Sándor Lénárd

Ten artykuł od 2015-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sándor Lénárd

Data i miejsce urodzenia	9 marca 1910 Budapeszt
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 1972 Dona Emma
Zawód, zajęcie	lekarz, poeta
Multimedia w Wikimedia Commons

Sándor Lénárd, Alexander Lenard (ur. 9 marca 1910 w Budapeszcie, zm. 13 kwietnia 1973 w Dona Emma, Brazylia) – węgierski lekarz, poeta, poliglota, publikował po niemiecku, po łacinie, po węgiersku, po włosku i po angielsku.

Jego rodzicami byli Jenő Lénárd (1878-1924) i Ilona Hoffmann (1888-1938). Miał jednego brata Karola, który zginął w trakcie prac przymusowych w 1944.

W 1920 roku jego rodzina przeprowadziła się do Austrii, gdzie uzyskał dyplom lekarza medycyny. Po Anschlussie w 1938 roku musiał uciekać do Włoch. Podczas wojny utrzymywał kontakt z Ruchem Oporu i do końca wojny przebywał w Rzymie. W 1951 roku wyjechał do Brazylii. W roku 1956 wygrał nagrodę pieniężną w konkursie telewizyjnym (im. Johanna Sebastiana Bacha) w São Paulo i za wygraną kupił małą posiadłość dolinie Dona Emma, gdzie później zbudował swój „niewidzialny” dom, gdzie mieszkał do końca życia i leczył Indian.

Pisał wiersze, prace naukowe i książki kucharskie. Przetłumaczył na język łaciński książkę dla dzieci Wilhelma Buscha pt. Max i Moritz, książkę Sagana pt. Witaj Smutku oraz książkę o Kubusiu Puchatku.

Korespondował z humanistami z całego świata.

• Völgy a világ végén (Magvető Kiadó,1967.), Alexander Lenard
• Egy nap a láthatatlan házban, (Magvető Kiadó, 1969.), Lénard A. Sándor, saját illusztrációival
• Római történetek (Magvető Kiadó, 1969.), Lénard A. Sándor, visszaemlékezések
• Völgy a világ végén s más történetek (Magvető Kiadó,1973.), Lénard Sándor, prózai írások,
• A római konyha (Magvető Kiadó, 1986.), Lénard Sándor, németből fordította Tandori Dezső
• Magyarország kívülről, avagy A túlélés művészete (1990.)
• Egy magyar idegenvezető Bábel tornyában (Typotex, Budapest, 2003.)
• Családtörténeteim. Levelek fiaimhoz, (Typotex, Budapest, 2010.) ISBN 978-963-279-102-9

• Ex Ponto (Róma, 1947)
• Orgelbüchlein (Róma, 1949) versek, Amerigo Tot 10 linómetszetével
• Andrietta (Róma, 1949) versek
• Asche (Róma, 1949) versek
• Die Leute sagen (Róma, 1950) versek
• Zwischen den Geistern und den Utopien (Róma, 1951.)
• Die Römische Küche (Stuttgart, 1963), szakácskönyv, (magyarul: A római konyha (1986))
• Die Kuh auf dem Bast (Stuttgart, 1963.), jegyzetek, a szerző tusrajzaival,(magyarul: Völgy a világ végén (1967))
• Sieben Tage Babylonisch (Stuttgart, 1964.), nyelvészeti tanulmányok
• Gedichte und Übersetzungen (Blumenau 1970.)

• De officio medici. Contributo alla storia dell'etica medica (Róma, 1947)
• Tristitia Salve (Párizs, 1963) (F. Sagan regénye latinul)
• Maxus atque Mauritius (Buscg: Max und Moritz meséje latinul, ford.: Alexandro Lenardo)

• Biografia (ang.)