Roman Baczyński (1885–1961)

Roman Baczyński

Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1885 Rodatycze
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1961 Sanok
Multimedia w Wikimedia Commons

Roman Baczyński (ur. 6 lipca 1885 w Rodatyczach, zm. 1 sierpnia 1961 w Sanoku) – polski działacz robotniczy i socjalistyczny, radny Sanoka.

Urodził się 6 lipca 1885 w Rodatyczach jako syn Jana i Teodozji z domu Nawratil^[1]. W 1907 przybył z Krakowa do Sanoka zostając pracownikiem tamtejszej Fabryki Wagonów i Maszyn i aktywnym działaczem Związku Metalowców^[2]. Z zawodu był mistrzem malarsko-lakiernickim^[3]. Był jednym z pierwszych członków sanockiego oddziału Związku Strzeleckiego, założonego w fabryce w 1912^[4][5].

Działał w PPS, z ramienia tej partii pełnił mandat radnego Rady Miasta Sanoka w pierwszej dekadzie istnienia II Rzeczypospolitej^[6]: 1918-1921 (IV Koło)^[7], od 1924^[8][9]. W 1924 zasiadł zarządzie Stowarzyszenia „Praca i Życie”, a 6 października 1925 w zarządzie Stowarzyszenia „Dom Robotniczy”, organizujących budowę Domu Robotniczego w Sanoku^[10][11].

U kresu II wojny światowej, 12 sierpnia 1944, trzy dni po wkroczeniu do Sanoka Armii Czerwonej był w grupie przedwojennych działaczy związkowych, która wznowiła działalność Oddziału Związku Metalowców^[12]. Podczas I Wojewódzkiej Konferencji PPS w Rzeszowie w dniach 16–17 listopada 1944 został wybrany członkiem Wojewódzkiego Komitetu Robotniczego (WKR) PPS^[13]. Wobec zawieszenia w obowiązkach burmistrza Sanoka Stanisława Lisowskiego w grudniu 1945, Roman Baczyński pełniący stanowisko wiceburmistrza^[14][15] (zastępcy^[16]) był na przełomie 1945/1946 najwyższym rangą przedstawicielem Zarządu Miejskiego; następnie 14 lutego 1946 zrezygnował ze swojej funkcji, a jego ustąpienie zostało zaakceptowane 21 maja 1946^[17]. 27 marca 1947 razem z m.in. burmistrzem Michałem Hipnerem, wiceburmistrzem Józefem Bubellą, dyrektorem Muzeum Ziemi Sanockiej Stefanem Stefańskim, dyrektorem Sanockiej Fabryki Wagonów „Sanowag” Filipem Schneiderem, przed kamienicą służącą za siedzibę 8 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty witali przybyłego z Krosna generała Karola Świerczewskiego^[18][19], który następnego dnia poniósł śmierć pod Jabłonkami^[20]. Podczas konferencji partyjnej w dniach 1–2 czerwca 1947 w Rzeszowie został wybrany członkiem Rady Wojewódzkiej PPS^[21]. 1 kwietnia 1948 zrezygnował z funkcji we władzach PPS po naciskach ze strony działaczy PPR (wraz z nim ustąpili działacze, m.in. Filip Schneider, Andrzej Szczudlik)^[22].

Zmarł 1 sierpnia 1961 w Sanoku^[1]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 3 sierpnia 1961^[1]. Był żonaty z Karoliną Emilią z domu Koch (1882–1976)^[1][23][24]. Mieli syna Zdzisława Romana (ur. 1917, kupiec, od 1945 żonaty z Janiną Żmudą), córkę Marię Janinę (ur. 1922, od 1945 zamężna z Tadeuszem Keckiem)^[23].