Wa (Japonia)
| |||||||||
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Nazwa japońska | |||||||||
| |||||||||
Wa (jap. 倭) – starożytna chińska nazwa Japonii, odnosząca się zarówno do Wysp Japońskich jak i zamieszkujących je plemion Wajin (jap. 倭人)[1][a].
Informacje o kraju Wa pochodzą głównie z kronik chińskich. Początkowo miał to być związek około stu dzielnic klanowych, które zobligowane były do składania trybutu władcom chińskim[2]. Koreańska kronika Samguk sagi wzmiankuje poselstwa z Wa do państwa Silla w 158 i 173 roku[3]. Według Przekazów o kraju Wa w III wieku, Wa dzieliło się na 30 państewek, wśród których najsilniejszym było Yamatai[4]. Poświadczona w źródłach jest królowa-szamanka Himiko z Yamatai[5][6]. Na przełomie IV i V wieku Japończycy wtargnęli na Półwysep Koreański i stoczyli wojnę z koreańskim królestwem Goguryeo, co opisuje inskrypcja na Steli Gwanggaeto[7].
Japończycy nazywali swój kraj tym słowem do końca VII wieku. Po IV wieku klan Yamato zdołał przejąć kontrolę nad pozostałymi dzielnicami i stworzyć ponadregionalne państwo, które z czasem nazwano Japonią (日本). Pierwszym udokumentowanym historycznie cesarzem Japonii był Kinmei (pan. 539–571).
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 1634. ISBN 978-4-385-13107-8. (jap.).
- ↑ Marian B. Michalik, Eugeniusz Duraczyński, Kronika ludzkości, Warszawa 1993, ISBN 83-900331-9-4.
- ↑ Kim Bu-sikB., M.N. Pak, Samguk sagi, t. 1, Moskwa: Vostochnaya literatura, 2001 (ros.).
- ↑ Encyklopedia historyczna świata. T. XI. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2002, s. 10. ISBN 83-85909-75-3.
- ↑ Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 235. ISBN 83-85909-61-3.
- ↑ Jolanta Tubielewicz, Historia Japonii, Wrocław 1984, s. 34, ISBN 83-04-01486-6.
- ↑ Takashi Hatada, V. Dixon Morris, An Interpretation of the King Kwanggaet'o Inscription, „Korean Studies”, 3 (1), University of Hawaii Press, 1979, s. 1–17 (ang.).