji genów charakterystycznej dla Zespołu Proteusza. Zasugerowano więc, że Merrick cierpiał na połączenie nerwiakowłókniakowatości z Zespołem Proteusza. Zbadano również linię genetyczną Merricka. Odnaleziono wnuczkę wujka Merricka, Pat Selby i pobrano jej próbki jej DNA w celu rozwiązania zagadki. Odkryto również, że siostra Merricka, Merion Eliza cierpiała na zapalenie szpiku kości/rdzenia, zmarła w wieku 23 lat na skutek zatrucia pokarmowego.