Ray Anthony

Ray Anthony

Ray Anthony (1947) fot. William P. Gottlieb
Imię i nazwisko	Raymond Antonini
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1922 Bentleyville
Instrumenty	trąbka
Zawód	muzyk
Powiązania	Glenn Miller, Jimmy Dorsey
Zespoły
Ray Anthony and his Orchestra Ray Anthony Band
Strona internetowa

Ray Anthony, właśc. Raymond Antonini (ur. 20 stycznia 1922 w Bentleyville^[1]) – amerykański trębacz, bandlider, kompozytor i aktor.

Jako dziecko przeprowadził się z rodzicami do Cleveland (Ohio). Gry na trąbce nauczył go ojciec, wpływając w ten sposób na wybór zawodu.

W 1938 rozpoczął karierę w zespole Ala Donahue, a latach 1940–1941 grał w orkiestrze Glenna Millera, z którą wystąpił w filmie Serenada w Dolinie Słońca (Sun Valley Serenade). W 1941 przez kilka miesięcy był członkiem big bandu Tommy’ego Dorseya, potem wstąpił do U.S. Army i do końca II wojny światowej kierował orkiestrą, występując dla żołnierzy amerykańskich walczących w rejonie Pacyfiku^[2]. W 1946 zespół zdjął mundury i przybrał nazwę Ray Anthony and his Orchestra.

Na początku lat 50. grający muzykę taneczną big band zyskał dużą popularność, m.in. dzięki utworom The Bunny Hop^[2] i Hokey Pokey oraz przewodniemu tematowi muzycznemu z serialu telewizyjnego Dragnet. W 1952 jego wersja utworu Millera At Last (z filmu Orchestra Wives) trafiła na 2 miejsce listy przebojów tygodnika "Billboard". Do pierwszej dziesiątki tego zestawienia dotarł w 1958 wykonywany przez jego orkiestrę kolejny temat filmowy Ben Gunn. W latach 1953–1954 był kierownikiem muzycznym programu telewizyjnego "TV`s Top Tunes". W 1955 zagrał samego siebie w filmie Daddy Long Legs. Przez następnych pięć lat obok działalności muzycznej zajmował się aktorstwem. W 1956 pojawił się wraz ze swoją orkiestrą w obrazie The Girl Can’t Help It, w którym główną rolę grała Jayne Mansfield. Ponadto prowadził swój program telewizyjny "The Ray Anthony Show" (1956–1957). Wystąpił w filmach: High School Confidential (1958), The Five Pennies (zagrał rolę Jimmy’ego Dorseya) (1959), Girls Town (1959) i jednym z odcinków sensacyjnego serialu Five Fingers.

Wkrótce zakończył karierę filmową, koncentrując się wyłącznie na muzyce. Skomponował wiele popularnych utworów, m.in. Thurderbird, Bunny Hop, Trumpet Boogie, Big Band Boogie i Mr. Anthony's Boogie. W 1952 nagrał w studiu Capitol Records piosenkę o Marilyn Monroe pt. Marilyn (autorstwa Ervina Drake'a i Jimmy'ego Shirla, a zaśpiewaną przez Tommy'ego Mercera), którą wraz z Mickeyem Rooneyem zaprezentował aktorce podczas bankietu w swoim hollywoodzkim domu.

Pozostaje aktywnym muzykiem, jest zarazem najstarszym żyjącym amerykańskim bandliderem. Został uhonorowany gwiazdą w hollywoodzkiej Alei Sław.

W 1955 ożenił się z aktorką Mamie Van Doren, uchodzącą wówczas za symbol seksu, z którą rozwiódł się 6 lat później.

• 1991 Ray Anthony – Capitol Collector's Series (Capitol Records)
• 1994 Ray Anthony and His Orchestra – 22 Original Big Band Hits (Hindsight Records)
• 1995 Dream Dancing II (Aero Space Records)
• 1995 Swing Back to the 40s (Aero Space Records)
• 1998 Dream Dancing in the Latin Mood (Aero Space Records)
• 2000 Dream Dancing III – In the Romantic Mood (Aero Space Records)
• 2004 Dream Dancing VI – The Sinatra Songbook (Aero Space Records)
• 2005 Dream Dancing 7 – The Harry James Songbook (Aero Space Records)
• 2007 Classic Years of Ray Anthony (Prestige Elite)

• Dionizy Piątkowski, Jazz, Poznań: Atena, 2005, ISBN 83-85414-90-8.
• Roman Waschko, Przewodnik Iskier: muzyka jazzowa i rozrywkowa, Warszawa 1970.

• Nota biograficzna Raya Anthony'ego na stronie swingmusic.net (ang.) [dostęp 2011-05-05]