Wieża St. Julians
 nr rej. 01383
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Tower Road, Sliema |
| Typ budynku |
fortyfikacja |
| Rozpoczęcie budowy |
1658[1] |
| Pierwszy właściciel | |
| Obecny właściciel |
rząd Malty |
Położenie na mapie Malty  | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego  | |
 35°55′04,1″N 14°29′57,0″E/35,917806 14,499167
| |
| Strona internetowa | |
Wieża St. Julian[potrzebny przypis] (malt. Torri u Batterija ta’ San Ġiljan, ang. St Julian’s Tower and Battery) – jedna z trzynastu małych umocnionych kamiennych wież obserwacyjnych zbudowana za czasów wielkiego mistrza Kawalerów maltańskich Martin de Redin zbudowana na wyspie Malta. Wieże zostały zbudowane pomiędzy rokiem 1658 a 1661[2]. Każda z wież znajduje się w zasięgu wzroku z sąsiedniej i służyły jako wieże komunikacyjne pomiędzy Gozo i Wielkim Portem, oprócz funkcji obserwacyjno-ostrzegawczych przed piratami pełniły funkcje obronne.
Wieża St. Julian została zbudowana w latach 1658 roku jako jedna z 13 wież, jest usytuowana na brzegu morza w miejscowości St. Julian’s w gminie Sliema na północno-zachodnim wybrzeżu Malty. Strzeże wejścia do zatoki St Julian’s Bay. Leży na wschód od wieży Madliena i na zachód od wieży Triq il-Wiesgħa. Posiada dwie kondygnacje. Górna z niewielkimi oknami oraz pierwotnymi drzwiami wejściowymi służyła jako pomieszczenie mieszkalne dla załogi, natomiast dolna pozbawiona okien i drzwi służyła jako magazyn żywności i broni dla załogi. Niewielka spiralna klatka schodowa, prowadząca z pierwszego pięta na dach wieży, została umieszczona wewnątrz ściany wieży. Strop dachu otoczony jest murkiem, parapetem z otworami strzelniczymi. Pierwotne wejście do wieży znajdowało się na poziomie pierwszego piętra od strony lądu i było dostępne tylko poprzez specjalną drabinę, okno obserwacyjne znajdowało się po przeciwnej stronie wieży[1]. W latach 1715–1716, podobnie jak kilka innych, wieża St. Julien została wyremontowana i przebudowana. Dobudowano wówczas półkolistą baterię od strony morza. Pierwotnie bateria była otoczona murem z otworami strzelniczymi, obecnie mur już nie istnieje. Podobnie nie zachował się murek z otworami strzelniczymi okalający dach.
W XVIII wieku oraz w czasie II wojny światowej obiekt służył jako posterunek obserwacyjny armii brytyjskiej. Wieża jest własnością Rządu Malty i wydzierżawiona osobie prywatnej. Wraz z baterią jest użytkowana jako restauracja na świeżym powietrzu[3][4]. Została wpisana na listę National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod numerem 01383[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c St Julian’s Tower and Battery. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-17]. (ang.).
- ↑ Charles Debono: Coastal Towers. Mellieha.com the vilage inside out. [dostęp 2014-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-10)]. (ang.).
- ↑ Coastal Towers. Malta Information, maltastartpages.com. [dostęp 2014-12-17]. (ang.).
- ↑ Coastal Towers. Maltese History & Heritage, a project run by vassallomalta.com website. [dostęp 2014-12-17]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Charles Stephenson, The Fortification of Malta 1530-1945, Osprey Publishing, 2004, ISBN 978-1-84176-693-5.