Wodorotlenek magnezu

Ten artykuł od 2011-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wodorotlenek magnezu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) wodorotlenek magnezu Inne nazwy i oznaczenia brucyt
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Mg(OH)2
Masa molowa	58,33 g/mol
Wygląd	białe ciało stałe
Minerały	brucyt
Identyfikacja
Numer CAS	1309-42-8
PubChem	14791
DrugBank	DB09104
Właściwości Gęstość 2,38 g/cm³ (20 °C)[2]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 6,9 mg/dm³ (20 °C)[1] w innych rozpuszczalnikach rozcieńczone kwasy[1] Temperatura rozkładu 350 °C[3]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H315, H319, H335 Zwroty P P261, P305+P351+P338 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Drażniący (Xi) Zwroty R R36/37/38 Zwroty S S26 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[5] 0 1 0   Numer RTECS OM3570000 Dawka śmiertelna LD50 8,5 g/kg (szczur, doustnie)[4]
Podobne związki
Inne kationy	Ca(OH)2 Ba(OH)2 NaOH
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Wodorotlenek magnezu, Mg(OH)
2 – nieorganiczny związek chemiczny magnezu z grupy wodorotlenków.

W temperaturze pokojowej jest substancją stałą, drobnokrystaliczną o białej barwie, bardzo słabo rozpuszczalną w wodzie – w 100 g wody rozpuszcza się 4,8×10⁻⁴ g Mg(OH)₂^[6]. Nie jest żrący, daje odczyn słabo alkaliczny (pH 9,5–10,5^[4]). Jest emulgatorem o symbolu E528. Wchodzi w skład kamienia kotłowego osadzającego się w kotłach, pralkach itp. W podwyższonej temperaturze stopniowo ulega dehydratacji do tlenku magnezu^[7].

Można go otrzymać:

• w reakcji tlenku magnezu z wodą^[7]:

MgO + H₂O → Mg(OH)₂

• w reakcji mocnych zasad z rozpuszczalnymi solami magnezu^[7], np.:

MgCl₂ + 2NaOH → Mg(OH)₂↓ + 2NaCl

Powstaje także (obok MgO) na powierzchni metalicznego magnezu na powietrzu oraz w wyniku reakcji magnezu z gorącą wodą (>70 °C)^[8].

W przyrodzie wodorotlenek magnezu występuje w postaci minerału brucytu.

• preparaty kosmetyczne (wymagające środowiska zasadowego), np. pasty do zębów
• w medycynie jako tzw. mleko magnezjowe (zawiesina wodorotlenku magnezu w wodzie)
• w przemyśle znalazł zastosowanie w procesie rafinacji cukru
• w niewielkich ilościach stosuje się go w wyrobach kakaowych i czekoladowych (jako E528)

Wodorotlenek magnezu stosuje się w preparatach zapobiegających nadkwasocie. W postaci czystej reaguje z kwasem solnym w żołądku i podnosi pH soku żołądkowego do wysokich wartości (powyżej 5), dlatego najczęściej jest stosowany w preparatach złożonych łącznie z mniej zasadowym wodorotlenkiem glinu, który działa słabo zobojętniająco, ale bardziej długotrwale. Uzyskuje się w ten sposób korzystniejsze właściwości zobojętniające i koryguje niepożądane działanie zapierające powstających w jelitach soli glinu (bo z kolei sole magnezu działają przeczyszczająco).

Tę mieszankę stosuje się w preparatach takich, jak Aflomag, Alumag, Gastal, Gastromal, Maalox, Manti, Manti forte, Simet-Al, Gelatum Alumini Phosphorici.