Roman Wysocki (historyk)

Roman Wysocki
	doktor habilitowany nauk humanistycznych
	Specjalność: historia najnowsza
Doktorat	20 października 1999
Habilitacja	18 lutego 2015
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Roman Wysocki – polski historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych w dyscyplinie historia^[1], specjalność: historia najnowsza, profesor w Instytucie Historii Najnowszej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Autor dwóch monografii, zbioru dokumentów oraz współredaktor dwóch prac zbiorowych, a także artykułów naukowych z zakresu problematyki ukraińskiej i relacji polsko-białoruskich. Specjalizuje się w dziejach najnowszych, w myśli politycznej (w szczególności ukraińskiej), ruchach narodowych i procesach narodotwórczych^[2].

Życiorys

Stażysta Uniwersytetu Lwowskiego im. Iwana Franki (Lwów, czerwiec 1997)^[3], stypendysta Fundacji im. Stefana Batorego (Praga, październik-listopad 1998)^[3], stypendysta Uniwersytetu Harvarda (styczeń-kwiecień 2003)^[3], stypendysta Fundacji Lanckorońskich z Brzezia (Lwów, marzec 2006)^[3]. Doktorat uzyskał w r. 1999 na podstawie dysertacji Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939, napisanej pod kierownictwem naukowym prof. Tadeusza Radzika (promotor pracy)^[4]. Praca została opublikowana przez Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w r. 2003^[5], w 2004 nominowana do nagrody naukowej im. Jerzego Giedroycia^[6].

Habilitację uzyskał w dniu 18 lutego 2015 na podstawie pracy: W kręgu integralnego nacjonalizmu. Czynny nacjonalizm Dmytra Doncowa na tle myśli nowoczesnych Romana Dmowskiego. Studium porównawcze^[1]^[7]. Recenzentami pracy habilitacyjnej byli prof. Eugeniusz Koko, prof. Jan Kęsik i dr hab. Tomasz Stryjek^[8].

Obok działalności naukowej prof.Roman Wysocki prowadzi działalność popularyzatorską we współpracy z czołowymi polskimi historykami takimi jak prof. Andrzej Friszke^[9].

Bibliografia

Roman Wysocki, W kręgu integralnego nacjonalizmu. Czynny nacjonalizm Dmytro Doncowa na tle myśli nowoczesnych Romana Dmowskiego. Studium porównawcze, Lublin 2014, ISBN 978-83-7784-473-4.

Roman Wysocki, Ideolog na uchodźstwie. Szkic do biografii Dmytro Doncowa, "Dzieje Najnowsze 2010, nr 2.

Roman Wysocki, Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939. Geneza. struktura, program ideologia, Lublin 2003.

Polemiki

Prace Romana Wysockiego sprowokowały polemikę i deprecjonujące uwagi ze strony środowiska traktującego UON-UPA, jako organizację terrorystyczną a niepodległościowe działania narodowego ruchu ukraińskiego jako przejaw "banderyzmu". Lucyna Kulińska w opublikowanej w 2009 pracy Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939 określiła książkę Wysockiego jako nierzetelną i usprawiedliwiającą zbrodnie ukraińskich nacjonalistów, a samego Wysockiego jako apologetę zbrodniczego ruchu^[10]. Także Wiktor Poliszczuk zarzucił autorowi tej pracy wybielanie OUN, świadome pomniejszanie znaczenia ideologii nacjonalizmu ukraińskiego oraz sympatię do samej ideologii tego nacjonalizmu^[11]. Czesław Partacz określił książkę Wysockiego - "Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939" jako publikację zawierającą historię selektywną napisaną na podstawie opracowań Petro Mirczuka, ukraińskiego nacjonalisty i historyka, autora mistyfikacji - pamiętników Stelli Krenzbach^[12].

Przypisy

↑ ^a ^b Uchwała Nr 5/11/2015 Rady Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej z dnia 18 lutego 2015 r. w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr Romanowi Wysockiemu
↑ dr hab. Roman Wysocki - Jednostki i pracownicy - Strona główna UMCS [online], www.umcs.pl [dostęp 2020-02-07] .
↑ ^a ^b ^c ^d Roman Wysocki na stronie Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. [dostęp 2010-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-12)].
↑ Działalność Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI).
↑ Roman Wysocki Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939. Geneza, struktura, program, ideologia., Lublin 2003,wyd. Wydawnictwo UMCS, ISBN 83-227-2101-3.
↑ UMCS Nagroda im. Jerzego Giedroycia - nominowani
↑ Roman Wysocki, W kręgu integralnego nacjonalizmu. Czynny nacjonalizm Dmytra Doncowa na tle myśli nowoczesnych Romana Dmowskiego. Studium porównawcze, Lublin 2014, Wyd. UMCS, ISBN 978-83-7784-473-1 ss.543.
↑ skład komisji
↑ Spotkanie z okazji 100-lecia niepodległego państwa ukraińskiego [online], Wszechnica [dostęp 2020-02-07] (pol.).
↑ Lucyna Kuklińska pisała" Autor skoncentrował się na stronie formalnej funkcjonowania OUN. Skupiony na szczegółach, pomija, a nawet ignoruje, prawdę o destrukcyjności tej organizacji, o jej terrorystycznym, szowinistycznym charakterze. Brak więc w książce jednoznacznego potępienia zarówno ideologii, jak i licznych akcji terrorystycznych UWO-OUN. Za to bardzo wiele miejsca zajmują informacje o represjach władz policyjno-sądowych czy wyrokach na sprawcach. Ofiary nie budzą zainteresowania autora, a jedynie ludzie podejmujący się antypolskich działań i ich motywacje – w świetle prowadzonego wywodu – wydają się autorowi wysokie i chwalebne. Brak też w pracy wykazania związku między zbrodniczą ideologią skrajnego ukraińskiego nacjonalizmu a popełnianymi czynami przestępczymi. Autor stara się, niezgodnie z prawdą historyczną, odgrodzić ideologię UWO-OUN od myśli Dmytro Doncowa. Usiłuje tuszować kłopotliwe kwestie finansowania organizacji i współpracy z wrogami Polski – głównie Niemcami, ale także z Rosją sowiecką i Litwą, przytaczając równocześnie źródła, w których o sprawach tych pisze się otwartym tekstem. Pomija istotny fakt przynależności nielegalnej OUN do międzynarodówki faszystowskiej i uczestniczenia w jej zjazdach. Nie wspomina, jakie owoce wydała po latach ideologia i praktyka działalności UWO-OUN. Wysocki jawi się więc jako kolejny apologeta zbrodniczego ruchu. Stara się go wybielać i usprawiedliwiać.'' Lucyna Kulińska, ''Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939'', Kraków 2009,
↑ Wiktor Poliszczuk, Podręcznik nacjonalisty ukraińskiego, Toronto 2006
↑ Czesław Partacz, Przemilczane przyczyny ludobójstwa OUN-UPA na ludności polskiej, w: Prawda historyczna a prawda polityczna w badaniach naukowych. Ludobójstwo na Kresach południowo-wschodniej Polski w latach 1939-1946, Bogusław Paź (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2011, ISBN 978-83-229-3185-1, s. 152.

Linki zewnętrzne

Dr hab. Roman Wysocki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-12-06] .

[phavi.umcs.pl-1] Uchwała Nr 5/11/2015 Rady Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej z dnia 18 lutego 2015 r. w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr Romanowi Wysockiemu

[2] dr hab. Roman Wysocki - Jednostki i pracownicy - Strona główna UMCS [online], www.umcs.pl [dostęp 2020-02-07] .

[autonazwa1-3] Roman Wysocki na stronie Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. [dostęp 2010-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-12)].

[4] Działalność Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI).

[5] Roman Wysocki Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w Polsce w latach 1929-1939. Geneza, struktura, program, ideologia., Lublin 2003,wyd. Wydawnictwo UMCS, ISBN 83-227-2101-3.

[6] UMCS Nagroda im. Jerzego Giedroycia - nominowani

[7] Roman Wysocki, W kręgu integralnego nacjonalizmu. Czynny nacjonalizm Dmytra Doncowa na tle myśli nowoczesnych Romana Dmowskiego. Studium porównawcze, Lublin 2014, Wyd. UMCS, ISBN 978-83-7784-473-1 ss.543.

[8] skład komisji

[9] Spotkanie z okazji 100-lecia niepodległego państwa ukraińskiego [online], Wszechnica [dostęp 2020-02-07] (pol.).

[10] Lucyna Kuklińska pisała" Autor skoncentrował się na stronie formalnej funkcjonowania OUN. Skupiony na szczegółach, pomija, a nawet ignoruje, prawdę o destrukcyjności tej organizacji, o jej terrorystycznym, szowinistycznym charakterze. Brak więc w książce jednoznacznego potępienia zarówno ideologii, jak i licznych akcji terrorystycznych UWO-OUN. Za to bardzo wiele miejsca zajmują informacje o represjach władz policyjno-sądowych czy wyrokach na sprawcach. Ofiary nie budzą zainteresowania autora, a jedynie ludzie podejmujący się antypolskich działań i ich motywacje – w świetle prowadzonego wywodu – wydają się autorowi wysokie i chwalebne. Brak też w pracy wykazania związku między zbrodniczą ideologią skrajnego ukraińskiego nacjonalizmu a popełnianymi czynami przestępczymi. Autor stara się, niezgodnie z prawdą historyczną, odgrodzić ideologię UWO-OUN od myśli Dmytro Doncowa. Usiłuje tuszować kłopotliwe kwestie finansowania organizacji i współpracy z wrogami Polski – głównie Niemcami, ale także z Rosją sowiecką i Litwą, przytaczając równocześnie źródła, w których o sprawach tych pisze się otwartym tekstem. Pomija istotny fakt przynależności nielegalnej OUN do międzynarodówki faszystowskiej i uczestniczenia w jej zjazdach. Nie wspomina, jakie owoce wydała po latach ideologia i praktyka działalności UWO-OUN. Wysocki jawi się więc jako kolejny apologeta zbrodniczego ruchu. Stara się go wybielać i usprawiedliwiać.'' Lucyna Kulińska, ''Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939'', Kraków 2009,

[11] Wiktor Poliszczuk, Podręcznik nacjonalisty ukraińskiego, Toronto 2006

[12] Czesław Partacz, Przemilczane przyczyny ludobójstwa OUN-UPA na ludności polskiej, w: Prawda historyczna a prawda polityczna w badaniach naukowych. Ludobójstwo na Kresach południowo-wschodniej Polski w latach 1939-1946, Bogusław Paź (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2011, ISBN 978-83-229-3185-1, s. 152.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]