[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Rupicola

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rupicola[1]
Brisson, 1760[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – skalikurek andyjski (R. peruvianus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowate

Rodzina

bławatnikowate

Podrodzina

bławatniki

Plemię

Rupicolini

Rodzaj

Rupicola

Typ nomenklatoryczny

Pipra rupicola Linnaeus, 1766

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Rupicolarodzaj ptaków z podrodziny bławatników (Cotinginae) w rodzinie bławatnikowatych (Cotingidae).

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 27–32 cm, masa ciała 203–266 g (samce są większe i cięższe od samic)[4].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rupicola: łac. rupes, rupis „skała”, od rumpere „roztrzaskać”; -cola „mieszkaniec” od colere „mieszkać”. Skalikurek gujański został nazwany „Coq-de-Roche” przez Barrère w 1745 roku, ze względu na jego płaski, jednostronny, podobny do koguciego grzebień oraz zwyczaj gniazdowania w jaskiniach[5].
  • Orinus: gr. ορεινος oreinos „mieszkaniec gór”, od ορος oros, ορεος oreos „góra”[6]. Nowa nazwa dla Rupicola Brisson, 1760.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[7]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rupicola, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. M.J. Brisson: Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés, a laquelle on a joint une description exacte de chaque espece, avec les citations des auteurs qui en ont traité, les noms quils leur ont donnés, ceux que leur ont donnés les différentes nations, & les noms vulgaires. T. 1. Parisiis: Ad Ripam Augustinorum, apud Cl. Joannem-Baptistam Bauche, bibliopolam, ad Insigne S. Genovesae, & S. Joannis in Deserto, 1760, s. 44. (fr. • łac.).
  3. Ch.L. Nitzsch: Pterylographiae avium pars prior. Halae: Typis Expressum Gebaueriis, 1833, s. 20. (łac.).
  4. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Cotingas (Cotingidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.coting1.01. [dostęp 2020-11-02]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  5. Rupicola, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-14] (ang.).
  6. Orinus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-14] (ang.).
  7. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Rupicolini Bonaparte, 1853 (wersja: 2020-03-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-02].