Wołodymyr Tukmakow

Wołodymyr Tukmakow

Wołodymyr Tukmakow, Odessa 2009
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1946 Odessa
Obywatelstwo	ZSRR Ukraina
Tytuł szachowy	arcymistrz (1972)
Ranking FIDE	2540
Ranking krajowy FIDE	niesklasyfikowany na liście aktywnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Wołodymyr Tukmakow, ukr. Володимир Тукмаков (ur. 5 marca 1946 w Odessie) – ukraiński szachista i trener szachowy (FIDE Senior Trainer od 2004), arcymistrz od 1972 roku.

W latach 70. i 80. należał do szerokiej światowej czołówki. Dziewięciokrotnie zdobył złote medale na drużynowych akademickich mistrzostw świata (w latach 1966–1972). W roku 1970 zdobył w Kijowie mistrzostwo Ukrainy^[1] oraz zajął II miejsce (za Wiktorem Korcznojem) w mistrzostwach Związku Radzieckiego w Rydze^[2]. Sukces ten powtórzył dwa lata później, zajmując w Baku II miejsce za Michaiłem Talem^[3]. W roku 1973 w Bath zdobył dwa złote medale drużynowych mistrzostw Europy. Kolejne trzy złote medale zdobył w latach 1983 i 1989. W 1982 roku był bliski awansu do grona pretendentów do tytułu mistrza świata, zajmując w Las Palmas IV miejsce w turnieju międzystrefowym^[4]. Rok później zdobył swój trzeci srebrny medal mistrzostw ZSRR, zajmując w Moskwie II miejsce (za Anatolijem Karpowem). W roku 1984 w Salonikach wystąpił jedyny raz na szachowej olimpiadzie, zdobywając 7 pkt w 10 partiach i w dużym stopniu przyczyniając się do wywalczenia przez narodową drużynę złotego medalu olimpijskiego^[5]. W tym samym roku wystąpił w drużynie radzieckiej w meczu przeciwko reszcie świata w Londynie, w którym zdobył 2 pkt w 3 partiach. W 1988 zdobył srebrny medal na I mistrzostwach Europy w szachach aktywnych w Gijón^[6].

Odniósł wiele znaczących sukcesów w turniejach międzynarodowych, m.in. w Buenos Aires (1970, II, za Bobby Fischerem), Madrycie (1973, II, za Anatolijem Karpowem), Amsterdamie (1974, I-III, turniej IBM, wraz z Vlastimilem Jansą i Borislavem Ivkovem), Lipsku (1975, II, za Witalijem Cieszkowskim), Děcinie (1977, I), Las Palmas (1978, I-II, wraz z Gyula Saxem), Wilnie (1978, I), Erywaniu (1982, II, za Arturem Jusupowem), Borze (1983, II-III, za Slavoljubem Marjanoviciem), Tilburgu (1984, II-V, za Anthonym Milesem), Sziraku (1985, I-II, wraz z Józsefem Pinterem), Dortmundzie (1987, II-III, za Jurijem Bałaszowem), Reggio Emilia (1988, I), Amsterdamie (1990, turniej OHRA-B, wraz z Judit Polgár), Wijk aan Zee (1992, I, turniej B), Palmie de Mallorce (1992, I, open), Helsinkach (1992, I-II, open), Barcelonie (1993, I-III), Puli (1994, I, open), Portorož (1995, I, open), Schwäbisch Gmünd (1997, I, open), Neuchâtel (2001, I-IV, open^[7] i 2002, I-III, open^[8]) oraz w Lozannie (2006, I)^[9].

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1998 r., z wynikiem 2610 punktów dzielił wówczas 56-64. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie dzieląc 2. miejsce (za Wasilijem Iwanczukiem, wspólnie z Aleksandrem Oniszczukiem) wśród ukraińskich szachistów^[10].

W 2004 r. był kapitanem ukraińskiej drużyny, która zdobyła złoty medal na olimpiadzie w Calvii na Majorce.

• W. Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, tom II, Warszawa 1987, s. 1254
• ChessBase Megabase 2008
• Individual Calculations: Tukmakov, Vladimir B (ang.)

• Wołodymyr Tukmakow – wybrane partie szachowe (ang.)
• Wołodymyr Tukmakow – profil na stronie FIDE (ang.)
• Vladimir Tukmakov turns sixty (ang.)