Rozmowy z Gregorym Peckiem
Gregory Peck podczas 53. MFF w Cannes (2000) | |
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
14 października 1999 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
97 minut |
Reżyseria | |
Główne role | |
Muzyka |
Art Labriola |
Zdjęcia |
Don Lenzer |
Montaż |
Bob Eisenhardt |
Produkcja |
Barbara Kopple |
Rozmowy z Gregorym Peckiem (tytuł oryg. A Conversation with Gregory Peck) – amerykański film dokumentalny z 1999 w reżyserii Barbary Kopple, będący podsumowaniem dorobku artystycznego Gregory’ego Pecka oraz opowieścią o życiu rodzinnym aktora. Został zrealizowany dla stacji telewizyjnej PBS jako część cyklu American Masters[1][2]. Dokument pokazywany był poza konkursem w ramach 53. MFF w Cannes w maju 2000[3]. W 2005 został dołączony do dwupłytowej edycji filmu Zabić drozda (1962) na DVD[1].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Film dokumentalny Rozmowy z Gregorym Peckiem stanowi podsumowanie dorobku artystycznego amerykańskiego aktora filmowego i teatralnego oraz gwiazdy okresu „Złotej Ery Hollywood” Gregory’ego Pecka. Autorka Barbara Kopple towarzyszy 83-letniemu Peckowi w spotkaniach z wielbicielami w trakcie odbywania przez niego tournée po Stanach Zjednoczonych w ramach serii A Conversation with Gregory Peck (w przeszłości takie same spotkania odbywał przyjaciel aktora Cary Grant)[4] oraz z przyjaciółmi i znanymi osobistościami, między innymi aktorką Lauren Bacall, reżyserem Martinem Scorsese, ówczesnym prezydentem Stanów Zjednoczonych Billem Clintonem (który uhonorował go Narodowym Medalem Sztuki)[4] czy bliskim przyjacielem Pecka, prezydentem Francji Jacques’em Chirakiem (od którego otrzymał Order Komandora Legii Honorowej w 1995)[2]. Na dokument składają się również zapisy rozmów z publicznością, anegdoty z planów filmowych oraz urywki produkcji z udziałem aktora. Kopple w swoim filmie dokumentalnym przedstawia również życie prywatne Pecka, spotkania członków rodziny aktora, rozmowy z żoną Veronique i historię wyboru imienia dla wnuka Pecka, syna jego córki Cecilii[5]. W filmie pojawia się także wątek śmierci syna aktora, Jonathana (który popełnił samobójstwo w 1975) oraz tego, jaki wpływ miała ona na Pecka[6].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]Opracowano na podstawie materiału źródłowego[7]:
- Gregory Peck – on sam
- Cecilia Peck – ona sama
- Veronique Peck – ona sama
- Colleen Sheehy – ona sama
- Don Peck – on sam
- Carey Paul Peck – on sam
- Stephen Peck – on sam
- Anthony Peck – on sam
- Zack Peck – on sam
- Harper Daniel Peck – on sam
- Thomas Jones – on sam
- Jacques Chirac – on sam
- Mary Badham – ona sama
- Daniel Voll – on sam
- Bill Clinton – on sam
- Hillary Clinton – ona sama
- Jim Steele – on sam
- Julie Steele – ona sama
- Martin Scorsese – on sam
- Lauren Bacall – ona sama
Premiera i recenzje
[edytuj | edytuj kod]Premiera dokumentu Rozmowy z Gregorym Peckiem miała miejsce 14 października 1999 w ramach Chicago International Film Festival[8]. W maju 2000 film prezentowany był podczas 53. MFF w Cannes[3]. Na tę okazję Peck przyleciał do Cannes wraz z rodziną, w tym z córką Cecilią, współproducentką dokumentu, oraz wziął udział w konferencji prasowej, podczas której opowiadał między innymi o swojej karierze filmowej[9].
Allan Hunter z magazynu branżowego „Screen Daily” napisał w swojej ocenie: „Intymny portret rodzinny autorstwa Kopple udowadnia, że nie jest to zwykły dokument, a sam człowiek jest równie godny podziwu, jak postacie, które wykreował. Przepełniony niezapomnianymi chwilami z filmów takich jak Rzymskie wakacje [1953] i ulubiony przez Pecka Zabić drozda [1962], to rozkosz dla miłośników kina (…) Parafrazując kluczowy film innego ukochanego amerykańskiego giganta, to było wspaniałe życie”[4]. Lisa Nesselson przyznała na łamach tygodnika „Variety”, że „od napisów początkowych, zręcznie imitujących te z filmu Zabić drozda, po wzruszający i cicho triumfalny finał, w którym córka Pecka, Cecilia, rodzi zdrowego chłopca o imieniu na cześć Harper Lee, autorki powieści z 1960, Rozmowy z Gregorym Peckiem potwierdzają, że prawdziwy Peck jest bardzo podobny do kochającego i godnego podziwu Atticusa Fincha, ulubionego bohatera aktora”[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Gregory Brown: Barbara Kopple: Interviews. University Press of Mississippi, 2015. ISBN 978-1628462128. (ang.).
- ↑ a b Gary Fishgall: Gregory Peck: A Biography. Simon & Schuster, 2002, s. 335–338, 337. ISBN 0-684-85290-X. (ang.).
- ↑ a b A Conversation with Gregory Peck – Festival de Cannes. Festiwal Filmowy w Cannes. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. (ang.).
- ↑ a b c Allan Hunter. Cinema Spree. „Screen Daily”. ISSN 0307-4617. [zarchiwizowane z adresu 2020-03-08]. (ang.).
- ↑ Iga Harasimowicz: American Film Festival – Rozmowy z Gregorym Peckiem. American Film Festival. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. (pol.).
- ↑ a b Lisa Nesselson. A Conversation with Gregory Peck. „Variety”. ISSN 0042-2738. [zarchiwizowane z adresu 2020-03-08]. (ang.).
- ↑ American Masters: A Conversation with Gregory Peck – Full Cast & Crew. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. (ang.).
- ↑ Michael Wilmington. Cinema Spree. „Chicago Tribune”. ISSN 1085-6706. [zarchiwizowane z adresu 2020-03-08]. (ang.).
- ↑ Peck Talks Glamour at Cannes. BBC. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Rozmowy z Gregorym Peckiem w bazie IMDb (ang.)
- Rozmowy z Gregorym Peckiem w bazie Filmweb