Regielnica
osada | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
19-300[2] |
Tablice rejestracyjne |
NEL |
SIMC |
0756732 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Ełk | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu ełckiego | |
53°48′00″N 22°26′38″E/53,800000 22,443889[1] |
Regielnica (niem. Regelnhof[3]) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Przez wieś przebiega linia EKW.
Miejscowość jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej, należącej do dekanatu Ełk - Matki Bożej Fatimskiej, diecezji ełckiej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś szlachecka powstała w 1484 r. W 1544 r. książę Albrecht nadał Janowi Maleckiemu (proboszcz ełcki) 5 włók i 20 morgów ziemi w Regielnicy. W 1821 r. we wsi było 34 mieszkańców. W 1905 r. wraz z Kałęczynem Regielnica stanowiła majątek ziemski, obejmujący 456 ha. W majątku tym była także cegielnia, mleczarnia tu gorzelnia. Obiekty te zniszczono w czasie drugiej wojny światowej. W 1938 r. ówczesne władze niemieckie, w ramach akcji germanizacyjnej, zmieniły dotychczasową urzędową nazwę wsi Regelnitzen na Regelnhof.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 115123
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1091 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ełk. Z dziejów miasta i powiatu. Pojezierze, Olsztyn 1970, 327 str.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Regielnica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 590 .